عفونت استخری

رطوبت حرف اول را می‌زند؟

به عفونت مجرای خارجی گوش و لایه خارجی پرده آن، عفونت گوش خارجی گفته می‌شود. عوامل زیادی می‌توانند در ابتلا به این نوع عفونت نقش داشته باشند. این عفونت در مناطق گرم و مرطوب بیشتر شایع است و شناگران بیش از سایر افراد به آن مبتلا می‌شوند.
زمانی که آب به صورت مکرر وارد گوش شود، سبب از بین رفتن جرم طبیعی گوش که خاصیت ضد آب و ضد میکروب دارد، خواهد شد که این مساله شانس ابتلا به عفونت گوش خارجی را افزایش می‌دهد.
یکی دیگر از عواملی که در ابتلا به عفونت گوش خارجی نقش دارد، دستکاری گوش محسوب می‌شود. آن دسته از افرادی که گوش‌شان خارش دارد و مدام با چوب کبریت، گوش پاک‌کن و با وسایل مختلف داخل گوش خود را پاک می‌کنند، مستعد ابتلا به عفونت خارجی گوش هستند.
تعریق زیاد، داشتن مجرای خارجی گوش باریک و بلند و سمعک به‌دلیل ایجاد زخم، از عوامل ابتلا به این نوع عفونت به حساب می‌آیند. 10 درصد افراد، یک‌بار عفونت گوش خارجی را تجربه کرده‌اند. علاوه بر این در 90 درصد موارد، یک گوش و در 10 درصد موارد، هر دو گوش درگیر این نوع عفونت
می‌شوند.

قارچ و ویروس هم مطرح است

عفونت گوش خارجی می‌تواند عامل قارچی داشته باشد و این عفونت با خارش شدید در عمق کانال گوش، احساس ناراحتی در گوش به‌گونه‌ای که فرد احساس می‌کند چیزی در آن وجود دارد، کاهش شنوایی و ترشح، همراه است.
عفونت گوش خارجی با عامل ویروسی هم می‌تواند باشد به گونه‌ای که گوش دچار نوعی ویروس تبخال خواهد شد.
گوش در ابتدای ابتلا دچار درد می‌شود و سه روز بعد از آن، ضایعات برجسته آبکی در کانال و لاله گوش به‌وجود می‌آید. فرد علاوه بر درد گوش، می‌تواند به تب یا سردرد هم دچار شود. گاهی این نوع عفونت، عصب صورت را درگیر می‌کند و آن طرف صورت که به ویروس مبتلاست، دچار فلج می‌شود.

علائمی که نباید نادیده گرفت

عفونت گوش خارجی با عامل باکتریایی به صورت حاد یا مزمن، خود را بروز می‌دهد. عفونت حاد، با درد شدید همراه است که در صورت دست زدن به لاله گوش، این درد بیشتر احساس می‌شود. ترشح از داخل گوش و قرمزی پوست جدار کانال گوش، برخی از علائم ابتلا به این بیماری هستند. گاهی ورم پوست کانال گوش به‌قدری زیاد می‌شود که امکان دیدن داخل گوش را به حداقل می‌رساند. علاوه بر این، غدد لنفاوی به‌دلیل عفونت گوش، برجسته می‌شوند و ترشح به‌ویژه ترشح بودار، می‌تواند مطرح باشد.
درعفونت باکتریایی گوش خارجی مزمن، شکایت اصلی بیمار از خارش است و ورم ندارد. داخل کانال گوش، پوست نازک می‌شود و ماده طبیعی داخل گوش براثر ابتلا، از بین می‌رود. به‌دلیل دستکاری ناشی از خارش، خراش داخل پوست کانال دیده می‌شود. شانس ابتلا به عفونت مزمن در مبتلایان به آلرژی و درماتیت سبورئیک، بیشتر است.

یک عفونت خطرناک

یک نوع عفونت گوش خارجی وجود دارد که خطرناک است و می‌تواند سبب بروز نکروز (از بین بردن بافت) شود.
این نوع عفونت در افراد دیابتی که بیماری‌شان کنترل نشده، مبتلایان به نقص ایمنی و آن دسته از افرادی که سابقه شیمی درمانی دارند، اتفاق می‌افتد. این عفونت با درد شدید و ترشحات بدبو همراه است و در صورتی که فرد به موقع اقدام به درمان نکند، عفونت پیشرفته می‌شود و پوست، استخوان و قسمت‌های مختلف از بین می‌رود. مبتلایان به دیابت، باید هر نوع درد گوش را جدی بگیرند و به پزشک مراجعه کنند.

کلام آخر

عفونت‌های خارجی گوش از هر نوعی که باشد، برای فرد آزاردهنده است و باید حتما درمان شو‌د و در نوع نکروزدهنده، در صورت عدم درمان، آسیب‌های جدی و جبران‌ناپذیری به همراه دارد. پس زمانی که درد یا مشکلی در گوش ایجاد می‌شود، باید حتما به متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه کرد. خشک کردن گوش پس از رفتن به استخر یا حمام وعدم استفاده از اجسام مختلف مثل گوش پاک کن، می‌تواند در پیشگیری از عفونت‌های باکتریایی و قارچی گوش نقش داشته باشد. استفاده از هندزفری (گوشی‌ای که داخل گوش می‌رود) مشترک در شرایطی که ضدعفونی نشود، می‌تواند شانس انتقال عفونت گوش به‌ویژه عفونت ویروسی را افزایش بدهد پس افراد باید به این نکته توجه ویژه داشته باشند.

بهاره جلالوند