دندان ارتودنسی شده همیشه ردیف می‌ماند؟

نکته مهم قابل ذکر این است که هیچ متخصص ارتودنسی نمی‌تواند ادعا کند که درمان او تا سال‌های طولانی می‌تواند با ثبات و کامل بماند .
عواملی که موجبات برگشت را می‌تواند فراهم کند عبارت است از:
تشخیص و طرح درمان غلط
مشکلات شدید استخوانی که بدون درمان‌های جراحی فک درمان می‌شوند.
شلوغی‌های شدید دندان‌ها
رشد فک‌ها تا حدود ۲۰ سالگی
فشار دندان عقل که البته فشار دندان عقل دیگر مانند گذشته در زمره عوامل مهم محسوب نمی‌شود.
بنابراین در موارد کمی درمان‌های ارتودنسی ممکن است ثبات همیشگی خود را حفظ نکند. در سایر موارد، متخصصان ارتودنسی می‌کوشند میزان برگشت را به حداقل ممکن کاهش دهند .
لذا ضمن استفاده از تجربه خود از میزان قابل جابه‌جایی دندان‌ها، به وضعیت استخوان‌ها، لثه و بافت نرم توجه می‌کنند. پیگیری‌های ماهانه کمک می‌کنند افراد در صورت ضرورت از نگهدارنده‌های ثابت و متحرک بعد از اتمام درمان‌ها استفاده کنند و در نهایت دندان‌های عقل نیز در سن مناسب آن یعنی حدود ۱۷ تا ۱۸ سالگی خارج می‌شوند.
لذا بهتر است بیماران انتظارات غیرواقعی از درمان مطلقا بی‌برگشت نداشته باشند. بی‌شک ادعاهای بزرگ اندکی از همکاران مبنی بر تضمین درمان نیز دور از واقعیت است.
یکی از عوامل برگشت درمان‌های ارتودنسی بی‌توجهی درمانگر به عامل ایجاد‌کننده ناهنجاری است. مثلا اگر علت فاصله ایجاد شده بین دندان‌های بالا و پایین مکیدن انگشت است ابتدا باید اقدام به رفع این عادت شود که مطمئنا یک متخصص به همه عوامل برگشت درمان توجه می‌کند.

دکتر کاظم دالایی
متخصص ارتودنسی
و عضو هیأت علمی دانشگاه شهید‌بهشتی