اهل قرارداد بستن نبودم!

سال 1972 در تیمی که مرحوم ناصر حجازی هم بازی می‌کرد حسین کلانی یک گل به کره جنوبی زد و قهرمانی ایران را با هم جشن گرفتند.

مهندس سال‌های قبل و دکتر کلانی این روزها همان چهره دوست‌داشتنی در میان نسل‌های فوتبالیست است که همه او را به عنوان فوتبالیستی منظم و با اخلاق در سال‌های 40 و 50 می‌شناسند. بازیکن شاهین و پرسپولیس که دکتر اکرامی او را شاگرد اول مکتب شاهین معرفی کرده بود.

حسین کلانی مهمان این شماره چمدان است با یادی از مرحوم همایون بهزادی سرطلایی و مرحوم حمید شیرزادگان پا طلایی دوران فوتبال او. کلانی با هر بار تکرار نام‌ها از بازیکنان ملی و باشگاهی ما را به دل تاریخچه فوتبال برد. گرچه تاریخچه‌ای با سرطلایی‌ها و پاطلایی‌ها، اما خودش هم با موهای بور و تکنیک مثالزدنی‌اش طلای 24 عیار فوتبال بود... .

معرفی برای نسل امروز؟

حسینعلی کلانی بازیکن تیم شاهین و پرسپولیس. متولد 1323 در محله سیدعلی تهران.

اصالتا اهل کجایید؟

من 25 درصد آذری‌ام، 25 درصد تهرانی و 50 درصد کاشانی، اما اهل ایرانم.

یک فوتبالیست تحصیلکرده؟

خانواده‌ام خیلی دوست داشتند در کنار فوتبال تحصیل کنم. خودم هم خیلی درس را دوست داشتم. مادرم مذهبی بود و پدرم تمام شرایط تحصیل و فوتبالم را فراهم می‌کرد.

فوتبال و تحصیل؟

نباید خواسته‌های امروزی‌مان را با باورهای گذشته قیاس کنیم. در زمان نوجوانی‌ ما تفاوت‌ها خیلی محدود بود، اما امروزه با پیشرفت فناوری، تفاوت‌های زیادی از نظر دانش و تفکر و خواسته‌های نسل جوان به وجود آمده است که اصلا با دوران ما قابل مقایسه نیست. خیلی از همدوره‌ای‌های من تحصیلات داشتند یا حداقل دیپلم می‌گرفتند.

بچه مرفه فوتبالیست؟

مرحوم پدرم همه شرایط را برای من در دوران فوتبال تامین می‌کرد و نیازی به قرارداد فوتبال نداشتم. چند بار می‌خواستند با من قرارداد ببندند، اما قبول نکردم. قراردادهای آن زمان مثل امروز نبود فقط چند فوتبالیست خاص قرارداد داشتند.

با چه مبلغی؟

چهار پنج هزار تومان در سال یا دویست سیصد تومان در ماه که خرج رفت و آمد و وسایل خودش کند. من همیشه گفتم حرفه‌ای‌ترین فوتبالیست آماتور دوران خودم بودم هیچ قرارداد مالی حتی در اواخر دوران فوتبالم نبسته بودم.

یک شاهینی قدیمی؟

شاهینی‌های آن زمان از تیم‌های زیرگروه این باشگاه وارد شاهین اصلی می‌شدند، اما من فوتبال را از تیم‌های زیرگروه باشگاه تاج سابق آغاز کردم.

چطور؟

منزل ما به امجدیه نزدیک بود در یکی از روزهای سال 1342 که مشغول بازی بودم دکتر عباس اکرامی بازی مرا دید و با خودش به شاهین برد. البته دایی‌های من فوتبالیست بودند و آن طور نبود که قبل از فوتبالیست شدن من خط و ربطی بین خانواده‌ام با فوتبال نباشد.

پدیده شدید؟

سال 1344 شاهین قهرمان تهران شد و من به دلیل تکنیک و سرعت بازی‌ام مورد توجه قرار گرفتم. آن روزها لطف همه شامل حال من شد و می‌گفتند پدیده‌ام، اما خودم به دنبال یادگرفتن در فوتبال و تلاش برای رسیدن به موفقیت حرکت می‌کردم.

... و پرسپولیس؟

فروردین 1347 شاهین منحل شد و به اتفاق بچه‌های تیم تصمیم گرفتیم به تیم دیگری برویم. صحبت‌هایی درباره پیوستن به تیم نوظهور پرسپولیس شد و با این شرط که اگر شاهین دوباره فعالیتش را از سر بگیرد به این تیم برگردیم، پیراهن پرسپولیس را بر تن کردیم.

رفت و آمد با پیکان؟

رفت و آمد در تیم‌های آن زمان با حضور پرسپولیسی‌ها در پیکان سال 1348 ادامه پیدا کرد که علی پروین هم همراه ما بود. یک سال بعد دوباره به پرسپولیس برگشتیم که دیگر در این تیم ماندگار شدیم و امروز بعد از گذشت چند دهه همچنان من و دوستانم پرسپولیس را دوست داریم. این تیم بچه ماست.

اولین آقای گل؟

در اولین دوره مسابقات فوتبال باشگاه‌های ایران در سال 1349 در چهار دیدار هفت گل زدم و اولین آقای گل مسابقات لیگ در تاریخ فوتبال ایران شدم. آقای گلی من در لیگ سال 1350 تکرار شد، اما صفر ایرانپاک هم تیمی خودم در پرسپولیس با من شریک شد. هر دو نفرمان در آن سال 12 گل زده بودیم.

هت‌تریک کردید؟

سال 1351 و در جریان قهرمانی دوم ایران در فوتبال جام ملت‌های آسیا، سه بر صفر عراق را بردیم که هر سه گل را من زدم و به قول امروزی‌ها آن موقع هت‌تریک کردم. در راه صعود به المپیک 1972 مونیخ هم یک گل به کره شمالی زدم.

گلزن شش‌تایی‌ها هم بودید؟

بله در دیدار معروف 16 شهریور سال 52 پرسپولیس و استقلال که با پیروزی شش بر صفر پرسپولیس به پایان رسید گل اول را خودم زدم. در مجموع شهرآوردهای سنتی هم شش گله هستم.

شش‌تایی‌ها واقعی است؟

درباره این بازی خیلی صحبت‌ها شده است، اما تمامی بازیکنان دو تیم آن موقع قبل و بعد از بازی حتی در این سال‌ها با یکدیگر دوست هستیم و بودیم. این بازی برگزار شد و واقعی هم بود، اما بجز چند تصویر که خصوصی و چند دقیقه‌ای گرفته شده است هیچ تصویر دیگری وجود ندارد. آن روز جام جهانی کشتی بود که دوربین‌ها را برده بودند سالن کشتی چون تلویزیون ما بیشتر از یک دوربین سیار نداشت.

اولین بازی ملی؟

سال 1346 نخستین حضور در تیم ملی را تجربه کردم. در اردیبهشت‌ 1347 با مرحوم همایون بهزادی و چهره‌های شاخص آن زمان نخستین قهرمانی تیم ملی فوتبال در جام ملت‌های آسیا را جشن گرفتیم.

خداحافظی با فوتبال؟

سال 1354 فوتبالم را کنار گذاشتم و فقط چسبیدم به درس. مهندس راه و ساختمان شدم و فعالیت جاده‌سازی را در جنوب کشور آغاز کردم. بعد از انقلاب مسئولیت‌هایی در فوتبال تهران داشتم ازجمله این که در سال 59 رئیس هیات فوتبال تهران شدم.

یک ایده نافرجام

حسین کلانی سال‌ها پیش برای پرسپولیس یک ایده جالب داشت. ایده‌ای که در صورت عملیاتی شدن توسعه زیرساختی باشگاه را تضمین می‌کرد. او در دوران مدیریت مرحوم حجت‌الله خطیب در پرسپولیس، ماکت ورزشگاه اختصاصی پرسپولیس را ساخت و این پروژه در زمینی نزدیک شهرک پرند در آستانه آغاز بود که با تغییر مدیریت در این مجموعه، پروژه مورد نظر متوقف شد. کلانی می‌گوید: کلنگ ساخت این مجموعه به زمین زده شد، اما در همان حد باقی ماند. دوست داشتم به عنوانی فوتبالیستی که در پرسپولیس توپ زده است و مردم او را بزرگ کردند و بهترین پاداش خود را از مردم و هواداران این تیم گرفته است سازنده ورزشگاه اختصاصی پرسپولیس باشم.

محمد رضاپور - روزنامه نگار