یادداشت

ریشه قتل‌های سریالی در کودکی

برخی تصور می‌کنند قاتلان سریالی از کشتن قربانیان خود لذت می‌برند در حالی که قاتلان زنجیره‌ای از ارتکاب قتل لذت نمی‌برند بلکه سعی می‌کنند با انتقام گرفتن از دیگران، آسیبی که در گذشته دیده‌اند را کاهش دهند. آنها در پی جبران احساس گناه یا تنفری هستند که به واسطه ناهنجاری‌های متعدد به آنها وارد شده است و لذتی که پس از ارتکاب جرم احساس می‌کنند به معنای شادمانی نیست.

کد خبر: ۱۰۶۸۰۹۹

بسیاری از این آسیب‌ها ریشه در کودکی افراد و نوع تربیت آنها دارد. چرخه مشهور «کودک‌آزاری» می‌گوید افرادی که در کودکی مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌اند، مستعد انجام این جرم در آینده هستند.

آزار جنسی به عنوان بدترین نوع آسیب، با تقویت حس گناهکار بودن، تفکر انتقام‌جویانه را در کودک آسیب‌دیده ایجاد می‌کند و اگر مورد درمان قرار نگیرد باعث می‌شود در نوجوانی یا بزرگسالی، دیگران را قربانی کند. در واقع چون او به فرد متجاوز دسترسی ندارد، از دیگران انتقام می‌گیرد. نمونه‌اش مجرم مشهور به بیجه است. او در جوانی به چند پسر نوجوان تجاوز کرد و همه‌شان را کشت.

وقتی در دادگاه انگیزه‌اش را پرسیدند، گفت در 9 سالگی مورد تجاوز قرار گرفت و از همان زمان به فکر انتقام افتاد. او ابتدا قصد انتقام‌گیری از همان فرد متجاوز را داشت، اما چون او بزرگسال بود، نتوانست. برای همین سراغ نوجوانان دیگر رفت و بدون شناخت قبلی آنها را مورد آزار و اذیت قرار داد و کشت. او از ارتکاب قتل‌ها ناراحت می‌شد، اما نمی‌توانست حس انتقام‌جویانه‌اش را سرکوب کند.

جامعه ما تاکنون چند قاتل زنجیره‌ای به خود دیده است که انگیزهایشان در دایره تنفر، احساس گناه، شرم و قربانی بودن جای می‌گیرد. برای بهبود این چرخه معیوب، چند راه‌حل وجود دارد. تصویب لایحه حمایت از کودکان یکی از مهم‌ترین آنهاست. این لایحه ده سال است در مجلس بلاتکلیف رها شده در حالی که برای جلوگیری از شکل‌گیری احساسات ناهنجار در افراد بزه دیده، بسیار مهم و حیاتی است. در این لایحه با توجه ویژه به فرد بزه دیده آمده است: «شخصی که مورد آزار قرار گرفته، باید تحت مراقبت روان‌شناس و مشاور قرار گیرد تا از شکل‌گیری حس انتقام در او و تبدیل شدن به یک فرد آزارگر در بزرگسالی جلوگیری شود.»

این افراد آموزش مناسب ندیده‌اند و در چرخه رشد اجتماعی‌شان اختلال ایجاد شده است. خیلی از تصمیم‌گیری‌هایشان نیز به ضعف در تفکرشان بستگی دارد و بسیاری از آنها قبل از انجام دادن جرم به عواقب آن فکر نمی‌کنند. حمایت از آنها از طریق ارائه خدمات روان‌شناسی باعث می‌شود حس گناه و درد درونی‌شان، درمان شود. متاسفانه در کشور ما مراکز عمومی درمان این کودکان وجود ندارد مگر این که افراد به شکل خصوصی به مشاور مراجعه کنند و تحت درمان قرار بگیرند.

دومین راه‌حل هم استفاده اصولی از رسانه‌هاست. باید از تبلیغ خشونت در رسانه‌ها، بخصوص رادیو و تلویزیون پرهیز شود. نمایش عکس اعدام در ملأعام یا شلاق زدن از رسانه‌ها به بازتولید خشونت کمک می‌کند.