خانه نشین نشوند

یکی از اهداف ما این است که این اتفاق بیفتد. به همین دلیل است که برای بچه‌ها کارگاه‌های حرفه‌آموزی داریم.
ما در حال تلاش برای اشتغال‌زایی هستیم. توانمان اما محدود است. خواسته ما از بهزیستی این است که مراکزی وجود داشته باشد تا امکان فروش دائمی محصولات بچه‌های سندرم داون وجود داشته باشد.
درست مانند فروشگاه‌هایی که کمیته امداد امام خمینی(ره) در سطح شهر دارد.
در این سال‌ها تفکر جامعه نسبت به بچه‌های سندرم داون تغییر کرده است. ما هم رو به جلو بوده‌ایم و ایده‌های خیلی بزرگی داریم اما فضای کافی نداریم.
زمانی که فضای کافی نداشته باشیم، نمی‌توانیم آن‌طور که دوست داریم، به بچه‌ها خدمات برسانیم.
جامعه نباید فکر کند که این بچه‌ها بیمار هستند و باید در جایی مخفی شوند.
نباید این دید در جامعه سبب شود خانواده‌ها بچه‌های با سندرم داون را به درون جامعه نیاورند.
بچه‌ها باید کار و در جامعه فعالیت کنند. ماندن در خانه برای بچه‌های سندرم داون باعث افسردگی می‌شود و خیلی زود آنان را به آلزایمر مبتلا می‌کند؛ بنابراین باید در جامعه حضور داشته باشند. در جامعه همه مانند هم نیستند و این بچه‌ها هم جزئی از تفاوت‌های یک جامعه هستند و باید به آنها احترام گذاشته شود.
باید در کنار هم به خوبی و با تعامل بتوانیم زندگی کنیم. بچه‌های سندرم داون هم دارای کرامات انسانی هستند و باید به آنها احترام گذاشته شود. جامعه باید نگاهش را تغییر دهد.

پوراندخت بنیادی

مدیرعامل کانون سندرم داون ایران