پاسخ به پرسش‌های شما

مشکلی که دختر شما با آن مواجه است را اختلال «بی‌اشتهایی عصبی» می‌نامیم. اختلال بی‌اشتهایی عصبی یا «آنورکسیا نروزا» از جمله اختلال‌های روانی است که مشخصه اصلی آن باور عمیق به چاق بودن است. نکته عجیب در این بین آن است که برای این افراد فرق زیادی نمی‌کند ترازو چه وزنی را برای آنها نشان دهد، بلکه برای آنها مهم است که در آینه خودشان را چاق می‌بینند. نکته‌ای که شما هم به آن درباره دخترتان اشاره کرده‌اید، این اختلال در زنان شایع تر است و بیماران به دو نوع تقسیم می‌شوند: نخست افرادی که پس از خوردن مقدار کمی غذا اقدام به استفاده از روش‌هایی می‌کنند که مانع جذب غذا شود؛ مانند استفاده از انواع روش‌ها برای استفراغ. دوم گروهی که متعاقب مصرف مقدار اندکی غذا با فعالیت شدید اقدام به سوخت و ساز انرژی می‌کنند و در هردو حالت فرد روز به روز لاغر و لاغرتر می‌شود و از نظر جسمانی تحلیل می‌رود.

مهم‌ترین و اولین گام در این بین برای خانواده و خود فرد پذیرش مشکل است. همان‌گونه که ذکر شد بویژه در جوامعی که لاغری یک ارزش و ایده‌آل است ممکن است خانواده‌ها نپذیرند که فرزندشان بیمار است و همین انکار است که فرزندشان را حتی تا پرتگاه مرگ می‌برد. اما در اکثر موارد حتی پس از پذیرش خانواده، خود فرد تا مدت‌ها از پذیرش بیش از اندازه و نامتناسب بودن تلاش خود برای لاغری سر باز می‌زند و در چنین شرایطی نقش تیم پزشکی بسیار مهم می‌شود. در صورتی که فرد بسیار لاغر بوده و شدت لاغری در حدی باشد که احتمال آسیب جانی را برای وی مطرح کند در همه جای دنیا درمان باید به صورت بستری در بخش روانپزشکی انجام شود و این مهم به هر نحو، حتی شده با استفاده از بستری اجباری، باید انجام شود. همچنین روند درمان و بستری این بیماران ممکن است چند ماه طول بکشد و این اهمیت صبر و حوصله خانواده‌ها در روند بهبودی این افراد را می‌رساند. درمان این اختلال باید توسط متخصصان مختلفی انجام شود اما با توجه به این که مشکلات اساسی این افراد باورهای اشتباه ذهنی است، روانپزشک باید رهبری تیم درمان را برعهده داشته باشد. پس اگر همان‌طور که نوشته اید یکی از اعضای خانواده‌تان مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی است پیشنهاد می‌کنم در اسرع وقت او را نزد روانپزشک برای ویزیت و درمان ببرید تا چند سال و بلکه چند ماه بعد شاهد اتفاق‌های ناگوار برای او نباشید.

دکتر محمدرضا شالبافان - روانپزشک