«تبریک می‌گویم» این جمله‌ای است که بارها ممکن است بعد از فارغ‌التحصیلی‌ از دانشگاه شنیده باشید. حالا وارد دوره‌ای از زندگی شده‌اید که نه از کلاس درس و نه از امتحان پایان ترم خبری است و زمان آن رسیده که همراه اعضای خانواده و دوستان، جشن فارغ‌التحصیلی گرفته و خود را از هرگونه درسی جدا کنید اما در اغلب مواقع این نوع احساس راحتی دوام چندانی ندارد، زیرا افراد بعد از یک دوره کوتاه از بیکاری خسته می‌شوند و باید مسئولیت‌های مربوط به زندگی پس از فارغ‌التحصیلی را بر عهده بگیرند. به عبارتی پایان دوره دبیرستان و دانشگاه زمان هیجان انگیز و استرس‌زایی است.

مناسبت‌هایی وجود دارد که به بهانه آن می‌شود برخی از مشکلات و موانعی را که بر سر راه شادبودن ایرانیان وجود دارد، مورد مداقه قرار داد. در روزهای پایانی هفته جوان قرار داریم و گفته‌های منتسب به مسئولان در این‌باره که جوان باید شاد باشد و زمینه نشاط اجتماعی باید فراهم شود، گفته‌هایی تکراری است که امسال نیز به‌مناسبت هفته جوان بیان شده است. با این وجود، چه به آمار و ارقام و رتبه‌بندی‌های موسسات جهانی توجه کنیم و چه به پیرامون خود توجه داشته باشیم می‌بینیم مردم ایران آنقدرها هم شاد نیستند. در این زمینه تقی آزادارمکی (جامعه‌شناس و استاد دانشگاه تهران)، طی گفت‌وگویی، ضمن بررسی دلایل ناشادی ایرانیان بر انجام کارهای اساسی برای تغییر این وضعیت تاکید می‌کند.

تحقیقات نشان داده که بیش از نیمی از افرادی که برای ناراحتی‌های جسمانی به پزشک مراجعه می‌کنند، مشکلات روانی و عاطفی دارند، براساس یک نظرسنجی ۴۱ درصد جوانان ایرانی توان مقابله با مشکلات زندگی را ندارند. ۳۸ درصد آنان سرحال و با نشاط از خواب بیدار نمی‌شوند و همین تعداد از زندگی خود ابراز رضایت نمی‌کنند.