لذت پرواز

تولید هواپیماهای بدون خلبان عملی است؟

یک شرکت فناوری‌های هوافضایی در کشور جمهوری چک، طرح اولیه هواپیمایی هشت موتوره ارائه کرده است که با داشتن سامانه‌های پیشرفته ناوبری، دیگر نیازی به خلبان نخواهد داشت. این پرنده 900 کیلویی با قابلیت حمل چهار سرنشین می‌تواند مسافتی برابر با 700 کیلومتر طی کند که چنین برد پروازی برای اتصال بیشتر مقاصد مهم در کشورهای اروپایی کافی است.

کد خبر: ۱۲۰۴۰۵۱

هشت موتور الکتریکی و کم مصرف، ضمن بالا بردن ضریب امنیتی در نتیجه خرابی احتمالی موتورها، می‌تواند قدرت مانورپذیری و بهره‌وری این وسیله پرنده را نیز بالاتر ببرد. به‌گفته شرکت Zuri، این هواپیما قابلیت نشست و برخاست عمودی را نیز دارد
اما این تمام ماجرا نیست! سؤال اصلی اینجاست آیا آینده هوانوردی در دستان رایانه‌ها خواهد بود و دیگر نیازی به خلبان‌ها نخواهیم داشت؟
از وقتی هواپیماهای موتور پیستونی و ملخی با قابلیت حمل بار و مسافر در خدمت نخستین شرکت‌های هواپیمایی قرار گرفتند، کسی تصور نمی‌کرد در قرن آینده میلیاردها نفر در دنیا با این وسیله جابه‌جا شوند؛ همان تصوری که خلبانان این نوع هواپیماها نیز از سیستم‌های اولیه رایانه‌ای داشتند. شاید کمتر خلبانی در قرن گذشته، جایگاهی برای سیستم‌های خودکار کنترل هواپیما و ناوبری رایانه‌ای قائل بود. ولی چیزی که اکنون شاهد آن هستیم، همکاری تنگاتنگ انسان و رایانه برای پرواز هواپیماهای پیشرفته خطوط پروازی است.
این همکاری مستمر در برخی موارد با پیشی گرفتن الگوریتم‌های ریاضی بر اختیار انسان، باعث جلوگیری از بروز برخی خطاهای انسانی متداول می‌شوند. تا جایی که شاید توانایی کنترل خلبان را نیز محدود کنند، مانند آنچه در سوانح اخیر بوئینگ 737 مکس شاهد بودیم. رایانه‌ها با گردآوری داده‌های فراوان از حسگرهای مختلف نصب شده بر هواپیما و پردازش آنها با رایانه‌های پیشرفته که تحت تاثیر برنامه‌های رایانه‌ای، خروجی‌های متفاوت به‌دست می‌دهند باعث می‌شوند وسیله پرنده در بهینه‌ترین حالت ممکن به پرواز خود ادامه دهد.
بدیهی است که یک سیستم رایانه‌ای بر پایه الگوریتم صفر و یک، نمی‌تواند انعطاف‌پذیری یک انسان را در مواجهه با رویدادها داشته باشد. رفتاری که می‌توانید از رایانه شخصی و خانگی خود نیز ببینید. یا هر سیستم دیجیتال که به‌عنوان وسایل روزمره با آنها سروکار دارید. ماشین ظرفشویی تا خودرو، همگی با دستور پردازنده مرکزی خود کار می‌کنند، و هر تصمیم مغایر با خواسته شما یا تداخل در عملکرد این پردازنده، می‌تواند خروجی نامطلوبی برای کاربر خود داشته باشد. حال این‌که این تصمیم‌ها برای پرواز و بدون دخالت یک انسان صورت گیرد. جایی که تصمیم خلبان برای نجات پرنده و سرنشینان خود مغایر با باز عملکردی هواپیما باشد، دقیقا جایی است که ضرورت حضور یک انسان را در جایگاه کنترل و پایش هر وسیله‌ای از جمله هواپیما توجیه می‌کند. حتی اگر سیستم‌ها قادر به کنترل و ناوبری خودکار هواپیماها باشند، حضور انسان در مواقع اضطراری، لازم به نظر می‌رسد.