تجربه هم‌بند شدن با «میرزا رضای کرمانی»!

سال‌ها بعد از سریال تاریخی معصومیت از دست رفته درگیر ایفای نقش در مجموعه تاریخی بانوی عمارت شدید. از این تجربه تازه بگویید.

بانوی عمارت یک سریال تاریخی- اجتماعی با مایه‌های عاشقانه است که در دوران قاجار رخ می‌دهد. فیلمنامه سریال بسیار جذاب و روان نگاشته شده است و عزیزا... حمیدنژاد، کارگردان این مجموعه سعی زیادی کرده که استانداردهای بالای تصویرسازی را رعایت کند و حتی می‌توانم بگویم کیفیت تصویرسازی به برترین‌های ژانر تاریخی مان پهلو می‌زند. فیلمبرداری سریال در لوکیشن‌های مختلف انجام شده؛ از شهرک سینمایی غزالی تا کاشان و قزوین و...!

یکی از مشکلات اساسی تاریخی‌سازان ما در همه این سال‌ها محصور بودن داستان در لوکیشن‌های بسته است. به نظر می‌رسد بانوی عمارت برای رهایی از این حصار لوکیشن‌هایش را در نقاط مختلف ایران پراکنده است.

حمیدنژاد سعی کرده به غیر از لوکیشن‌های شهرک سینمایی که بارها در فیلم‌ها و سریال‌هایمان دیده شده‌اند یک سری لوکیشن غیرتکراری را در نقاط مختلف ایران پیدا کند. لوکیشن‌هایی که کمک کند به تنوع تصویری سریال و منطبق با بازه زمانی رویدادهای سریال؛ از این حیث سریال بانوی عمارت سریال ویژه و متفاوتی از کار درآمده است.

نقشتان در بانوی عمارت چگونه نقشی است؟

در این سریال نقش میرزا اسد شالچی را بازی می‌کنم که از بازاریان بنام دوران قاجار است.

آیا نقش معادل تاریخی دارد؟

نه! میرزا اسد شالچی کاملا زاییده ذهن نویسنده سریال است، ولی طوری در دل درام پرداخت شده که تصویری کامل ارائه دهد از برخی بازاریان آن روزگار و نقش شان در اجتماع.

کلیت بانوی عمارت به اتفاقات سیاسی دوران قاجار می‌پردازد یا در حاشیه سیاست داستان‌پردازی می‌کند؟

خوشبختانه داستان بانوی عمارت کاملا در حاشیه سیاست روایت می‌شود تا به کسی برنخورد! بر این اساس شخصیت سیاسی عمده‌ای را در سریال نخواهیم دید مگر به اقتضای داستان. مثلا درباره شخصیت خودم در جاهایی از داستان که مصادف با ترور

ناصرالدین شاه و به زندان افتادن میرزا اسد شالچی است از میرزا رضای کرمانی نام برده می‌شود و در بخش‌هایی از سریال او که هم‌بند میرزا اسد شالچی است دیده می‌شود.

با وسواسی که حمیدنژاد در کارگردانی داشته انتظار داریم یک سریال تاریخی استاندارد روی آنتن برود.

هرچند در سال‌های اخیر بعضا شاهد کاهش مخاطبان بوده‌ایم و نمونه‌اش مخاطبان سریال‌های خودم نظیر پریا و گسل بوده، اما فکر می‌کنم اگر بانوی عمارت زمان پخش خوبی داشته باشد قطعا خواهد توانست بخشی از مخاطبان قهرکرده با سریال‌ها را مجددا پای این مدیوم بنشاند.

البته هم پریا و هم گسل جزو سریال‌های نسبتا پرمخاطب سال‌های اخیر بوده‌اند.

بله، قبول دارم، اما زمانی در رسانه ملی سریال‌هایی مانند فقط به خاطر تو یا خط قرمز را داشتیم که مخاطب 80 درصدی داشتند و خیابان‌ها خلوت می‌شد برای تماشای این سریال‌ها. باید قبول کنیم که سریال‌ها دیگر آن مخاطب سابق را ندارند! واقعا چرا مردم باید بروند و «من و تو» ببینند؟ چرا باید بروند و «جم» ببینند؟ جز این است که کیفیت محصولاتمان افت کرده. مطمئنم اگر محصول باکیفیت تولید شود باز هم مردم سراغ تلویزیون خودشان می‌آیند. نباید نگاه به این سمت برود که سریال کره‌ای وارد کرده و به خورد مردم دهیم. باید محصول خوب تولید کنیم. رادیو و تلویزیون باعظمت ما باید بیش از پیش بر تولید محصولات درجه اول وقت بگذارد.

سال گذشته شما را به‌عنوان مجری برنامه به سلامت در شبکه سلامت دیدیم. تجربه اجرایتان چالشی و مخاطب‌پسند بود، اما ادامه نیافت. چرا؟

راستش را بخواهید طرحمان این بود که حداقل سه سال این برنامه را روی آنتن ببریم، اما حین تولید و روی آنتن رفتن آن قدر مشکلات پیش‌بینی نشده رخ داد که قید ادامه کار را زدم.

درباره این مشکلات بیشتر توضیح دهید.

سعی من این بود که خط‌شکنی شود و بشود با حضور کارشناسان مطرح درباره موضوعاتی که سال‌هاست درباره‌شان نشنیده‌ایم در رسانه ملی صحبت شود، اما دردسرهای پیش آمده در دعوت از مهمانان، مدام اصطکاک ایجاد کرد و در نهایت نشد آنچه باید بشود... .

یکی دیگر از سریال‌هایی که اخیرا درگیرش بودید تک‌سواران بود. کار تولید این سریال به کجا رسید؟

تک‌سواران سریالی است به کارگردانی مسعود تکاور که داستانش در سال‌های ابتدایی انقلاب اسلامی روایت می‌شود و اتفاقا نقش جالبی هم در سریال دارم، اما مدت یک ماهی می‌شود که تولید سریال متوقف شده و امید که هرچه زودتر مشکلاتش حل شود.

این نقش جالب تک‌سواران چیست؟

در سریال تک‌سواران نقش یک روحانی را بازی خواهم کرد. یک روحانی مردمی که در ابتدای انقلاب سعی زیادی می‌کند در همراهی مردم و کنار هم قرار دادن آنها برای عبور از مشکلات. من تاکنون تجربه ایفای نقش روحانی را نداشته‌ام و این اولین بار است که چنین نقشی را بازی خواهم کرد و فکر می‌کنم نقشی پرچالش برایم باشد و سعی می‌کنم طوری نقش را بازی کنم که شبیه کلیشه‌های این قبیل نقش‌ها نشود.

به عنوان بازیگری که سال‌هاست به تدریس هم می‌پردازید اوضاع هنرجویان بازیگری را چطور می‌بینید؟ آیا گرفت و گیرهای اقتصادی حاکم بر جامعه به سرخوردگی هنرجویان بازیگری منجر نشده؟

همان‌طور که به دلیل این مشکلات اقتصادی بسیاری از پروژه‌های سینمایی و تلویزیونی دچار مشکل تولید شده‌اند در بحث آکادمیک هم اوضاع روبه‌راهی نداریم. بسیاری از دانشکده‌های هنری در شهرستان‌های مختلف، به دلیل کمبود دانشجو به سمت تعطیلی رفته‌اند و فقط دانشکده‌های هنری پایتخت هستند که همچنان دانشجو دارند. به هر حال وقتی اوضاع اقتصادی خراب می‌شود جوانان ترجیح میدهند یا از کشور خارج شوند یا به سمت مشاغلی بروند که درآمدزایی شان، ریسک بالایی نداشته باشد و بدیهی است که در این اوضاع نباید انتظار داشت از دانشکده‌های هنری‌مان هم استعدادهای شگرفی بیرون آید. البته این اتفاق مایه تأسف است و برای خودم که سال‌ها سعی کردم دانشجویانم را به سمتی ببرم که نفس کار هنری برایشان مهم باشد و نه درآمدزایی، این روند تلخ‌تر هم می‌شود. به هر حال ما که تا ابد زنده نیستیم و نیاز داریم به جوان‌ترهایی باانرژی که بیایند و کار را ادامه دهند. امیدوارم کمی اوضاع بهتر شود تا باز هم شاهد رونق دانشکده‌های هنری باشیم.

آرشام خدادوست

رسانه