چرا پرونده حمله به هواپیمای مسافری ایران رسیدگی نشد؟ / ایرانی ستیزی آمریکایی ها حتی در پرداخت غرامت!

به گزارش جام جم آنلاین ، 30 سال گذشت و این جنایت بزرگ حتی عذرخواهی هم به دنبال نداشت. تمام واکنش آمریکایی ها به این جنایت بزرگ و خونبار به پرداخت غرامت حدود 60 میلیون دلاری به خانواده قربانیان برمی گردد. بر مبنای این غرامت به هر یک از خانواده قربانیان مبلغ ناچیز حدود 400 هزار دلاری تعلق گرفت که هرگز جبران کننده آن جنایت نبود. نکته اسف بار این است که از کل 290 سرنشین هواپیما فقط 46 غیرایرانی حضور داشتند که دولت آمریکا به خانواده آنها بیش از 40 میلیون دلار غرامت داد اما به بقیه مسافران این هواپیما که ایرانی بودند روی هم 60 میلیون دلار غرامت تعلق گرفت. 30 سال گذشته و ویلیام راجرز ناخدای جنایتکاری که دستور به شلیک موشک به هواپیمای ایرانی داد هنوز هم بدون هیچ مشکل و پیگرد بین المللی زندگی می کند و به حیات منحوس خود ادامه می دهد. اما چرا جنایت به این بزرگی نادیده گرفته شد؟ چرا حقوق بشر و مجامع بین المللی کار خاصی برای خانواده قربانیان انجام ندادند؟ حمزه رمضان زاده کارشناس حقوق بین الملل در گفت و گو با جام جم آنلاین عنوان کرد: «بررسی روند پرونده ای به بزرگی ابعاد هواپیمای ایرباس ایرانی همکاری و مشارکت های متعدد و وسیعی را در سطح جهان می طلبد. در صورتی که این همکاری ها محقق نشود بررسی روند پرونده با موانع متعددی روبرو می شود و در نهایت به بن بست کامل می رسد. اما در آن حادثه عمدی آیا جهان همراه و همگام ایران بود؟ آنچه که بیشتر به چشم آمد همدردی بود تا کمک در راستای شناسایی و مجازات جنایت کاران. ایران نیاز به همدردی نداشت» این کارشناس حقوق بین الملل گفت: «در رابطه با پرونده مورد هدف قرار دادن هواپیمای ایرانی در سال 67 آنچه که در روند شناسایی و مجازات مسببان حادثه اخلال ایجاد کرد این است که مجامع بین المللی و سازمان های حقوق بشر به هیچ عنوان همکاری نکردند تا ابعاد حقوقی این پرونده مورد بررسی قرار بگیرد. تحقق اهداف یک پرونده حجیم زمانی امکان&zwnj;پذیر است که در ابعاد مختلف آن متناسب با موضوع همکاری هایی سازمان یافته و قانونی وجود داشته باشد. بدون این روند با وجود تمام تلاش ها نتیجه ای حاصل نمی شود.» رمضان زاده بیان کرد: «البته این موضوع که مجامع بین المللی در خلاف جهت منافع آمریکا قدم بردارند اتفاقی است که به ندرت رخ می دهد. در واقع باید بگویم "سرسپردگی" اختلال بسیار بزرگی در رسیدگی به این جنایت بزرگ و غیرقابل بخشش ایجاد کرد. هدف قرار دادن هواپیمای ایرانی هنوز هم قابل پیگیری است و مسببان این جنایت در صورتی که عدالتی در مجامع بین المللی و سازمان های حقوق بشر وجود داشته باشد باید به اشد مجازات برسند.» وی تاکید کرد: «بازگشایی پرونده مورد اصابت قراردادن هواپیمای ایرانی می تواند بارها مورد بررسی قرار بگیرد اما مهم ترین نکته این است که اهمال ، سستی و رخوت عمدی مجامع بین المللی خود می تواند یک جنایت تلقی شود چرا که راه را برای جنایت های خونبار بعدی باز کرد. اگر همکاری مجامع بین المللی و همکاری آنها با دولت ایران در راستای شناسایی عوامل جنایت تیر ماه سال 67 وجود داشت ،پرونده همان دهه شصت با مجازات مسببین بسته شده بود. »