دریای بی در و پیکر

خلاصه کنیم دریای دزدان، اثر انحصاری دیگری برای پلتفرم مایکروسافت است که بیشتر به توهینی به هواداران این پلتفرم می‌ماند تا سرمایه‌ای که بتواند مایه فخر آنها باشد.

این گوی و این سکان

دریای دزدان، به سبک اکشن ماجرایی است. به‌صورت تک‌نفره و چندنفره (آنلاین و کراس پلتفرم – بین کنسول ایکس باکس‌وان و ویندوز مایکروسافت) قابل بازی است. درگیری‌ها نیز نه‌تنها بین بازیکنان با هوش مصنوعی، که بین بازیکنان با بازیکنان دیگر نیز قابل وقوع است، یعنی بازیکنان در هر زمان می‌توانند به یکدیگر خیانت کرده و غنائم حاصل از ماموریت را برای خود بالا بکشند. این ایده‌ای است که می‌توانست به یک تجربه فوق‌العاده جذاب تبدیل شود، اما متاسفانه به دلیل خامی محتوا، اغلب اوقات مایه حرص و حسرت بازیکن می‌شود.

ایده کلی این است که تعدادی شخصیت، سوار یک کشتی دزدان دریایی به جست‌وجو در دریا می‌پردازند و در این سفر، هر کدام نقش خاصی را بر عهده می‌گیرند، از جمله هدایت کشتی، کنترل بادبان‌ها، مسیریابی و شلیک توپ. این سفر به فعالیت‌هایی مانند شرکت در ماموریت‌های نه‌چندان متنوع، گردآوری غنائم و درگیری با دیگر بازیکنان منتهی می‌شود. گفتنی است جهان دریای دزدان یک «جهان مشترک» است. به‌این معنا که دسته‌های بازیکنان به کرات با یکدیگر برخورد و تعامل دارند. گرافیک اثر حالت کارتونی و فیزیک آن خاصیتی اغراق‌آمیز دارد که به بازیکنان اجازه انجام حرکات عجیب مانند پرتاب خود از توپ‌های کشتی به بیرون را می‌دهد.

بازیکنان می‌توانند با شرکت در ماموریت‌هایی موسوم به Voyage (وُیاژ) با حمله به دیگر کشتی‌ها یا به دژهای اسکلت‌ها، غنائم فراوانی به دست بیاورند. از طلاهای به‌دست آورده می‌توان برای خرید خنزر پنزرهای متنوعی مانند اسلحه با ظاهر متفاوت، بادبان و تجهیزات جدید برای کشتی و … استفاده کرد که هیچ‌کدام اثری در مبارزات نداشته و عملا حکم حجم‌دادن به بازو با تجمع آب زیر پوست را دارند. به علاقه‌مندان به کاستومایز کردن‌های بیهوده توصیه می‌کنیم به جای هزینه برای این گیم، Poo را روی گوشی خود نصب کنند.

ابتدای گیم، سلاحی با پنج تیر به بازیکن داده می‌شود و پس از آن باید برای پر کردنش دنبال جعبه مهمات بگردند. چهار نوع سلاحِ فلینت‌لاک (تفنگ چخماقی)، بلاندرباس، یک تفنگ بلند و یک شمشیر، مجموعه تسلیحاتی این گیم را تشکیل می‌دهند که در هر زمان می‌توانید دو تا از آنها را همراه داشته باشید.

دریای سرمازده

دریای دزدان در جامعه منتقدان با استقبال نه چندان گرمی روبه‌رو شده و حتی گیمرها را هم آنچنان ناامید کرده که تصاویر خنده‌دار زیادی برای آن ساخته و حتی آن را با گیم No Man’s Sky که هایپ مشابهی ایجاد و در نهایت همه را ناامید کرد، مقایسه کرده‌اند.

بسیاری از منتقدان به فقدان محتوای کافی در این گیم انتقاد داشته و قیمت برابر این گیم با گیم‌های بنیه‌دار دیگر را مورد مذمت قرار داده‌اند. بعضی از صاحب‌نظران، چند ساعت ابتدایی این گیم را بشدت ستوده و آن را مصداق بارز یک گیم با محوریت دزدان دریایی دانسته‌اند، اما تجربه پس از آن ساعات آغازین را خسته‌کننده و ملال‌آور خوانده‌اند.

پیکان بیشتر انتقادها، ماموریت‌های تکراری خسته‌کننده، نبود تنوع دشمنان (در عمده موارد، سازندگان به اسکلت‌های رنگارنگ اکتفا کرده‌اند) و نبود پیشرفت محسوس در تجربه بازیکن را نشانه رفته است. البته در کنار این موارد، جالب است به مشکل ورود تعداد
قابل توجهی از مخاطبان به گیم در بازه ابتدایی پس از انتشار اشاره کنیم. استودیو Rare در پاسخی بسیار جالب، این‌طور گفته که به علت استقبالی فراتر از آنچه پیش‌بینی می‌شده، برای اجتناب از سقوط سرورها مجبور شده‌اند از ورود بخشی از مخاطب‌ها به بازی جلوگیری کنند!

شَمای صوری پیشرفت

هدف اصلی از سیر و سیاحت در این گیم، تبدیل شدن به یک دزد دریایی مطرح و شناخته‌شده است. برای این مطلوب، باید اعتبار خود را نزد سه فرقه مختلف در این گیم به نهایت برسانید. در این راه باید ماموریت‌هایی را انجام بدهید که عمدتا یکی از سه موضوع «نبرد با استخوان‌های جان گرفته ناخدایان دزدان دریایی گذشته»، «کشف گنج‌های مدفون» و «اسیر کردن مرغ و جانوران با رنگ مشخص» است!

در میان این ماموریت‌های کم‌تنوع و دلسردکننده، جای تعجبی نیست که بسیاری از بازیکن‌ها برای کسب اعتبار و ثروت بیشتر به خیانت و دور زدن هم‌بازی‌های خود رو می‌آورند.

شاید دلسردکننده‌تر از هر چیز، این باشد که تنها عایدی در ازای تبدیل شدن به یک دزد دریایی زبانزد، دسترسی به البسه و زر و زیور اضافه‌ای است که جز تغییر قیافه، هیچ ثمره‌ای برای شما ندارند و حتی آنچه به‌عنوان تغییرات در اسلحه عرضه و لحاظ می‌شود، یک ذره هم به نیروی وارده، هدفگیری یا هر چیز دیگر نمی‌افزاید.

با همه این اوصاف، باید از روانی مبارزات و کنترل آن بخصوص در کنترل کشتی‌ها تقدیر کرد، اما بهترین کاتانای دنیا را هم بخری و تنها استفاده‌ات این باشد که آویزان کنی روی دیوار خاک بخورد، نمی‌ارزد. طبعا تا وقتی عمده شالوده این گیم را ماموریت‌های بیهوده و تکراری تشکیل می‌دهد، نمی‌توان چشم امیدی به آن داشت و توصیه‌اش کرد. شاید در پچ‌ها و بسته‌های قابل دانلود پس از عرضه، طی ماه‌های متوالی، به مرور بخشی از این ضعف‌ها جبران شود. شاید هم بهتر این است یک عنوان بهتر و قابل تامل‌تر را برای صرف وقت انتخاب کنیم.

سیاوش شهبازی