اوضاع نگران‌ کننده فوتبال اصفهان

این فاکتور انگیزه، در بسیاری مواقع معجزه می‌کند. این فاکتور، برگ برنده بیشتر افراد موفق تاریخ است. انگیزه‌ تیم‌های کوچک‌تر به آنها کمک می‌کند بعضی مشکلات فنی و ایرادهای احتمالی خود را پوشش دهند و قوی‌تر از فرم عادی خود ظاهر شوند. از سوی دیگر، یک احتمال دیگر هم وجود دارد؛ این‌که شاید تیم‌های لیگ برتری و تیم‌های بزرگ‌تر، بازی با تیم‌‌های به ظاهر ضعیف‌تر را جدی نگیرند و خود را از پیش برنده بدانند.

تیم‌های لیگ برتری شاید تمرکزشان روی بازی‌های پنجشنبه و جمعه این هفته در لیگ برتر بود و در بازی‌های جام حذفی خود را صعود کرده می‌دانستند که این اتفاقات رقم خورد. البته چند دیدار به ضربات پنالتی کشیده شد که آن ضربات، ماجرا و سرنوشت خود را دارد. ذات پنالتی‌ها، غیر قابل پیش بینی و مبتنی بر بخت و اقبال و از حیطه تفکرات فنی سرمربی خارج است.

با همه اتفاقاتی که در جام حذفی رخ داد، معتقدم حذف تیم‌های لیگ‌برتری به دست تیم‌های لیگ یکی، نشانه ضعف تیم‌های لیگ برتری یا اقتدار تیم‌های لیگ یکی نیست.

بازی‌های جام حذفی، تک بازی است و قطعا در تک‌بازی‌ها اتفاقاتی عجیب رقم می‌خورد. کیفیت تیم‌های فوتبال در ماراتن لیگ سنجیده می‌شود. جایی که در لیگ برتر ایران 30 بازی، در لیگ دسته اول 34 بازی و در لیگ‌های انگلیس و اسپانیا 38 بازی انجام می‌شود.

اگرچه این بازی‌ها را نشانه برتری تیم‌های دسته اولی نسبت به تیم‌های لیگ برتری نمی‌دانم؛ اما ضرورت دارد نگرانی خودم را نسبت به موضوعی بیان کنم.

فوتبال اصفهان به دلیل برخورداری از امکانات مالی مناسب و دو تیمی که بنیه اقتصادی کافی و امکانات و تشکیلات منسجم دارند، روزگاری صاحب جام‌های مختلفی می‌شدند و به همین دلیل ادعا داشتند پایتخت فوتبال ایران را به اصفهان منتقل کرده‌اند.

این‌که این دو تیم از جدول جام حذفی پاک می‌شوند و در لیگ برتر هم در میان شش تیم بالای جدول دیده نمی‌شوند، کمی نگران‌کننده است و نیاز به تحلیل و بررسی دارد که چرا این دو تیم این‌گونه عمل کرده‌اند.

امیر حاج رضایی - کارشناس فوتبال