از مسابقه ندادن آرژانتین با صهیونیست ها تا همراهی رونالدو ، مسی و بوفون با فلسطینی ها

به گزارش جام جم آنلاین ، برای خودداری از روبرو شدن ورزش ایران با نمایندگان مختلف ورزش رژیم صهیونیستی حالا میتوان یک تاریخچه مفصل و بلند بالا تهیه کرد. این داستان از کجا آغاز شد؟

آغاز یک راه

35 سال پیش (برابر با سال 1983 میلادی و 1362 شمسی) نخستین بار ورزش ایران در راستای به رسمیت نشناختن رژیم اشغالگر قدس از حضور در برابر ورزشکار این رژیم سر باز زد. آخرین باری که ایران و رژیم اشغالگر قدس رو در روی هم قرار گرفتند در رقابت های کشتی جهانی آزاد و فرنگی کیف پایتخت اوکراین بود. بیژن سیف‌خانی، فرنگی کار گیلانی وزن ۷۴ کیلوگرم با نتیجه ۷ بر ۴ مقابل رابینسون کوناشویلی پیروز شد. روزنامه کیهان و مجله کیهان ورزشی که پرتیراژ‌ترین رسانه‌های سیاسی و ورزشی وقت بودند، با وجود نهم شدن سیف خانی، عکس او را چاپ کرده و ارزش پیروزی‌اش را کمتر از طلا ندانستند. اما در ادامه به منظور جلوگیری از رو در رو شدن کشتی گیران ایرانی با نمایندگان رژیم صهیونیستی دستور بازگشت کاروان ایران صادر شد. به این ترتیب اینجا سرآغاز یک راه 35 ساله شکل گرفت.

35 سال از آن شبی که دستور به بازگشت کاروان ایران داده شد می گذرد و در این مدت ورزشکاران متعدد ایرانی بارها برای حفظ ارزش ها و البته همدردی با مردم فلسطین از رویارویی با نمایندگان این رژیم اشغالگر سر باز زده اند.

در تمام این 35 سال کشتی گیران ایرانی بیشتر از هر ورزشکار دیگری از رویارویی با نمایندگان رژیم اشغالگر قدس خودداری کرده اند اما جالب است بدانید در فهرست بلندی که به روبرو نشدن ورزشکاران ایرانی با رژیم اشغالگر قدس وجود دارد رشته هایی هم مانند گلبال نابینایان و حتی طناب کشی هم دیده می شود.

موجِ آرش

خودداری از روبرو شدن با ورزشکاران رژیم اشغالگر سابقه ای 35 ساله دارد اما در این مدت گاه اتفاقاتی افتاده که این موضوع را با تمامی جوانبش بنا به دلایل زیادی پررنگ کرده است.

نخستین باری که روبرو نشدن با یک اشغالگر سر و صدای گسترده ای کرد و بازتابی بین المللی یافت به آرش میراسماعیلی برمی گردد، جودوکاری که در المپیک 2004 آتن یکی از بخت های مسلم کاروان ایران برای کسب مدال طلا بود. او که پرچمدار کاروان ایران هم شده بود با بدشانسی بزرگی روبرو شد چرا که بر اساس قرعه در همان مسابقه نخست وزن خود باید برابر نماینده ای از رژیم اشغالگر قدس قرار می گرفت. نتیجه کاملا واضح بود، آرش کنار کشید و موج بزرگ خبری ایجاد شد. البته پس از پایان المپیک 2004 آتن پاداش صد میلیون تومانی سازمان تربیت‌بدنی که ورزشکاران ایرانی صاحب طلای المپیک آن را می‌گرفتند، به آرش میراسماعیلی هم پرداخت شد.

به آب نزن!

دومین مورد پر سر و صدای سال های اخیر نیز محمد علیرضایی است، شناگری که برای نخستین بار در تاریخ ورزش ایران سهمیه شنای رقابت های المپیک را بدون وایلد کارت به دست آورده بود.

اما بدشانسی در کمین این شناگر ایرانی هم بود چرا که وقتی خودش را برای مرحله گروهی آماده می کرد متوجه شد یک شناگر اسراییلی در خط 7 همان مسابقه قرار دارد. به رسمیت نشناختن رژیم صهیونیستی و همدردی با مردم فلسطین باعث شد تا این شناگر ایرانی در ساعت مقرر روی سکوی استارت مسابقه حضور نداشته باشد. اما اگر مسئولان برگزاری مسابقه متوجه می شدند که علیرضایی به دلایل سیاسی از حضور در سکوی استارت مسابقه خودداری کرده نه تنها عواقب و محرومیت سنگینی در انتظار او که در انتظار ورزش ایران هم بود و به همین دلیل وحید مرادی رییس وقت فدراسیون شنا گفت و گویی انجام داد و گفت محمد دچار حالت تهوع شدید شده، شکم درد دارد و احتمالا آپاندیسش ترکیده است. اما چنین بود، هدف فقط روبرو نشدن با ورزشکاری از رژیم اشغالگر قدس بود.

ناگهان بیماری گوارشی

جواد محجوب به تازگی کلی از شرایط موجود در جودو گلایه و شکایت کرده و گفته که دیگر وقت تغییر رشته است.

گویا او هم قصد دارد همانند امیر علی اکبری (کشتی سابق تیم ملی ) برود در رقابت های رزمی آزاد خارج از کشور شرکت کند. اما به هر حال از این حرف ها گذشته او نیز یکی دیگر از ورزشکارانی است که روبرو نشدن با ورزشکاری از رژیم اشغالگر قدس را به حضور در المپیک ترجیح داد و برای اینکه با دردسر مواجه نشود بیماری را بهانه کرد. درست چند روز مانده به آغاز رقابت های المپیک 2012 لندن ناگهان اعلام شد که جواد محجوب نماینده ایران در این رقابت ها به المپیک نمی رسد. چرا؟ چون بر اساس اعلام مرحوم لطفعلی پورکاظمی رییس سابق فدراسیون پزشکی ورزشی وی به بیماری گوارشی دچار شده است و باید تا چند روز آنتی بیوتیک بزند و امکان ندارد بتواند در المپیک به میدان برود.

اما پس از المپیک مشخص شد از آنجایی که احتمال این می رفت که محجوب با نماینده رژیم اشغالگر قدس روبرو شود تصمیم گرفت در المپیک شرکت کند و دلیل غیبت خود را بیماری عنوان کند.

آنهایی که دبل کردند

در 35 سال اخیر گاه اتفاق که ورزشکاران ایرانی بیش از یک بار به دلیل روبرو نشدن با نماینده رژیم اشغالگر قدس از حضور در یک مسابقه انصراف بدهند. یکی از آنها احسان قائم مقامی شطرنج باز مطرح و استاد بزرگ ایران است.

نخستین باری که او از مسابقه دادن با حریفی از رژیم اشغالگر خودداری کرد به سال 94 برمی گردد، سالی که در آن این شطرنج باز مطرح کشور در رقابت های رقابت های بین المللی شطرنج آزاد بازل سوئیس شرکت کرد اما به محض اینکه متوجه شد باید مقابل شطرنج باز رژیم اشغالگر قرار بگیرد بلافاصله انصراف داد. این اتفاق دو سال بعد و اینبار در رقابت های جهانی شطرنج کورسیکای فرانسه برای او تکرار شد.

علیرضا خجسته دیگر ورزشکار ایرانی است که بیش از یک بار این اتفاق را تجربه کرد. این جودو کار ایرانی نخستین بار در المپیک 2016 ریو از حضور در المپیک انصراف داد. سه روز قبل از آغاز رقابت ها این جودو کار ناگهان کنار کشید و پس از آن عنوان شد که مشکلات خانوادگی باعث شده تا خجسته قادر به حضور در رقابت ها نباشد اما واقعیت این بود که روبرو نشدن با نماینده رژیم اشغالگر دلیل کنار کشیدن وی بود. بدشانسی او باز هم در آینده ادامه پیدا کرد. رقابت های جایزه بزرگ باکو جای دیگری بود که خجسته به دلیل حضور نماینده رژیم اشغالگر و روبرو نشدن با این ورزشکار، کناره گیری کرد. و اما می رسیم به یکی از جنجال ترین موارد، علیرضا کریمی...

علیرضا بباز!

علیرضا کریمی هم از آن دبل بازهاست.

زمانی که این کشتی گیر برای نخستین بار در سال 92 و رقابت های قهرمانی جوانان جهان در بلغارستان از حضور در مقابل نماینده رژیم اشغالگر سرباز زد هرگز فکرش را نمی کرد این اتفاق چهار سال بعد با جنجال بسیار بیشتری برای او تکرار شود. او در رقابت ها قهرمانی امیدهای جهان در لهستان که همین سال گذشته بود اتفاقی بی سابقه را تجربه کرد. علیرضا کریمی در دور اول با جبرئیلوف از روسیه کشتی گرفت و در حالی که سه بر دو از حریف پیش بود با دستور مربیان که به او گفتند علیرضا باید ببازی ابتدا خاک شد و بعد از چند فیتیله با امتیاز عالی به حریف باخت. علت شکست علی کریمی عدم رویارویی با حریف اسرائیلی در دور بعد بود چون در صورت کشتی نگرفتن با حریف اسرائیلی اتحادیه جهانی کشتی تیم ایران را جریمه می‌کرد. این اتفاق جنجال گسترده ای را رقم زد.

راهی که ادامه دارد

فشارهای وارده بر ورزش ایران، محرومیت و جریمه سنگین ورزشکاران ایرانی و اتفاقاتی از این دست نیز باعث نشده تا کاری که 35 سال پیش آغاز شد متوقف شود. همین چند روز پیش نیز اتفاق مشابهی افتاد و یک جودوکار بار دیگر از رو در رو شدن با حریفی از رژیم اشغالگر خودداری کرد.

به هر حال این راه ادامه دارد، راهی برای دفاع و همدردی با مردم مظلوم فلسطین و راهی برای به رسمیت نشناختن رژیمی غاصب و غیر مشروع...

حمایت جهانی ستاره های محبوب و بزرگ از فلسطین

حمایت از فلسطین و به رسمیت نشناختن رژیم غاصب چیزی نیست که به ایران و ورزشکاران ایرانی اختصاص داشته باشد، سوپراستارهای بزرگی مثل رونالدو اسطوره بزرگ برزیل، کریستیانو رونالدو و لیونل مسی و البته جی جی بوفون به شکل های مختلف حمایت خود را از فلسطین و مخالفت با رژیم اشغالگر قدس و جنایت هایش نشان داده اند.

جانلوئیجی بوفون دروازه‌بان شناخته شده ایتالیایی در آغاز یک مسابقه فوتبال از دست دادن با کاپیتان اسرائیلی تیم حریف خودداری کرد.

رونالدو مهاجم سرشناش تیم رئال مادرید اسپانیا و تیم ملی پرتغال تاکنون افتخارات بسیار زیادی در فوتبال به دست آورده است. کریستیانو رونالدو در سال 2008توانست برای اولین بار فاتح کفش طلای اروپا شود و پس از دریافت آن، کفش طلا را به حراج گذاشت و مبلغ دریافتی را به کودکان مظلوم فلسطینی هدیه کرد.

پس از این اقدام فیفا رونالدو به مدت سه سال از کسب این عنوان محروم شد و قوانین دریافت این جایزه تاحدودی تغییر کرد. اما رونالدو پس از گذراندن دوران محرومیتش در سال 2010 مجددا کفش طلا را ازآن خود کرد و بازهم جایزه خود را به مردم فلسطین هدیه کرد.

بوفون و رونالدو ،مارادونا هر کدام حداقل یک بار با پرچم فلسطین دیده شده اند.

در تازه ترین اتفاق در اخبار آمده بود تیم ملی آرژانتین از مسابقه دادن با رژیم صهیونیستی خودداری کرده است، اتفاقی که موجی از شادمانی را در کرانه باختری و نوار غزه به دنبال داشت.

آنچه در ادامه می بینید جدولی درباره انصراف ورزشکاران ایرانی از حضور در برابر نمایندگان رژیم اشغالگر قدس از آغاز دهه هشتاد تاکنون است.