سومین قهرمانی آتزوری‌ها در جام جهانی چگونه رقم خورد؟

به گزارش جام جم آنلاین از ایسنا، یازدهم جولای ۱۹۸۲ زیر آسمان آبی درخشان مادرید ۹۰ هزار تماشاگر در ورزشگاه سانتیاگو برنابئو حضور داشتند تا فینال جام جهانی را بین بهترین‌های این رقابت تماشا کنند. ایتالیا در حالی برابر آلمان فدرال قرار گرفت که توانست رویای ژرمن‌ها را بر بادها دهد و دوباره فاتح جام جهانی شود.

هر دو تیم از بازیکنان مستعدی بهره می‌بردند، در یک طرف دینو زوف، جوزپه برگومی، کلودیو جنتیله، مارکو تاردلی و پائولو روسی حضور داشتند و در طرف دیگر هانس پتر بریگل، پل برایتنر، برنارد فورستر، پیر لیتبارسکی و کارل هاینس رومینیگه برای آلمان بازی می‌کردند. آنها ۹۰ دقیقه فوق العاده و پر هیجان را رقم زدند.

لحظات نخست بازی به ایتالیا تعلق داشت و آتزوری‌ها قصد داشتند ریتم بازی را در اختیار بگیرند. با این حال شاگردان یوپ دروال اولین موقعیت گل را در دقیقه دو به دست آوردند.

دینو زوف ضربه ژرمن‌ها را به راحتی دریافت کرد. کمی بعد رومینیگه یک ضربه دیگر به سمت دروازه ایتالیا زد. در دقیقه پنج نیمکت آتزوری‌ها از جا برخاست چون برخوردی میان ولفگانگ درملر و فرانچسکو گراتزیانی رخ داد و بازیکن ایتالیایی بر زمین افتاد.

داور این صحنه را خطا ندانست و آلمان در حالی به بازی‌اش ادامه داد که مهاجم آتزوری در زمین صورتش را از درد گرفته بود. گراتزیانی در نهایت از زمین بلند شد و با درد به بازی ادامه داد. هفت دقیقه بعد الساندرو آلتوبلی به جای او وارد میدان شد.

بازی پس از این دقایق، متعادل پیگیری شد و آلمان به دنبال نفوذ از سمت راست بود اما آنها در مقابل دفاع ایتالیا ناتوان بودند. یک ربع از بازی گذشت اما دو تیم نتوانستند به گل برسند. بازی از دقیقه ۲۵ گذشته بود که داور یک پنالتی به نفع ایتالیا گرفت.

کونتی با خطای بریگل در محوطه جریمه بر زمین افتاد. داور به سرعت نقطه پنالتی را نشان داد و ژرمن‌ها دور او حلقه زدند و نسبت به این تصمیم واکنش نشان دادند.

اعتراض آنها تاثیری نداشت و آنتونیو کابرینی این ضربه را زد. با این حال فرصت باز کردن دروازه آلمان را از دست داد.

نخستین کارت زرد به خاطر خطای فورستر در دقیقه ۳۱ نشان داده شد. این خطا و پنالتی از معدود اتفاق‌های مهم نیمه اول بود. هر دو تیم اگر می‌خواستند فاتح جام جهانی شوند باید بازی بهتری به نمایش گذاشتند.

در نیمه دوم رومینیگه و کالتز تیمشان را پیش بردند و توانستند ریتم بازی را به دست آورند اما تنها اتفاقی که رخ داد یک ضربه از فاصله ۱۸ متری بود. با گذشت زمان هافبک‌های ایتالیا کنترل بازی را در اختیار گرفتند.

شاگردان دروال سعی داشتند با تکیه بر قدرت فیزیکی شرایط را به نفع خود برگردانند اما آتزوری حریف سرسختی بود. آن‌ها با پاس های کوتاه خود هر لحظه خطرناک‌تر می‌شدند.

دقیقه ۵۵ بازی داور یک خطا به نفع آلمان اعلام نکرد و در حالی که ژرمن‌ها در حال بحث با داور بودند تاردلی بازی را سرعت بخشید و جنتیله را در گوشه راست آزاد دید. این بازیکن توپ را دریافت کرد و آن را برای الساندرو آلتوبلی فرستاد که این بازیکن نتوانست به آن برسد.

با این حال پائولو روسی به موقع رسید. او نشان داد چرا یکی از بهترین مهاجم‌های تاریخ ایتالیا محسوب می‌شود و تیمش را یک بر صفر پیش انداخت. ژرمن‌ها دوباره اعتراض کردند و معتقد بودند گل در موقعیت آفساید به ثمر رسیده است.

ایتالیا دوباره در دقیقه ۶۹ یک ضد حمله سریع انجام داد و تاردلی بازی را ۲ بر صفر کرد. اسکرئا حرکت را شروع کرد و با روسی توپ را رد و بدل کردند.

روسی توانست به محوطه آلمان برسد. او دوباره با یک پاس کوتاه توپ را به اسکرئا رساند و بازیکن ایتالیایی تاردلی را در موقعیت خوبی دید. تاردلی در حال افتادن به زمین توانست ضربه نهایی را از فاصله ۱۷ متری به بزند تا اختلاف به دو گل برسد.

اتفاقی که بعد از گل رخ داد برای همیشه در خاطر هواداران فوتبال باقی ماند. تاردلی از روی زمین بلند شد و به سمت سرمربی و هم تیمی‌هایش دوید تا این گل را جشن بگیرد.

همه تحت تاثیر حرکت تاردلی هیجان زده قرار گرفته بودند. الساندرو پرتینی (رییس جمهور ایتالیا) که در جایگاه کنار پادشاه خوان کارلوس نشسته بود نتوانست خوشحالی‌اش را کنترل کند و از صندلی‌اش برخاست.

تنها ۲۰ دقیقه به پایان باقی مانده بود. آلمان باید دو گل به ثمر می‌رساند تا بازی به وقت‌های اضافه کشیده می‌شد. با وجود تغییر در خط حمله ژرمن‌ها، مهاجم‌های این تیم هر لحظه با استرس بیشتر کار را دنبال می‌کردند و نمی‌توانستند تمرکز لازم را داشته باشند.

در دقیقه ۸۱ ایتالیا به همه ابهام‌ها پایان داد و آلتوبلی برای سومین بار گلزنی کرد. آتزوری‌ها تنها ۹ دقیقه با سومین جام قهرمانی‌اش فاصله داشتند.

برایتنر دو دقیقه بعد یکی از گل‌ها را توانست جبران کند اما خوشحالی پس از گل نکرد چون تیمش باید دو گل دیگر برای به تساوی رساندن بازی به ثمر می‌رساند.

شاید بازی طولانی آلمان برابر فرانسه باعث تحلیل قوای جسمانی ژرمن‌ها شده بود یا ایتالیا قدرتمند ظاهر شد که چنین نتیجه‌ای ثبت شد البته در برتری آتزوری‌ها شکی نبود آنها از همه لحاظ تیم برتر بودند و با شایستگی قهرمان جام جهانی ۸۲ شدند.