ارتودنسی سن و سال نمی‌شناسد

حتی امروزه با بزرگسالان زیادی مواجه می‌شویم که با تعجب می‌گویند اگر می‌دانستیم در سنین بزرگسالی هم می‌توان درمان ارتودنسی کرد، زودتر مراجعه می‌کردیم. در حالی که حتی تا سنین پیری هم می‌توان درمان ارتودنسی را انجام داد اما باید ملاحظات خاصی را نیز مدنظر قرار داد.
اساسا سن در علم ارتودنسی نقش پایه‌ای در تشخیص و طرح درمان دارد. برای تغییر موقعیت فک‌ها باید به انجام ارتودنسی در سنین دبستان اهمیت داد. بهترین سنین برای شروع درمان‌های ارتودنسی حدود ۱۲ سالگی است و بهترین سنین مراجعه به متخصصان ارتودنسی در حدود شش تا هفت سالگی است .
جراحی‌های فک که با درمان‌های ارتودنسی همراه می‌شود باید حدود ۱۸ سالگی انجام شود. در سنین بالای ۱۸ سالگی، سرعت حرکت دندان‌ها کم‌ می‌شود و عوارض لثه‌ای به صورت احتمالی بر درمان‌های ارتودنسی تقدم پیدا می‌کند .
در سنین پایین‌تر از ۳۰ سالگی، علت اصلی مراجعات درمان‌های ارتودنسی غلبه بر مشکلات روانی ناشی از نازیبایی دندانی و فکی است .
در سنین بالاتر به خصوص دهه‌های چهارم، پنجم و ششم مشکلاتی مثل جویدن ناقص یا مشکل در ناحیه مفصل گیجگاهی فکی یا فضای کم برای قرار دادن ایمپلنت‌ها دلایل اصلی مراجعه برای درمان است. نکته مهم برای انجام ارتودنسی در سنین دبستان (شش تا ۱۲ سالگی ) جهت درمان‌های پیشگیرانه ارتودنسی است که در این سنین می‌توان از پیچیده‌تر شدن درمان‌ها پیشگیری کرد . خلاصه کلام این‌که سن تقویمی و سن تکاملی در زندگی علمی متخصصان ارتودنسی یکی از ارکان مهم است.

دکتر کاظم دالایی

متخصص ارتودنسی و عضو هیأت علمی دانشگاه شهید ‌بهشتی