حسین محب ابدی...

روزگاری که آقای بازیگر خبرنگار بود!

زنده‌یاد محب‌اهری بسیار متواضع بود و همین روحیه او باعث شد تا کمتر کسی بداند او در مقطعی در کنار بازیگری، خبرنگاری را هم تجربه کرده بود. آن هم خبرنگاری در خبرگزاری جمهوری اسلامی که کار راحتی هم نبود و اما چطور شد این آقای بازیگر سر از کار خبر در آورد، دلیلش این بود که سال 60 مسائلی در تئاتر به وجود آمد که منجر به تعطیلی سالن‌ها و رکود در حوزه نمایش شد، به همین دلیل او به فکر شغل دیگری افتاد تا وضعیت و شرایط تئاتر عادی شود.
تا این‌که در همان موقع خبرگزاری ایرنا آگهی در روزنامه داده بود که خبرنگار می‌خواهد و زنده‌یاد محب اهری هم برای مصاحبه رفت. عجیب بود که از میان حدود ۱۵۰ نفر که بیشترشان هم تحصیلاتشان در زمینه خبر بود، او نفر هفتم شد.
همان موقع دوره شش ماهه‌ای را در محضر اساتید مجرب کار خبر گذراند و بعد به عنوان خبرنگار به استخدام خبرگزاری در آمد. به دلیل آشنایی‌اش با بخش فرهنگی در همین حوزه مشغول شد. البته آن موقع خبرگزاری بخش فرهنگی نداشت و همه این حوزه تحت پوشش سرویس اجتماعی بود، اما در همان یکی دو سال اولی که کار کرد توانست بخش فرهنگی را مجزا کند و بخش مستقل فرهنگی را در خبرگزاری به راه انداخت که بخش هنری هم زیر مجموعه آن قرار گرفت.
نکته جالب این است که محب اهری سال 63 هم به عنوان خبرنگار در جبهه حضور داشت. او معتقد بود خبرنگاری جذابیت‌های خاص خودش را دارد و به هیچ وجه یکنواخت نیست. این هنرمند می‌گفت در خبرنگاری شما هر روز با یک مسأله تازه روبه‌رو هستید و موقعیت‌های مختلف را تجربه می‌کنید. برای همین هم بود که او خبرنگاری را به هر شغل دیگری ترجیح داد.

عاشق هنر بود

کیانوش عیاری: از حسین محب‌اهری برای همکاری با پروژه سریال «۸۷ متر» دعوت کردیم و بازی در نقش یک صحاف را برای وی درنظر گرفتیم. علی‌رغم دست و پنجه نرم کردن با یک بیماری سخت، اما پر توان و متعهدانه چند پلان در سریال هم بازی کرد، اما در حین ضبط یکی از پلان‌ها حالشان وخیم و روانه بیمارستان شد.

هومن حاجی عبداللهی: من سابقه همکاری با این هنرمند را در سریال‌های «علی البدل» و «بیمار استاندارد» داشته‌ و به چشم خود می‌دیدم که با وجود بیماری سخت با چه عشقی سر کار حاضر می‌شد. بارزترین خصیصه‌ای که از او به خاطر دارم، روحیه بالا و امیدواری او به زندگی بود. همیشه این جمله را به زبان داشت که می‌خواهم تا وقتی زنده هستم از زندگی لذت ببرم.

محمد کدخدایی: من و محب‌اهری در برنامه مبصر پنج ساله کلاس اجراهای بداهه داشتیم و خاطرم هست از متن و ایده‌ای که می‌نوشتم بسیار تعریف می‌کرد. او در نقش یک معلم به‌خوبی ظاهر شد و پاس‌های خیلی خوبی هم به من می‌رساند تا بتوانم به نوعی گل کنم و همه اینها باعث شد خاطرات بسیار خوبی با هم داشته باشیم.

زندگی را موهبت الهی می‌دانست
کافی بود خبرنگار با او تماس بگیرد و پیگیر حالش باشد. آن وقت بود که حتما این جمله را می‌شنید که خودم را به خدا سپردم و با توکل به خدا درمانم را ادامه می‌دهم. زنده‌یاد محب اهری روزهایی بود که دنبال آمپول‌های گرانش می‌رفت، اما به اندازه کافی پول نداشت، آن وقت بود که در دلش از خدا کمک می‌خواست تا راهی برایش باز کند و خدا هم گشایشی در کار به وجود می‌آورد.
او همیشه تاکید می‌کرد که درد آدم را خیلی اذیت می‌کند و وقتی که می‌آید دیگر هیچ کاری نمی‌توان انجام داد، اما اینها نباید باعث شود که توکل و صبر را از دست داد. محب اهری اعتقاد داشت زندگی موهبتی است که برای حفظ آن باید تلاش کرد.
او همیشه به خانواده‌اش تاکید می‌کرد که واقعیت بیماری را نمی‌توان منکر شد، اما باید تحمل را بالا برد! او می‌گفت در مقابل درد صبوری نشان می‌دهد و از اطرافیانش هم می‌خواست که در این صبوری او را همراهی کنند. این هنرمند اعتقاد داشت که نباید به بیماری فکر کرد چون درد تشدید می‌شود، به همین دلیل باید بیمار برای خودش کار بتراشد! او هم همیشه کار می‌کرد و معتقد بود بدون کار نمی‌تواند زندگی کند. به همین دلیل با وجود درد، نقش‌ها و کارهای کوتاه‌مدت را می‌پذیرفت؛ چون امید به ادامه زندگی داشت.

شهره شدن با آقا معلم!
این هنرمند فعالیتش را در عرصه بازیگری از دهه 50 آغاز کرد، اما در دهه 60 با پررنگ شدن کارهایش در میان مردم شناخته شد. او قبل از آن که وارد سینما شود، فعالیتش را از سال 62 با بازی در مجموعه محله برو بیا به کارگردانی داریوش مودبیان آغاز کرد. زنده یاد محب اهری تا قبل از سال 63 در چند مجموعه و تله‌تئاتر بازی کرد و بعد از آن تجربه بازی در سریال تاریخی سربداران به کارگردانی محمدعلی نجفی را در کارنامه هنری‌اش به ثبت رساند.
زنده‌یاد محب‌اهری در دهه 60 به عنوان یکی از هنرمندان فعال تلویزیون بود و تلاش می‌کرد با قبول کردن نقش‌های شیرین دل مردم ایران را شاد کند، آن هم در روزگاری که فقط اخبار به جنگ، خونریزی، کشتار و بی خانمان شدن مردم ختم می‌شد. او معتقد بود باید هنرمند برای مردم زندگی کند و تلاش داشته باشد دل آنها را در موقعیت‌های مختلف شاد کند.
یکی از نقش‌های ماندگار این هنرمند که با آن در میان مردم خیلی محبوب و دوست داشتنی شد، نقش آقا معلم در برنامه مبصر پنج ساله کلاس بود! خودش هم عاشق این نقشش بود و معتقد بود مردم هنوز هم در کوچه و خیابان وقتی او را می‌بینند، خاطرات‌شان را نسبت به تماشای این برنامه یادآوری می‌کنند. از دیگر نقش‌های ماندگار این هنرمند در دهه 60 نقش هپلی در محله بروبیا بود که او این نقش را خیلی شیرین بازی کرده بود. محب‌اهری بازی در سینما را هم از سال ۱۳۶۵ با ایفای نقش کوچکی در فیلم رابطه به کارگردانی پوران درخشنده آغاز کرد.

فاطمه عودباشی

رسانه