تربیت فدای کنکور

برای اصلاح مسیر می‌توانیم سهم سوابق تحصیلی در قبولی دانشگاه را تا حدودی افزایش دهیم، ولی راه تحول بنیادین، توسعه رشته‌های فنی و حرفه‌ای و مهارتی در کشور است تا بعد از آن بتوانیم به نقش مدارس در تربیت اجتماعی فرزندانمان هم امیدوار باشیم. در این زمینه رئیس‌جمهور محترم هم اخیرا بیان کرده که متأسفانه در نظام آموزشی ما در طول 12 سال، در زمینه آموزش مهارت‌های زندگی و رفتارهای اجتماعی به دانش‌آموزان غفلت می‌شود، ضمن این که آنها بعد از اخذ دیپلم، حرفه خاصی را یاد نگرفته‌اند. همه اینها به این دلیل است که در مدارس ما وقت برای همه چیز جز کنکور تنگ است.

کنکور چنان تاثیری بر نظام آموزشی ما گذاشته که بعضی از مدارس نه‌تنها ارزشی برای بحث‌های تربیتی دانش‌آموزان خود قائل نمی‌شوند، بلکه قسمتی از وقت دروس عمومی را هم به علوم پایه اختصاص می‌دهند. علاوه بر اینها وقتی کنکور را به عنوان تنها مسیر موفقیت شغلی به فرزندان خود معرفی می‌کنیم، خانواده‌ها را دچار چنان اضطرابی می‌کنیم که از همان اول ابتدایی تا سال آخر دانشگاه، تلاش می‌کنند فرزندانشان به مدارس و دانشگاه‌های بهتر راه پیدا کنند. چراکه گمان می‌کنند اگر این کار را نکنند، آینده شغلی فرزندشان به خطر می‌افتد.

از طرفی درست شدن مدارس متنوع مانند نمونه دولتی، غیرانتفاعی و تیزهوشان بیش از پیش به این موضوع دامن زده است. این‌گونه مدارس که برای پذیرش دانش‌آموز، آزمون چهار گزینه‌ای برگزار می‌کنند، از همان ابتدا استرس قبولی در امتحان را به دل فرزندان ما می‌اندازند و از آنجا که ظرفیت محدودی برای قبولی دارند، باعث می‌شوند اضطراب ناشی از درس، بخصوص در دروس نظری، از همان مقاطع پایین در کودکان تقویت شده و تربیت صحیح به گمشده‌ای در مدارس و خانواده‌های ما تبدیل شود.

ابراهیم سحرخیز

معاون پیشین دوره متوسطه وزارت آموزش و پرورش