بازیکنانی که نامشان در جام جهانی جاودانه شد

به گزارش جام جم آنلاین از ایسنا، نیمه نهایی جام جهانی ۱۹۷۰ مانند یک فیلم درام بود. کسانی که دیدار ایتالیا و آلمان فدرال را تماشا کردند هرگز فرصت طلبی ایتالیای جووانی ریورا و عطش آلمان بکن‌باوئر برای پیروزی را فراموش نمی‌کنند.

همچنین تقابل میان دو تیم بارین و اینتر وجود داشت. فاکتی، ماتزولا و ریوا بازیکنان اینتر برابر بایرن مه‌یر، بکن‌باوئر و مولر قرار گرفت.

دو تیم قدرتمند اروپایی در حالی برابر هم قرار گرفتند تا صعود خود را به فینال قطعی کنند و در دیدار نهایی برابر برنده بازی برزیل و اروگوئه به میدان بروند. ایتالیایی‌ها دو سال پیش فاتح یورو شده بودند و آلمان در انگلیس به عنوان نایب قهرمانی دست یافته بود.

با این حال بازی در لحظات اولیه آرام پیش رفت. مسئولیت‌ پذیری و گرمای طاقت فرسا در ورزشگاه آزتکای مکزیک اجازه نداد دو تیم بازی اصلی خودشان را به نمایش بگذارند. تماشاگران به اندازه کافی خود را صبور نشان دادند. با این حال بر خلاف انتظار، ایتالیایی‌ها این ریتم را تغییر دادند. در دقیقه هشت روبرتو بونینزنیا توانست از فاصله ۱۶ متری سپ مایر را مغلوب کند. پس از این گل بازی واقعی شروع شد.

ژرمن ها در ادامه واکنش نشان دادند. بکن‌باوئر خطر ساز ظاهر شد اما گرد مولر از این فرصت بهره نبرد. در نیمه اول آلمان مالکیت بازی را در اختیار داشت ولی ایتالیایی‌ها از اشتباه‌های زیلر و دیگر هم تیمی‌هایش بهره بردند. آنها تنها در ضربات آزاد تحت فشار قرار می‌گرفتند. نخستین موقعیت خطرناک آلمان با ضربه یورگن گرابوفسکی به وجود آمد که دروازه‌بان مجبور شد توپ را به کرنر بفرستد.

نیمه دوم نیز با ریتم مشابه پیش رفت. زیلر یک تک به تک را در دقیقه ۵۰ خراب کرد. دوباره گرابوفسکی صاحب فرصت شد اما نتوانست دروازه‌بان حریف را مغلوب کند. ژرمن‌ها به حمله‌های خود ادامه دادند اما نمی‌توانستند دروازه را باز کنند. بازیکنان آلمانی چند فرصت خوب دیگر را از دست دادند. زمان سپری می‌شد و به نظر می‌رسید ایتالیا فینالیست می‌شود. با این حال آلمانی‌ها شجاعت خود را در گذشته برابر انگلیس نشان داده بودند. در لحظات پایانی کارل هاینز شنلینگر در نزدیکی نقطه پنالتی به توپ ضربه زد و بالاخره توانست آلبرتوسی را مغلوب کند. ایتالیایی‌ها باور نمی‌کردند در لحظه آخر همه چیز را از دست داده باشند.

به همین خاطر یکی از جذاب‌ترین وقت‌های اضافه‌های تاریخ رقم خورد. بکن‌باوئر با دست باندپیچی شده به میدان رفت اما این موضوع باعث نشد حملات ژرمن‌ها کمتر شود. شاگردان هلموت شون به فشار خود ادامه دادند و مولر توانست دروازه ایتالیا را باز کند. ۱۰۰ هزار تماشاگر حاضر در ورزشگاه بهت زده بودند. خوشحالی آلمانی‌ها را فرا گرفته بود اما کوتاه مدت بود. ریورا، پسر لوس میلان ضربه محکمی به آلمان وارد کرد و بازی در دقیقه ۹۸ دو بر دو شد. به همین خاطر هیجان بازی بیش از قبل شد. قهرمان اروپا پیش از پایان وقت‌های اضافه باز هم پیش افتاد. جیجی ریوا در دقیقه ۱۰۴ گلزنی کرد و توانست بیست و دومین گلش را در بیست و یکمین بازی ملی‌اش به ثمر برساند.

در وقت‌های اضافه دوم همان شرایط حکم فرما بود. تماشاگران با هر حمله هر یک از دو تیم هیجان زده می‌شدند چون ممکن بود یکی از آن‌ها به گل تبدیل شود. یک ضربه کرنر که با پاس زیلر به مولر همراه شد گل سوم را برای آلمان به ارمغان آورد. مهاجم بایرن توانست دهمین گلش را در این رقابت‌ها به ثمر برساند. ژرمن‌ها از به تساوی رساندن بازی در دقیقه ۱۰۹ خوشحال بودند اما نمی‌دانستند باز هم شگفتی در راه است.

ایتالیا تحت تاثیر بازگشت آلمان قرار نگرفت و تنها دو دقیقه بعد ریورا بازی را ۴ بر ۳ کرد. در دقایق باقی مانده ایتالیایی‌ها با هر ضربه توپ را به سمت جایگاه تماشاگران می‌فرستادند و دائم با داور صحبت می‌کردند. در نهایت بازی با پیروزی ایتالیا به پایان رسید. زمانی که داور سوت پایان را به صدا در آورد بازیکنان از خستگی روی زمین افتادند و به نظر نمی‌رسید کسی نگران باشد چه تیمی پیروز شده است، حتی برای هواداران این قضیه اهمیت نداشت. آن‌ها (بازیکنان آلمان و ایتالیا) ۲۶ بازیگری بودند که نامشان وارد تاریخ شد.