تمایلات پنهان برانکو در مسیر پر مانع!

به گزارش جام جم آنلاین، هر کسی سرمربی تیم ملی فوتبال ایران شود باید گفت که در واقع پرنده سعادت بر شانه او نشسته، دلیلش هم کاملا واضح و مبرهن است؛ فدراسیون فوتبال به سرمربیان خارجی آنچنان خوب پول می‎دهد که آنها را در زمره پردرآمدترین مربیان ملی جهان وارد می‎کند.

البته اگر مربی ایرانی باشد اوضاع متفاوت است و قطعا پول کمتری خواهد گرفت اما احتمال قوی این است که نیمکت تیم ملی فوتبال ایران به یک مربی خارجی برسد. این مربی خارجی چه کسی خواهد بود؟ یک نام دهان پر کن یا یک مربی درجه دو؟ آیا وعده‎های فدراسیون فوتبال مبنی بر انتخاب یک مربی بسیار بزرگ تحقق می‎یابد یا در نهایت باز هم گزینه‎هایی در سطح رنار می‎رسیم؟ اکنون نام کلینزمن مطرح شده اما انتخاب سرمربی تیم ملی پیچیده‌تر از این حرف‎هاست.

با کنار گذاشتن همه احتمالات به سراغ یکی از گزینه‎های ثابت تیم ملی فوتبال ایران در چند سال گذشته می‎رسیم؛ برانکو ایوانکوویچ. مربی موفقی که در آستانه به قهرمانی رساندن پرسپولیس برای سومین فصل متوالی است، کسی که عصر طلایی سرخ‎های پایتخت را ایجاد کرد و این عصر طلایی هنوز ادامه دارد.

مرد کروات سرخ‎ها همین یک هفته پیش در مصاحبه‎ای در رابطه با احتمال حضور بر روی نیمکت تیم ملی فوتبال ایران و جدایی از پرسپولیس تاکید کرد که یک سال دیگر با پرسپولیس قرارداد دارد و هواداران نباید نگران جدایی او از این تیم باشند.

اما واقعیت‎های فوتبال ایران بر اساس قول و وعده و وعید نیست. واقعیت این است که در دو سال اخیر نام برانکو همواره برای نیمکت تیم ملی مطرح بوده، موضوعی که خشم کارلوس کی‎روش را هم رقم زد و باعث شد تا او هر چند وقت یکبار یک جنگ رسانه ای تمام عیار با سرمربی اهل کرواسی پرسپولیس داشته باشد. برانکو اما تکذیب می‎کند ولی سوال مهم این است که چرا برانکو سرمربی تیم ملی فوتبال ایران نشود؟

تعویق پروژه مربی ایران به خاطر برانکو؟

در فوتبال دنیا مربیان مشهوری وجود دارند که سال‎ها در یک تیم خاص باشگاهی مربی‎گری کرده‎اند. بارزترین مثال سرالکس فرگوسن سرمربی اسطوره‎ای منچستریونایتد است که بهترین دوران تاریخ این باشگاه را در دوران سرمربی‎گری خودش ایجاد کرد. فرگوسن بیش از 20 سال در یونایتد حضور داشت. مثال دیگر آرسن ونگر سرمربی سابق آرسنال است که 21 سال بر روی نیمکت توپچی‎های لندن نشست و عاقبت سال گذشته از این تیم جدا شد.

مثال‎های دیگری هم در این رابطه وجود دارد. اکنون به لیگ ایران می‎پردازیم. چند مربی به غیر از پروین به مدت طولانی در یک تیم باشگاهی دوام آورده‎اند؟ اکنون که به اوضاع پرسپولیس نگاه می‎کنیم شاید این تفکر به وجود بیاید حالا که عصر طلایی پرسپولیس از سه سال پیش شروع شده شاید برانکو تا سال‎های طولانی در این تیم بماند و رکورد بزند.

پرسپولیس اکنون در اوج است، دو قهرمانی پشت سر هم، یک قهرمانی قریب‎الوقوع دیگر، یک نایب قهرمانی در آسیا و راضی کردن هواداران میلیونی این باشگاه. این کارنامه‎ای است که برانکو از خود بر جای گذاشته است.

این عصر طلایی می‎تواند حضور یک مربی را به مدت طولانی در یک باشگاه تثبیت کند اما باید در رابطه با شرایط حاکم بر فوتبال ایران با کمی احتیاط صحبت کرد. نخستین عامل تطمیع مربیانی مانند برانکو است که کارنامه‎ای عالی دارند، او موفقیت‎های زیادی را تا امروز به دست آورده و مسلما هواخواهان زیادی در خارج از کشور خواهد داشت و در ایران نیز فدراسیون فوتبال همواره یکی از خواهان‎های او بوده است؛ به خصوص حالا که کی‎روش نیست.

بسیاری بر این باورند با وجود اصرارهای برانکو مبنی بر ماندن در پرسپولیس، دلیل تعویق پروژه انتخاب سرمربی تیم ملی فوتبال ایران این است که فصل تمام شود تا فدراسیون با فراغ بال بیشتری سکان هدایت تیم ملی فوتبال ایران را به دست برانکو بسپارد.

برانکو هم نسبت به حضور بر روی نیمکت تیم ملی فوتبال ایران بی‌میل نیست هر چند این تمایل را پنهان نگه می‎دارد و علنی نمی‏کند چرا که خوب می‌داند هواداران نسبت به این مساله واکنش منفی نشان خواهند داد.

بحث دیگر که تمایل برانکو به حضور بر روی نیمکت تیم ملی فوتبال ایران را نشان می‎دهد انگیزه‎های مالی است. فدراسیون فوتبال شرایط مالی خوبی را برای مربیان خارجی فراهم می‎کند، کافی است به این موضوع توجه کنیم که کارلوس کی‎روش در جام جهانی 2018 روسیه یکی از هفت مربی گران قیمت تورنمنت بود! برانکو خوب می‎داند چه شرایط خوبی در انتظار او خواهد بود.

از سویی دیگر برانکو سابقه سرمربی‎گری در تیم ملی فوتبال ایران را دارد و با این تیم به جام جهانی 2006 رفت (هر چند با خاطره‎ای بسیار تلخ با ایران جام جهانی را ترک کرد). برانکو تیم ملی فوتبال ایران را هم به مقام سومی جام ملت‎ها رساند. اینبار باز هم می‎خواهد طعم حضور در جام جهانی را به عنوان سرمربی بچشد.

موانع بر سر راه برانکو

برانکو ایوانکوویچ در صورتی که بخواهد سرمربی تیم ملی فوتبال ایران شود موانع زیادی را در برابر خود خواهد دید که یکی پس از دیگری باید با آنها دست و پنجه نرم کند. نخست اینکه او سرمربی پرسپولیس است و هواداران از اینکه سرمربی‌شان در اوج این تیم را رها کند واکنش نشان خواهند داد.

از سویی انتخاب سرمربی پرسپولیسی برای تیم ملی برای استقلالی ها حساسیت ایجاد می‌کند و هر اتفاقی در دوران مربی‌گری برانکو رخ دهد حساسیت‌هایی دو چندان نسبت به زمان کی‌روش خواهد داشت. مشکل دیگر این است که برانکو فعلا با پرسپولیس قرار دارد و عرب نیز موافق این قضیه نخواهد بود.

به هر حال آنچه که مشخص به نظر می‌رسد این است که حضور برانکو در تیم ملی فوتبال ایران هرگز یک احتمال رسانه‌ای نبوده، واقعیتی است که بنابر مصلحت هنوز عملی نشده و شاید در آینده‌ای نزدیک به واقعیت تبدیل شود.