پاسخ به پرسش‌های شما

اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی بزرگسالان یک اختلال روانی است که به صورت اختلال در حفظ تمرکز فکری و بیش‌فعالی و رفتارهای غیرعادی بروز می‌کند. علائم اختلال نقص توجه و بیش فعالی در بزرگسالان می‌تواند به مواردی مانند روابط ناپایدار، عملکرد نامناسب کاری و تحصیلی و اعتمادبه‌نفس پایین منجر شود. بزرگسالان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی بزرگسالی ممکن است چنین مشکلاتی در تمرکز کردن یا اولویت‌بندی کارها و فراموشی جلسات یا برنامه‌های دسته‌جمعی را نیز داشته باشند. ناتوانی در کنترل رفتارها می‌تواند بی‌حوصلگی و بی‌قراری در صف یا رانندگی در زمان ترافیک تا نوسانات خلقی و ابراز ناگهانی خشم را شامل شود. تمام بزرگسالان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی بزرگسالی در دوران کودکی اختلال نقص توجه و بیش فعالی کودکان را نیز داشته‌اند حتی اگر در دوران کودکی آنها تشخیص داده نشده باشد. در برخی افراد مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی با افزایش سن، علائم کمتر می‌شود، اما در برخی دیگر علائم همچنان ادامه می‌یابد.

درمان اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی در حال حاضر شامل دارودرمانی، مشاوره روان‌شناسی یا هر دو مورد است. ترکیبی از روش‌های درمانی و دارودرمانی اغلب برای درمان اختلال نقص توجه و بیش فعالی مؤثرتر است. مشاوره هم می‌تواند مفید باشد و معمولاً شامل مشاوره روان‌شناسی (روان‌درمانی) و آموزش درخصوص این اختلال است.

من در ادامه چند توصیه کلی به شما دوست عزیز دارم:

1ـ هر روز فهرستی از کارهای روزانه خود تهیه کنید. این فهرست را با توجه به میزان توانی که دارید تنظیم کنید. کارهای خود را تقسیم کنید. سعی کنید کارهای خود را به کارهای کوچک‌تر دسته‌بندی کنید.

2ـ‌ از برگه‌های کوچک برای نوشتن یادداشت استفاده کنید. این برگه‌ها را روی یخچال یا آینه خود چسبانده یا داخل ماشینتان یا مکان‌های دیگر قرار دهید تا کارهای خود را فراموش نکنید.

3ـ‌ یک دفترچه یادداشت یا وسیله الکترونیکی همراه خود داشته باشید. این کار به شما کمک می‌کند که بتوانید در مواقع نیاز موردی را داخل آنها یادداشت کنید یا اگر چیزی را فراموش کرده باشید از داخل آنها ببینید.

4ـ تا حد امکان هر روز مطابق یک برنامه مشخص کارهای خود را انجام دهید و اشیای مورد نیاز خود را در مکان‌های مشخص قرار دهید مانند کلیدها یا کیف پولتان.

5 ـ در مواقع نیاز از نزدیکان یا اعضای خانواده خود کمک بخواهید، انجام دادن منظم برخی ورزش‌ها مانند یوگا و ریلکسیشن می‌تواند به حفظ آرامش بیمار و آموزش نظم به بیمار کمک کند.

6 ـ در حالی مصرف داروها می‌تواند علائم اختلال نقص توجه و بیش فعالی را بهبود ببخشدکه همسر، نزدیکان صمیمی و دوستان خود را در درمان اختلال نقص توجه و بیش فعالی خود درگیر کنید. شما ممکن است تمایل نداشته باشید که دیگران از بیماریتان مطلع شوند اما اجازه دهید دیگران از این مورد آگاه شوند تا بدانند که چطور می‌توانند روابط بهتری با شما داشته باشند.

7ـ اختلال نقص توجه و بیش فعالی می‌تواند در عملکرد فرد در مدرسه یا محل کار تداخل ایجاد کند. شما ممکن است نتوانید بیماریتان را با کارفرما یا استاد خود در میان بگذارید اما به احتمال زیاد این افراد به شما کمک خواهند کرد تا بتوانید بیماری خود را کنترل کنید.

عطیه رضایی

روان‌شناس بالینی