کسی برای سربازان وطن هشتگ نزد

عکس‌ را تروریست‌ها منتشر کرده‌اند، کنار چند مسلسل و قناصه و قطار فشنگ و خشاب؛ نشانی از فتح‌الفتوحی که به مدد یک خائن نفوذی به دست آمده است. هنوز داغ دیدن تصویر مدافعانِ در بندِ وطن سرد نشده است که فیلم جدیدی منتشر می‌شود.این بار کیلومترها دورتر از مرزهای غربی کشور.گروه تروریستی «هیات تحریرالشام» ویدئویی را منتشر کرده است و در آن سرهنگ پاسدار ابوالحسن بیاتی که خرداد ماه سال گذشته در نبردهای جنوب حلب مفقود شد و تصور می‌شد به شهادت رسیده، زنده است و در برابر دوربین با یادآوری سابقه 29 سال خدمت خود به ایران و ذکر این نکته که مجروحیت و شرایط نامساعد زندگی در اسارت او را شدیدا آزار می‌دهد، از مسؤولان جمهوری اسلامی از جمله رئیس‌جمهور و سردار سلیمانی درخواست می کند که اقدامات لازم برای نجات او را انجام دهند.

«ما با تروریست‌ها مذاکره نمی‌کنیم». این گزاره مشهوری است که دولت‌ها به خود نسبت می‌دهند. شعاری که قرار است تروریست‌ها را از جایزه گرفتن و بهره‌مند شدن به خاطر گروگان‌گیری‌های‌شان ناامید کند. قاعده‌ای که به رغم عقلانیت و اصولگرا بودنش مکررا نقض شده و می‌شود. نگرانی دولت‌ها از تبعات نجات ندادن گروگان‌ها و فشار افکار عمومی و گاه ارزش محموله‌ها و کشتی‌هایی که به دست دزدان دریایی و تروریست‌ها افتاده، محرک خوبی است برای زیر پا گذاشتن این قاعده. تکرار این رفتار به خصوص از سوی کشورهای ثروتمندی مثل فرانسه و آلمان باعث شددر اجلاس ژوئن 2013گروه هشت کشور صنعتی جهان، جی 8، این دولت‌ها متعهد شوند و پیمان ببندند به هیچ تروریست و گروگانگیری باج ندهند. آمارها نشان می‌دهد گروه‌های تروریستی ده‌ها میلیون دلار از گروگانگیری اتباع دیگر دولت‌ها در طی سالیان اخیر بهره‌مند شدند. پولی که هم مشوقی برای ادامه‌ این شرارت‌هاست و هم ابزاری برای گسترش سازمان این گروه‌ها. نباید به تروریست‌ها باج داد.

«کاپیتان فیلیپس» فیلمی آمریکایی با بازی تام هنکس بود که به سال 2013 ساخته شد. فیلمنامه آن براساس یک ماجرای واقعی از دزدی دریایی یک کشتی که هدایت آن را کاپیتان ریچارد فیلیپس آمریکایی
بر عهده داشت نوشته شده بود. کاپیتان فیلیپس به اسارت دزدان دریایی در آمد، ارتش آمریکا برای نجات او راهی شد و ریچارد فیلیپس را به لطایف الحیلی از دست اشرار نجات داد. در سکانس‌های پایانی فیلم، آن‌چه شما می‌بینید ناوگانی از کشتی‌های جنگی مختلف و هواپیماهای بالای سر آنهاست که برای نجات این یک نفر آمریکایی آمده‌اند. پای‌بندی این فیلم به واقعیت‌های تاریخی بعدها مورد انتقاد قرار گرفت. از جمله تصویر قهرمانانه‌ و اسطوره‌ای که از ریچارد فیلیپس به نمایش درآمده بود. ملوانان کشتی مرسک بعدها در مصاحبه با نیویورک پست مدعی خطاکاری و اشتباهات کاپیتان فیلیپس در ماجرای دزدی دریایی شدند و گفتند «ریچارد فیلیپس آن قهرمانی نیست که در فیلم به نمایش در آمده است». هالیوود اما کار خودش را می‌کند، سینما پرمخاطب‌تر از نیویورک پست است و کاپیتان فیلیپس قهرمان مبارزه با دزدان دریایی است. قهرمانی که یک ارتش و یک ناوگان کامل به حمایتش بر می‌خیزند.

سربازان اسیر قهرمان‌ واقعی دنیای ما هستند. یک بار دیگر به عکس‌شان نگاه کنید. جوانانی که با کم‌ترین امکانات در نقطه صفر مرزی به پاسداری از میهن ایستاده‌اند. بیشترشان یا بسیجی داوطلب‌اند و یا سرباز وظیفه. با کم‌ترین بهره مادی در برابر اشرار سینه سپر کرده‌اند. ذلتی در عکس‌شان نیست، از آن جنس که گاه در تصاویر اسرا و نظامیان دیگر کشورها دیده ایم. ابوالحسن بیاتی هم در پیام تصویری‌اش ضعفی نشان نمی‌دهد. مردی که با سابقه 29 سال سربازی، کیلومترها دورتر از این آب‌و‌خاک کوشیده است از منافع کشورش دفاع کند و حالا پس از تحمل بیش از یک سال اسارت و رنج مجروحیت هم‌چنان با احترام و عزت از مسؤولان کشورش درخواست کمک می‌کند و سردار سلیمانی را - که تحریرالشام و دیگر تروریست‌ها به خونش تشنه‌اند- «برادر محترم و بزرگوار» خود خطاب می‌کند. سربازی که در دست دشمن خونخوار گرفتار شده است و داغ و درفش را بالای سر خود می‌بیند، قابل ملامت نیست اگر آن‌گونه جلادان می‌خواهد رفتار کند یا سخن بگوید. قابل ملامت نیست چون هیچ یک از ما جای آن‌ها نیستیم؛ اما سربازان ما تا کنون ضعف نشان نداده‌اند، آن هم نه بر پرده نقره‌ای، که در دنیای واقعی. حالا نوبت ماست که قدرت خود را نشان دهیم.

«ما با تروریست‌ها مذاکره نمی‌کنیم». به آن‌ها باج هم نمی‌دهیم، اما نشانه‌های تحرک عناصر قدرت نرم و سخت ما برای نجات دادن فرزندان ایران باید هم‌اکنون مشاهده شود. ناوگان ایران زمین برای دفاع از سربازانش باید به حرکت دربیاید. نجات برادران اسیرمان در خاک پاکستان بی‌تردید نیازمند اقدامات دیپلماتیک و مطالبه‌گری از حکومت پاکستان و رایزنی با بزرگان قبایل و شیوخ منطقه است. برای نجات سرهنگ ابوالحسن بیاتی که در مناطق تحت سیطره حکومت سوریه نیست کمتر می‌توان به دیپلماسی دل بست و باید بیشتر به قدرت چانه‌زنی نیروهای نظامی چشم امید داشت. به هر صورت، اقتدار و جدیت ایران در حمایت از فرزندانش باید مشاهده شود. فراموش نکنیم چشم امید گروه‌های تروریست معارض ایران در گروگانگیری‌ها، صرفا به مواهب مالی آن نیست. این گروه‌ها به قدر کافی از ارتجاع سیاه حاشیه خلیج فارس تغذیه می‌شوند. به چالش کشیدن اقتدار ایران با در اسارت داشتن سربازان آن، هدف شیرین‌تری برای این اشرار است که واکنش جدی و اقدام عاجل ایران برای رفع آن باید کام تروریست‌ها را از تخیل تکرار آن نیز تلخ کند.

رضا مشتاقی

روزنامه‌نگار