ایستاده با ذره‌بین!

اولین رکن: عدالت
به نظر می‌رسد اولین چیزی که در این مسابقات اهمیت فراوانی دارد «داوری» آن است. مثلا در نظر بگیرید وقتی فراخوانی برای یک مسابقه استعدادیابی داده می‌شود، داوری اصولی باید بین تمام شرکت کنندگان انجام شود.
این مسأله را با پخش قسمت اول هر مسابقه می‌شود فهمید و سطح مسابقه را مشخص کرد.
وقتی در قسمت نخست یک مسابقه افرادی حضور پیدا می‌کنند که استعداد خاصی ندارند و مخاطب را آن‌طور که باید و شاید شگفت‌زده نمی‌کنند باید به داوری آن مسابقه کمی شک کرد. علاوه بر این خود داورها علاوه بر سلبریتی بودن باید صاحب‌نظر و به قول معروف این‌کاره باشند. مثلا اگر شما به عنوان داور خودتان عمدا چندباری قاشق‌تان را روی دندان‌هایتان نکشیده باشید و گوشت‌تان نریخته باشد، متوجه نمی‌شوید شرکت‌کننده چطور تیرآهن را مثل خیار گاز می‌زند؟
از طرفی خود شرکت‌کننده هم باید با این دید در مسابقه شرکت کند که اگر قرار است رای منفی بگیرد، شاکی از مسابقه بیرون نیاید و قبول کند حتما یک جای راه را اشتباه رفته است.
عنصر غافلگیری
شما به عنوان یک مخاطب دوست دارید پای یک‌مسابقه کسل‌کننده که هیچ فراز و فرودی ندارد بنشینید یا مسابقه‌ای که هر لحظه آدرنالین خونتان را تا نطقه اوج خودش برساند؟
قطعا اگر مشکل قلبی- عروقی نداشته باشید و اعصاب‌تان هم سر جایش باشد دوست دارید طی تماشای این مسابقات شگفتی‌ها را ببینید.
حالا نه به این معنا که تمام شرکت‌کنندگان باید کاری خارق العاده انجام دهند. مثلا یک نفر می‌تواند با اجرای یک استندآپ قوی شما را به وجد آورد یا با حفظ تعادل روی نوک شمشیر ضربان قلب‌تان را بالا ببرد. همین که مخاطب در این مسابقات شگفت‌زده شود، به عنوان یکی از فاکتورهای «تلنت‌شو خوب‌بودن» کافی است.
تکرار نکن!
اگر قرار است برنامه‌ای گل سرسبد مسابقات تلویزیونی یا اینترنتی باشد باید کمی هم از خود نوآوری خرج بدهد. قرار نیست شکل و شمایل و دکور تمام مسابقات استعدادیابی مثل هم باشند . مثلا می‌شود رای گیری را از حالت سبز یا قرمز خارج کرد و گزینه‌ای با رنگ زرد هم به رای‌گیری
اضافه کرد.
این‌طوری اگر شرکت‌کننده‌ای اجرای متوسطی داشت یا رای یکی از داورها نه مثبت بود و منفی، مجبور نباشد شرکت‌کننده را با یک رای رد یا قبول کند. یا این‌که می‌شود داورها به تناسب شرکت‌کننده‌ها در برنامه حضور داشته باشند.
مثلا برای شرکت‌کننده‌ای که استعداد خوانندگی یا بازیگری دارد، داروی که در هیچ کدام از این دو مورد تجربه‌ای ندارد، نمی‌تواند نظر درست و به جایی بدهد.
از طرفی هم یک تلنت‌شو خوب باید به یک اندازه برای شرکت‌کننده‌ها فرصت بروز استعداد و دیده‌شدن را ایجاد کند. درست است که هنجارها و قواعد اجازه انجام بعضی از کارها را در رسانه ملی به خانم‌ها نمی‌دهد ولی داوری‌ها باید به گونه‌ای باشد که خانم‌ها مهمان ناخوانده این مسابقات نباشند.
جذابیت بصری
قشنگی این مسابقات در این است که ناگزیر اتفاقات غیرقابل پیش‌بینی و جالبی طی اجرا برای شرکت‌کنندگان می‌افتد.
جدا شدن توپ از روی پای کسی که قرار است با توپ یک نمایش حرفه‌ای داشته باشد یا بگو مگوهایی که ممکن است بین داورها و شرکت‌کنندگان اتفاق بیفتد یک امر طبیعی در این مدل مسابقات است، اما وقتی ما بعد از پایان اجرا تنها چهره عصبی یکی از داوران را می‌بینیم یا فقط در هنگام اعلام نظر متوجه می‌شویم چندباری توپ از پای شرکت‌کننده جدا شده، عملا مسابقه جذابیت خود را برایمان از دست می‌دهد و مخاطب آن‌طور که باید و شاید با آن ارتباط برقرار نمی‌کند.
کارگردانی درست، ارتباط و نشان دادن واکنش‌های تماشاگران حاضر در سالن اجرا و پوشش دادن تمام و کمال اجرای یک شرکت‌کننده از مواردی است که یک تلنت‌شو برای جذاب شدن به آن نیاز دارد.
انتخاب استعدادهای واقعی
اگر فرض بگیریم یک نفر استعداد آواز خواندن دارد و انصافا بیرون از حمام هم صدایش خیلی خوب است باید شانس بیشتری برای انتخاب شدن مقابل کسی که سال‌هاست در این رشته آموزش دیده و همین آواز به نوعی شغلش هم محسوب می‌شود، داشته باشد. این نوع مسابقه‌ها باید استعدادهای واقعی را کشف کنند، برای بیشتر دیده‌شدن تلاش کرده و روی همین استعدادها سرمایه‌گذاری کنند.
از طرفی نوع نمایش و نوع اجرای هر شرکت‌کننده هم اهمیت فراوانی دارد. یعنی داورها به ابتکار هر شرکت‌کننده هم باید بسیار دقت کنند. مثلا کسی که با استایل یک نقاش روی صحنه اجرا می‌آید و نقاشی می‌کشد، با کسی که با حرکات خارق‌العاده نقاشی می‌کشد و در آخر تابلو را برعکس می‌کند و خاک می‌پاشد و رنگ می‌ریزد و در آخر نقاشی‌اش همان منظره یا چیزی که نقاش اول کشیده از آب درمی‌آید باید تفاوت اساسی داشته باشد.
همین موضوع علاوه بر بالابردن جذابیت مسابقه به شرکت‌کنندگان بعدی این پیام را می‌دهد که هر چقدر کاری که انجام می‌دهید جالب‌تر و مهیج‌تر باشد، شانس‌تان برای برنده شدن بیشتر
است.

الهام فیروزبخت
خبرنگار