راهکارهای مراقبت از دانش‌آموزان مبتلا به سندرم خستگی مزمن

سندرم خستگی مزمن می‌تواند کودکان بین 13 و 15 سال را به خود گرفتار کند. هنوز علت اصلی این مشکل به طور کامل مشخص نشده است. اما هریک از موارد زیر می‌تواند موجب ابتلا به بیماری خستگی مزمن شود:

عفونت ویروسی، مشکلات سیستم ایمنی بدن، عدم‌تعادل هورمونی، اضطراب یا ضربه روحی، کم‌کاری تیروئید، دیابت، عفونت پنهان مجاری ادرار، بیماری‌های قارچی، بیمار‌های قلبی، حساسیت‌های غذایی، خوردن کافئین زیاد، کم‌خونی، کمبود منیزیم، روی و ویتامینD، کبد چرب و همچنین جمع شدن سموم در بدن.

علائم معمول

علائم این بیماری از ملایم تا شدید متغیرند: ماهیچه‌های دردناک، مشکلات دستگاه گوارش، بدحالی مزمن، گلودرد، علائمی کاملا شبیه آنفلوآنزا، خستگی شدید ذهنی و جسمی، ضعف در قدرت تمرکز و مشکلات حافظه کوتاه‌مدت، اختلال خواب، درد در غدد لنفاوی، تغییر دائمی دمای بدن، افسردگی، حملات هراس، عدم تحمل نور، صدا و برخی غذاها.

برخی از عوارض سندرم خستگی مزمن

اختلال در تحصیل

زندگی اجتماعی محدود

شدت بیماری برخی مبتلایان چنان زیاد است که خانه‌نشین یا بستری می‌شوند.

درمان

روش‌های درمان این بیماری در افراد مختلف فرق می‌کند. از جمله رفتاردرمانی شناختی، یک برنامه ورزشی منظم، تجویز دارو برای کنترل درد، تهوع و مشکلات خواب. مدت زمان درمان و بهبود در افراد متغیر و همچنین غیرقابل پیش‌بینی است. درمان ممکن است در کوتاه‌ترین زمان یا برعکس مدت زمان طولانی جواب دهد. گاهی‌اوقات درمان موقتی است و بارها این بیماری بازمی‌گردد و فرد را به خود گرفتار می‌کند. البته خوشبختانه این بیماری تحلیل برنده نیست.

مراقبت از دانش‌آموز مبتلا به سندرم خستگی مزمن

دانش‌آموزان مبتلا به سندرم خستگی مزمن، بناچار در دوره‌های شدت بیماری‌شان، از مدرسه غیبت می‌کنند و این غیبت‌ها گاهی طولانی می‌شود؛ بنابراین هر بار که به مدرسه بازمی‌گردند، مسئولان مدرسه باید همکلاسی‌هایش را تشویق کنند او را در جمع خود بپذیرند و با او رفتار دوستانه‌ای داشته باشند. هنگام بازپروری، کودکان مبتلا باید یاد بگیرند چگونه با شرایط و وضعیت خود کنار بیایند و هر نوع فعالیت خود را با دقت انجام دهند و بین فعالیت و استراحت‌های ذهنی و جسمی‌شان تعادل برقرار کنند. در این روند والدین و همچنین مسئولان مدرسه باید دانش‌آموز را همراهی کنند.

وقتی کودک پس از یک دوره طولانی درمان، دوباره به مدرسه بازمی‌گردد، مسئولان مدرسه با کمک مشاوران روان‌شناسی و البته پزشک باید از نظر روحی شرایط را برای بازگشت به مدرسه مهیا کنند و همکلاسی‌های او را از نوع بیماری دانش‌آموز مبتلا و همچنین حمایتی که باید از خود نشان دهند، آگاه کنند.

دانش‌آموزانی که مجبور به غیبت‌های طولانی می‌شوند، برای عقب نماندن از دروس مدرسه‌شان باید از امکانات معلم خصوصی برخوردار شوند و مسئولان مدرسه باید چنین امکاناتی در اختیار دانش‌آموز قرار دهند.

برخی دانش‌آموزان فقط می‌توانند به صورت پاره‌وقت در مدرسه حاضر شوند. باید این امکان برای آنها فراهم شود.

این دانش‌آموزان برای انجام دادن تکالیف درسی‌شان، بهتر است به جای خودکار و مداد، از فناوری‌های دیجیتال استفاده کنند.

مسئولان می‌توانند با استفاده از شبکه‌های اجتماعی و گروه‌های دانش‌آموزی، کودکان مبتلا را در تماس با همکلاسی‌های خود نگه دارند (البته با اجازه والدین‌شان). این روش باعث می‌شود کودک تعاملات اجتماعی خود را به‌دلیل بیماری از دست ندهد و حتی به روند درمان او کمک شود.

سرویس حمل‌ونقل برای چنین کودکی ضروری است.

مترجم: نادیا زکالوند
جام‌جم
منبع: Case of sick children