آیا همسران مشکلات خود را به خانواده‌هایشان بگویند؟

من با این مساله که اگر زوجین در زندگی خود با مشکلی مواجه شدند، آن را با خانواده‌هایشان در میان بگذارند، اصلا موافق نیستم. به هر حال آنها هم به این مساله که فرزندم است و نکند خوشبخت نشود، حساس می‌شوند. حتی ممکن است حق را به عروس یا داماد خود نیز بدهند، اما در عمق وجودشان باز به خوشبختی فرزند خود فکر می‌کنند. زمانی که پای خانواده‌ها به میان بیاید، تنش میان زوجین ادامه دار می‌شود و در این بین ممکن است والدین زوج‌ها این اختلاف و دعوا را فراموش نکرده و شروع به دخالت در زندگی فرزندانشان کنند. این دخالت مشکل میان زن و شوهر را بزرگ تر می‌کند. زوجینی که برای حل مشکلات‌شان از خانواده‌هایشان کمک می‌گیرند، افرادی هستند که از استقلال فکری برخوردار نیستند و در این گونه مواقع می‌گویند «حالا صبر کن ببینیم چه می‌شود»
بعد مشکل را با خانواده‌اش در میان می‌گذارد و اوضاع را از آنچه که هست، بدتر می‌کند. پیشنهاد ما این است که زوجین دور از خانه در مورد موضوعاتی که باعث شده ناراحت شوند، با هم صحبت کنند. اگر به بلوغ فکری رسیده باشند، در جریان صحبت درخصوص مشکلات‌شان به این نتیجه می‌رسند که شاید من اشتباه می‌کنم و طرف مقابلم درست می‌گوید. اینجا نباید «سود من» یا «سود تو» را در نظر گرفت. در زندگی مشترک «سود ما» مطرح است، برای این‌که اگر درزندگی سود ما را در نظر گرفت، هر دو به آرامش و آسایش دست پیدا می‌کنند.

اما گاهی اوقات پیش می‌آید که زن و شوهر نمی‌توانند شخصا مشکل‌شان راحل کنند. اینجا باید نفر سومی که هیچ وابستگی به زن یا شوهر ندارد، مثل مشاور یا روان‌شناس به میان
آمده و با فکر درست وساطت کند و در مورد مشکلات زوجین با آنها حرف بزند.

دکتر پروین ناظمی/ روان‌شناس