چرا امام حسین (ع) در تاریخ اسلام جاودان شدند؟

در این زمینه جام جم آنلاین، گفت‌وگویی با خانم افتخار اصغری، مدیر حوزه علمیه رباط‌کریم داشته است.

چرا امام حسین (ع) در تاریخ اسلام جاودان شدند؟

حماسه عظیم عاشورا یک مکتب فکری است که از سال 61 هجری آغاز و باگذشت بیش از سیزده قرن هنوز از حیات و طراوت و شادابی خاصی برخوردار است. اگرچه صاحبان قدرت و ثروت سعی و تلاش در تضعیف و تحریف و تخریب حادثه عظیم عاشورا داشته و دارند، اما هرگز نتوانستند جلوی ماندگاری و پویایی عاشورا را بگیرند چراکه این حماسه عظیم بعد از سال‌ها همچنان چراغ هدایت گمشدگان راه دین است از دلایل جاودانگی این حرکت عظیم می‌توان به اراده خداوند و وعده خدا در قرآن مبنی برماندگاری شهدا و بهره مندی ایشان از رزق الهی، خلوص نیت و داشتن انگیزه الهی در خلق حماسه عاشورا و همچنین روایات فراوان رسول اکرم صلوات الله درباره حماسه عاشورا علیه و همچنین تلاش‌های اهل‌بیت علیهم‌السلام بعد از قیام عاشورا برای معرفی امام حسین و قیام عاشورا به مردم اشاره نمود تلاش‌های مسلمانان و مؤمنان واقعی در طول سال‌ها جهت تبلیغ و ترویج نهضت حسینی کمک بسیاری به جاودانگی قیام امام حسین علیه اسلام نموده است.

چه روندی باعث به وجود آمدن واقعه عاشورا شد؟

یکی از مهم‌ترین دلایل به وجود آمدن عاشورا فراموشی غدیر بود، مسلمانانی که در جریان غدیر بودند و بعد از رحلت حضرت رسول عهد و پیمانی که با پیامبر خدا بسته بودند را فراموش کردند، همان‌هایی که در عصر امام حسن علیه‌السلام سکوت کردند و خطاهای معاویه را نادیده گرفتند و بعدازآن میدان را به دست یزید سپردند.

اوضاع سیاسی به‌هم‌ریخته زمان امام حسین علیه‌السلام که مسلمانان واقعی یا شهید شده یا در زندان‌های حکومتی محبوس بودند و دین فروشی به مقداری زر در میان مردم رواج یافته بود نیاز به یک حماسه عظیم چون قیام عاشورا داشت. همه این عوامل در کنار خودسری‌ها و بی‌مبالاتی‌های یزید دست‌به‌دست هم داد تا قیامی شکل بگیرد که جانی دوباره به دین ببخشد و روحی تازه در کالبد اسلام که در حال فراموشی و فروپاشی بود بدمد.

چرا امام حسین در زمان حکومت معاویه اقدام به قیام نفرمودند اما در زمان حکومت یزید اقدامات خود را عملی ساختند؟

دلایل بسیاری وجود دارد اعم از احترام امام به پیمانی که برادرش امام حسن علیه‌السلام در زمان حیات خود با معاویه بسته بود و معاویه تظاهر به احترام به آن پیمان می‌کرد و دلیل دیگر این بود که معاویه فردی بسیار سیاست‌مدار بود و جانب ظاهر را تا حدودی نگه می‌داشت و فساد درونی دستگاه حکومتش چندان بر عموم مردم پیدا نبود، ولی یزید جوانی خام و بی‌تجربه بود که فساد و غوطه‌ور بودنش در شهوت و هوسرانی بر همه مردم آشکار بود و جای انکار برای احدی نمانده بود و سکوت امام در نزد عوام به‌منزله تائید او به‌حساب می‌آمد و این به معنای نابودی اصل و ریشه اسلام بود. پس قیام علیه یزید گامی مهم در مسیر حفظ اسلام محسوب می‌شد. دلیل دیگر این بود که اگر امام در قیام بر معاویه پیش‌قدم می‌شدند این امکان برای معاویه بود تا با تبلیغات نافذ و گسترده‌ای که داشت خود را محق جلوه دهد زیرا مردم از امام حسین حمایت نمی‌کردند و آثار نهضت امام لوث می‌شد. درحالی‌که در زمان یزید، یزید و اطرافیانش نتوانستند قیام امام حسین را دستخوش تلاش‌های فریبکارانه خودنمایند.

بیتا نوروزی - جام جم آنلاین