نام شهدا فقط برای اتوبان‌ها نیست

این دو را مثال زدم تا به این مساله تاکید کنم که پرداختن به زندگی شهدا در قالب آثار مستند، نمایشی و حتی تئاتر همیشه جواب داده و برای مخاطب هم جذاب است و با استقبال مواجه می‌شود. معتقدم زندگی همه شهدا بار دراماتیک دارد. البته من از زندگی شخصی شهید حججی اطلاع چندانی ندارم، اما کیفیت شهادت این شهید بزرگوار بار دراماتیک دارد و فوق‌العاده است. به نظرم نسل‌های آینده می‌توانند کاملا از زندگی پربرکت این شهید بهره‌برداری معنوی داشته باشند.

او با اقتدار مقابل دشمن ایستاد و با وجود سبعیت‌های وحشیانه خم به ابرو نیاورد. رفتار حسینی این شهید همانند نهضت عاشوراست. همه شهدا جانشان را خالصانه در راه خدا گذاشتند و پرچمشان بالاست. ما هم زیر پرچم آنها سینه می‌زنیم. البته از زمان شهادت شهید حججی تا زمان انتقال پیکرشان، کلیپ‌ها و ویدئوهای باکیفیتی تولید و از شبکه‌های تلویزیون پخش شد. می‌توانیم کارهای بلند در قالب مستند و نمایش هم از این شهید بسازیم تا الگویی برای نسل جوان باشد. جوانان باید بدانند که زندگی فقط این نیست که در طول روز با آن روبه‌رو می‌شوند.

البته در ساخت آثار شهدا باید دقت کنیم و هنر فیلمساز این است که کار درگیر شعار نشود. به عنوان مثال، مجموعه سیمرغ و شوق پرواز درگیر شعار نشد، به همین دلیل من به عنوان مخاطب دوست دارم بارها این آثار را ببینم. به نظرم باید درباره دیگر شهدا مثل شهید همت هم کارهای ویژه‌ای ساخته شود. درباره شهید همت هم اتفاقی نیفتاده، در حالی که ضرورت دارد. فقط گذاشتن نام یک اتوبان برای شهدا کم است. چندی پیش جمله‌ای از شهید آوینی خواندم که برایم جالب بود. ایشان گفته بودند زمان، ما آدم‌ها را می‌برد اما شهدا ماندگار می‌شوند. بنابراین جایگاه شهدا همیشه ویژه است و نامشان می‌درخشد، به همین دلیل فیلمسازان باید به سمت تولید کارهای ماندگار و به دور از شعار بروند تا با آثار درخشان، الگوی درست به جوانان ارائه کنند. البته تا به امروز کارهای درخشان کم نداشته‌ایم، اما باز هم کم است و ضرورت دارد روی این موضوع و درباره شهدا کار کنیم.

محمدرضا ورزی

نویسنده و کارگردان