خودش در انتخاب واژه‌های من دخالت داشت

غلام همت آنم که زیر چرخ کبود/غلام قنبرش عالیجناب می‌گردد

به هر دری که رسیدی و قفل بود نترس/به نام نامی او فتح باب می‌گردد

به یمن جوهر عشق علی و اولادش/گناه هرچه که باشد ثواب می‌گردد

نشان دهید به مستان که دور قبر قمر/هنوز هم که هنوز است آب می‌گردد

نجف نرفته چه می‌فهمد این حقیقت را/که کعبه دور سر بوتراب می‌گردد

احمد علوی، شاعری که این ابیات را سروده عاشق امیرالمومنین (ع) است. عشقی که ریشه در عاطفه او دارد و به اصطلاح دلی است.عاشق مولا شده و بعد با معرفت و سلوک حضرت امیر (ع) رفاقت کرده. شاید برای همین است که علوی را در ردیف بهترین شاعران آئینی قرار می‌دهند. او 45 سال سن دارد و فوق‌لیسانس روانشناسی است اما به درخواست خودش سال‌هاست در مقطع ابتدایی تدریس می‌کند. همنشینی با بچه‌ها را دوست دارد چون هم‌صحبت و هم‌جواری با آنها دلش را زلال می‌کند. در آستانه عید غدیر با این شاعر آیینی که عمر خود را وقف ائمه اطهار کرده و تاکنون یک بیت شعر سفارشی نسروده هم‌صحبت شدیم تا با حرف‌هایش که از دل برمی‌خیزد کمی حال دلمان را خوب کند و برایمان بگوید چگونه دلش را به ائمه نزدیک کرده تا آنها سخنش را پربار کنند و به حرفش برکت دهند. هرچند که خودش در شعری گفته: «سرانجام تمام بیت‌ها را او رقم زد»

به عنوان شاعری که از شهودش الهام می‌گیرد، از چه زاویه‌ای به حضرت علی (ع) نگاه کردید که توانستید با ذات این امام والا ارتباط برقرار کرده و درباره ایشان شعر بگویید؟

حضرت رسول می‌فرمایند «من و علی سران این امت هستیم» و این حدیث همیشه آویزه گوشم بوده و هست. هفت ساله بودم که پدرم را از دست دادم و بعد از آن احساس می‌کردم امیرالمومنین پدرم هستند.از همان کودکی عشق پدرانه‌ای نسبت به ایشان احساس کردم و عاشق مولا شدم. تمام اشعارم را به عشق ایشان سرودم و آخرین کتاب شعرم که حدود 400 صفحه است و بزودی منتشر می‌شود، تقدیم کرده‌ام به خاک پای حضرت امیر(ع).

نگاه پدرانه به حضرت علی(ع) در کودکی را احتمالا از آدم‌های پیرامون به شما تلقین شده، چه کسی بیشترین تاثیر را در ایجاد این نگاه در شما داشت؟

مادرم بیسواد و روستایی بود که سال‌ها قبل به رحمت خداوند رفت. از همان بچگی وقتی دست به سر ما می‌کشید، می‌گفت از این که پدر ندارید غصه نخورید، امام علی (ع) پدر شماست. مادرم به حضرت امیر(ع) ارادت داشت و همین حس را به من هم منتقل کرد.

پدر و مادر بیشتر ما، ارادتمند امام علی (ع) هستند و این شیفتگی را به فرزندان خود منتقل می‌کنند مثلا وقتی بچه بودیم و می‌خواستیم کاری انجام دهیم، می‌گفتند، «یا علی» بگو! اما ما شاعر نشدیم و معرفتی که درباره حضرت علی (ع) نصیب شما شد، به ما نرسید! گویا مولا (ع) به شما نظر خاصی داشته‌اند؟

دقیقا همینطور است!‌ آدم‌ها به اندازه استعدادی که دارند، می‌توانند در یک هنر مسلط شده و آن را یاد بگیرند؛ مثل هنر نقاشی یا مجسمه‌سازی و .... تنها هنری که یادگرفتنی نیست؛ شعر است. اساتید ادبیاتی سراغ داریم که در همه عمر خود حتی یک بیت شعر نتوانسته‌اند، بگویند. شعر موهبتی الهی است. از 14 سالگی احساس کردم که این موهبت نصیبم شده و از همان سن شروع به سرودن شعر کردم آن هم فقط برای اهل بیت. در مسیر زندگی‌ام اشعاری با مضامین اجتماعی، عاشقانه و حتی سیاسی گفته‌ام اما اهم اشعارم درباره اهل بیت است با مرکزیت امیرالمومنین (ع). قطعا عنایت ائمه نصیبم شده و همیشه شکرگذار این عنایت هستم.

حضرت علی (ع)؛ شخصیت چند وجهی دارند، ابتدا شیفته کدام بخش وجودی ایشان شدید و سن‌تان هر چه بیشتر می‌شود و شعرتان پخته‌تر به کدام بُعد شخصیتی ایشان توجه بیشتری می‌کنید؟

زمانی که کودک بودم؛ شیفته مهربانی و یتیم‌نوازی ایشان شدم و زمانی که با نهج‌البلاغه آشنا شدم و بارها این کتاب عظیم و سترگ را مطالعه کردم این عشق سمت و سوی دیگری پیدا کرد.هر چه سنم بیشتر شد، عشق به مولا، معرفتی‌تر شد.از نان و آب زمینی به روزی آسمانی که حضرت مولا به من می‌داد، رسیدم و نمکگیر شد.

نظرتان درباره غدیر چیست و آن اتفاق بزرگ که حضرت علی (ع) به عنوان جانشین پیامبر معرفی شدند؟

درباره غدیر کم اما محکم صحبت می‌کنم. غدیر بزرگ‌ترین و عظیم‌ترین اتفاق تاریخ است. اما به اندازه همان عظمت مورد بی‌توجهی قرار گرفته است.بنا به کارم به کشورهای مسلمان سفر می‌کنم و همیشه متعجب می‌شوم که حتی شیعیان این کشورها خطبه غدیر را نشنیده‌اند. امیرالمومنین بین شیعیان خودش هم مظلوم و ناشناخته است. در حرف می‌گوییم غدیر مهم‌ترین عید ماست اما از غدیر هیچ نمی‌دانیم. به عنوان معلم آرزو می‌کنم که کاش رشته‌ای تحصیلی درباره حضرت علی (ع) به وجود آید تا بچه‌ها و نوجونان با این شخصیت آشنا شوند و درباره خطبه غدیر شناخت و معرفت پیدا کنند.

اشعار زیادی درباره اهل بیت و امیرالمومنین (ع) دارید، آیا در بین این اشعار، شعر سفارشی هم پیدا می‌شود؟

خدا را شکر که هرگز شعرم شکل سفارش به خودش نگرفته.از همان ابتدا هر چه درباره اهل بیت به دلم برات می‌شود همان را می‌نویسم. خیلی از مداحان مطرح بارها از من خواسته‌اند که شعری با مضمونی خاص برایشان بسرایم اما هرگز قبول نکرده‌ام و همیشه می‌گویم که بارش کلمات در قالب شعر باید بر قلبم آغاز شود و زمانی که این بارش شروع می‌شود، آنها را مکتوب می‌کنم. هیچوقت سفارشی شعر ننوشته‌ام چون این روش برایم کاملا بی‌معناست.

طاهره آشیانی

روزنامه‌نگار