زنی که مردانه پای خلیج‌ فارس ایستاد

دکتر رزاقی‌آذر در یادداشتی درباره اتفاقات این سمینار نوشته: روز اول قبل از کنفرانس اول من، یک خانم دکترعرب در مورد آمار سن شروع بلوغ در کشورهای حوزه خلیج فارس صحبت می‌کرد و در تمام اسلایدها نوشته بود Arabian Gulf و Arab Gulf و مرتب این نام را ذکر می‌کرد. نوبت کنفرانس من رسید و من تحقیقات سن بلوغ در ایران را ارائه کردم و پس از پایان کنفرانس گفتم:

Persian Gulf has been Persian Gulf since ancient time and it will be Persian Gulf forever.

خلیج فارس از ابتدا خلیج فارس بوده و برای همیشه خلیج فارس خواهد ماند....

همین جمله باعث می‌شود فضای سمینار کاملا تغییر کند. برخی حاضران در سمینار برآشفته می‌شوند و بعد از سمینار هم خانم دکتر ایرانی از سوی آنها مورد عتاب قرار می‌گیرد و متهم می‌شود که سمینار علمی را سیاسی کرده است ! اما هیچ‌کدام از اینها باعث نمی‌شود پروفسور رزاقی از حرف خود کوتاه بیاید؛ هرچند به او اجازه نمی‌دهند، کنفرانس دومش را ارائه کند.

فردا به نام روز «خلیج فارس» نامگذاری شده است. با خانم دکتر رزاقی همصحبت شدیم تا برایمان بگوید چرا نام خلیج فارس اهمیت دارد و باید همیشه از آن حمایت کرد حتی در یک سمینار علمی و پزشکی، حتی اگر همه دست به دست هم بدهند و نگذارند یک پروفسور ایرانی، کنفرانسی را که برای آن زحمت کشیده‌ ارائه کند.

از قبل آمادگی ذهنی داشتید که شاید در این کنفرانس نام خلیج فارس جعل شود؟

نه، اصلا انتظار چنین کاری را نداشتم. قبلا چند بار در دبی،‌ اردن، عمان و... کنفرانس‌هایی ارائه کرده بودم. اما در هیچ‌کدام از آنها نام خلیج فارس جعل نشده بود و شرکت‌کنندگان اگر نمی‌خواستند از نام خلیج فارس استفاده کنند فقط از نام خلیج استفاده می‌کردند؛ اما در کنفرانس دبی، آن خانم دکتر نام خلیج فارس را جعل کرده بود و بارها این نام را به زبان آورد و در اسلایدهایش نیز این جعل نام دیده می‌شد.همین باعث شد تصمیم بگیرم در زمان ارائه کنفرانسم بگویم خلیج، نامش فارس است و فارس خواهد ماند.

واکنش شرکت‌کننده‌ها به صحبت‌های شما چگونه بود؟

از ایران 15 نفر در این کنفرانس حضور داشتند که بعد از شنیدن صحبت‌های من از صندلی‌هایشان بلند شدند و شروع به کف زدن کردند.وقتی برگشتم و روی صندلی‌ام نشستم مرا به بیرون از سالن بردند و گفتند شما کنفرانس را سیاسی کرده‌ای و باید در زمان ارائه کنفرانس دوم‌ات عذرخواهی کنی که گفتم عذرخواهی نخواهم کرد اما می‌توانم این را بگویم که دفاع من از خلیجی که متعلق به ایران است، سیاسی نیست! وقتی مجددا به داخل سالن رفتم و نوبت سخنرانی‌ام شد، پشت تریبون گفتم: سخنان من سیاسی نبود اما یک واقعیت است! با گفتن این جمله همه عرب‌ها بلند شدند و سالن را ترک کردند و برگزارکننده‌ها، تنفس اعلام کردند و میکرفن مرا خاموش کردند و نگذاشتند کنفرانس دومم را ارائه کنم.

چه انگیزه‌ای باعث شد تصمیم بگیرید از نام خلیج فارس دفاع کنید؟

نتوانستم تحمل کنم که نام خلیج فارس را جعل کنند. نام خلیج فارس از بچگی در ذهن ما حک می‌شود و چندین سال است که می‌شنویم و می‌خوانیم برخی همسایه‌های عرب می‌خواهند خلیج فارس را به نام خود ثبت کنند، به همین دلیل زمانی که خودم شاهد این جعل بودم، تصمیم گرفتم از نام کشورم دفاع کنم.

همدلی بین گروه ایرانی حاضر در کنفرانس چگونه شکل گرفت؟

همه ما خیلی ناراحت شدیم، حتی خانم دکتر ایرانی که کنار من نشسته بود زمانی که خانم دکتر عربی نام خلیج فارس را به نام خودشان مطرح می‌کرد، آن‌قدر ناراحت شد که نتوانست تحمل کند و سالن را ترک کرد و برای کنفرانس من به سالن برگشت. یکی دیگر از همکارانم پیشانی مرا بوسید و از من تشکر کرد.ما در سالن به صورت پراکنده نشسته بودیم اما بین ما همدلی شکل گرفت و همه از صحبت‌‌های من حمایت کردند.

میکرفن‌ شما را خاموش کردند و نگذاشتند کنفرانس دوم خود را ارائه کنید، این موارد شما را اذیت نکرد یا نام ایران آن‌قدر برایتان اهمیت دارد که اینها را تحت‌الشعاع قرار داد؟

برای من نام ایران از همه چیز مهم‌تر است. از این‌که اجازه ندادند کنفرانس دومم را ارائه کنم،‌ ناراحت نیستم چون آنها از علم و دانش من محروم شدند!‌ من چیزی را از دست ندادم.

کشورهای عربی، آمریکا و کشورهای دیگر ایران را به بهانه‌‌های مختلف تحریم می‌کنند اما شما به نکته خوبی اشاره کردید، این کشورها در اصل خودشان را از دانش و داشته‌‌های ایران محروم می‌کنند.

بله! من بیماران زیادی از کشورهای عربی دارم. سال‌هاست که آنها را مداوا می‌کنم و هیچ منتی هم بر سر کسی ندارم. بهتر است کشورهایی که ما را به دلایل مختلف تحت فشار قرار می‌‌دهند به این باور برسند که ایران را دست‌کم نگیرند. بعد از بازگشتم به ایران و طرح موضوع و انتشار آن در شبکه‌های اجتماعی،‌ مردم زیادی از سراسر ایران به من پیام دادند و از کاری که کرده بودم قدردانی کردند؛ دانشجویانم که الان خودشان پزشک هستند، دانشگاهیان رشته‌های دیگر، عموم مردم، حتی معلمان مدارس از هر راهی که می‌توانستند پیام‌های قدردانی و حمایتی برایم می‌فرستند. آن‌قدر این همدلی و همراهی زیاد است که گاهی اشکم را در می‌آورد. خیلی خوشحالم که مردم اینقدر به کشورشان و نام ایران و خلیج فارس اهمیت می‌دهند. این همراهی بسیار امیدوارکننده است.