ساخت سیستم دارورسانی مبتنی بر نانوذرات پلیمری

به گزارش جام‌جم به نقل از دیده‌بان علم ایران، افزایش نفوذ دارو در سلول‌های هدف، افزایش حلالیت‌های داروها، کاهش نوسانات، کاهش غلظت خونی و بافتی دارو و امکان هدفمند کردن این ذرات برای رسیدن به بافت و سلول‌های بیمار مزایای کاربرد نانوذرات در تهیه سیستم‌های دارورسانی است. دکتر منا علی بلندی، استادیار مرکز تحقیقات علوم دارویی دانشگاه علوم پزشکی مشهد با بیان این که داروهای ضدسرطان عوارض جانبی شدیدی برای بیمار به همراه دارد، عنوان کرد: همین موضوع باعث کاهش کیفیت زندگی بیماران تحت

شیمی درمانی و گاهی اوقات نیز مرگ آنها می‌شود. بر این اساس، طراحی سیستم‌های نوین و بهینه در دارورسانی این داروها، ضروری و اجتناب‌ناپذیر به شمار می‌رود.

دکتر علی بلندی، نانوذرات به کار رفته در داروسازی را شامل حامل‌های مبتنی بر پلیمرهای محلول در آب، پلیمرهای زیست تخریب‌پذیر و لیپوزوم‌ها عنوان کرد و گفت: امروزه حامل‌های پلیمری به دلیل داشتن پتانسیل بالا مانند گردش طولانی‌مدت در خون، حمل هدفمند دارو و جذب و آزادسازی کنترل شده دارو بسیار مورد توجه قرار گرفته‌اند. در این مطالعه، اسیدفولیک به سطح سیستم متصل شد که در این صورت می‌توان گیرنده‌های اسیدفولیک را که در سطح سلول‌های سرطانی پستان، کولون، پانکراس و... به میزان بالایی بیان می‌شوند، هدفگیری کرد. فرمولاسیون ایجاد شده بسیار مؤثرتر از تاکسوتر(فرم تجاری داروی دوسه تاکسل) در درمان سرطان پستان متاستیک موشی عمل کرد و توانست به صورت معنی‌داری درصد زنده ماندن با این مدل درمانی را افزایش دهد.

در این پژوهش می‌توان با شناسایی نقاط قوت و ضعف سیستم‌های دارورسانی هوشمند، مبادرت به بهینه سازی این نوع سیستم‌ها و کاربری آنها در سیستم‌های دارویی و درمانی کشور کرد. تخمین فاصله زمانی برای بهره‌برداری از نتایج این تحقیق بعد از تحقق اهداف آن قابل انجام است.