دلم برای روزنامه‌نگاری تنگ نمی‌شود ولی....

این روزنامه آخرین تیتر خود را به تنفر از جدی‌ترین رقیب رسانه‌ها یعنی گوشی‌های هوشمند موبایل اختصاص داد و نوشت «با گوشی‌های تنفرآمیز خود خوش باشید!»
حالا با این اوصاف که همه می‌دانیم روزنامه‌ها دل‌خوشی از موبایل‌ها ندارند و حال‌شان هم البته خوب نیست، برنامه‌ کتاب‌باز میزبان یک روزنامه‌نگار سابق و تهیه‌کننده فعلی شد و در بخشی از این برنامه به پایان عصر روزنامه‌ها پرداخت. این مهمان که گفتیم چه کسی بود؟ حامد عنقا! یار صمیمی بهرنگ توفیقی که سریال‌های پدر و بر سر دو راهی را طی یک سال اخیر ساخت و اقبال خوبی در بین مردم هم کسب کرد.
وی در ابتدا درباره دورانی که در عرصه روزنامه‌نگاری فعالیت می‌کرده گفت: دوره اصلی روزنامه‌نگاری من در سرویس‌های سیاسی و اجتماعی گذشت و به‌جز دوره اخیر که بعد از چند سال با یک هفته‌نامه و روزنامه فرهنگی هنری به تجربه روزنامه‌نگاری برگشتم اما فعالیت روزنامه‌نگاری‌ام در
19، 20 سالگی در سرویس سیاسی و اجتماعی گذشت.
نویسنده و تهیه‌کننده سریال «پدر» از این گفت که از روزنامه حسابی دل‌کنده است. عنقا گفت: دیگر دلم برای روزنامه‌نگاری تنگ نمی‌شود. روزهایی که ما شروع کردیم به آخرین روزهای آن تصویری که از روزنامه‌نگاری در ذهن‌مان بود رسیدیم و شاهد یک سیر تحول بودیم. من خاطرات بن بردلی سردبیر نشریه واشنگتن پست را خوانده بودم که مردم شاید آن را با فیلم «همه مردان رئیس‌جمهور» بشناسند. اما علی‌رغم تصوری که از روزنامه‌نگاری و کار در روزنامه داشتم سیر تحول آنقدر سریع بود که اولین کاری که کرد تصورمان را از بین برد.
تهیه‌کننده پدر البته هنوز روزنامه‌ها را موثر می‌داند و می‌گوید: در جامعه ما به شکل پررنگ این اتفاق افتاد. امروز در دنیا هنوز نشریات و روزنامه‌های کاغذی ممکن است تیراژهای میلیونی دهه 70 و 80 میلادی را نداشته باشند اما هنوز تاثیرگذار هستند و هنوز دارند کار می‌کنند.
سروش صحت هم به صف روزنامه و تمام شدن تیراژها اشاره کرد و عنقا در پاسخ گفت: تغییری که در جامعه داشت رخ می‌داد همزمان با نگاه بنیادی در روزنامه‌نگاری اتفاق نیفتاد. درست است که امروز اکانت توییتر گاردین کارکرد بیشتری از نشریه آن دارد اما خود روزنامه از بین نرفته است ولی به این موضوع رسیدند که در عصر جدید تعریف روزنامه و خبر باید نو باشد.
وی افزود: هنوز گاهی روزنامه‌های دهه قبل را ورق می‌زنیم و در مجله دهه 30 یا روزنامه‌های دهه 60 گزارش‌های خواندنی می‌بینیم. در کار خبر با اساتیدی که داشتیم از جمله زنده‌یاد حسین قندی یا روزنامه‌نگاران استخوان‌دار مثل علی‌اکبر قاضی‌زاده در حوزه اجتماعی می‌دیدیم که روزنامه چه کارکردی داشت. من افتخار داشتم کنار زنده‌یاد قندی باشم اما همه توان او به‌جز انتخاب تیتر خوب، موضوع سردبیری و دروازه‌بانی بود.
عنقا در پاسخ به این‌که آیا کتاب خواندن در کار حرفه‌ای او به عنوان روزنامه‌نگار، فیلمنامه‌نویس و تهیه‌کننده موثر بوده، تصریح کرد: من فکر می‌کنم کتاب خواندن در کار یک نجار و بنا هم می‌تواند تاثیر بگذارد. با دوستی صحبت می‌کردیم به او گفتم فکر کن تو صاحب یک بازار کلان مجازی هستی، اگر کتاب «همه چیز فروشی» درباره بنیان‌گذار آمازون و فروش مجازی را بخوانی ممکن است مدیر بهتری نشوی اما فردا که سرکار بروی انگیزه بیشتری داری.