گفت‌وگو با ویل اسمیت، بازیگر سینما

بازیگری، یک دروغ است

ویل اسمیت با توجه رنگ پوستش، توانست یکی از بازیگران گران‌قیمت سینما شود. او در47 سالگی هنوز هم فعال است و با آن‌که تعدادی از فیلم‌هایش در جدول گیشه نمایش شکست تجاری خورده، باز هم جلوی دوربین ظاهر می‌شود. «جوخه خودکشی» او این هفته غوغایی در سینماهای جهان به پا و دوباره نام اسمیت را به تیتر اول رسانه‌های هنری تبدیل کرد. این بازیگر در گفت‌وگویی اینترنتی با اینترتینمنت ویکلی درباره سینما، بازیگری و نقش‌هایش حرف می‌زند.
کد خبر: ۹۳۱۲۲۵

قبل از این در «هنکوک» (2007) هم در نقش یک ابرقهرمان بازی کردید. این جور نقش‌ها را دوست دارید؟

یک بازیگر باید تمام نقش‌ها را دوست داشته باشد! در سینما پیشنهادات مختلفی به بازیگران می‌شود و تنوع نقش زیاد است. حالا ممکن است بعضی نقش‌ها را بیشتر دوست داشته باشم و ظاهر شدن در آنها، برایم راحت‌تر باشد. بازی در فیلمی را به دلیل این‌که نقش آن را دوست نداشته باشم، رد نمی‌کنم. نوعِ نقش نیست که باعث می‌شود بازی در فیلمی را قبول نکنم. همه چیز بستگی به این دارد که این نقش در دل فیلمنامه، چگونه پرداخته شده باشد. کاراکتر باید قابل قبول باشد و در یک داستان درست و سرراست تعریف شود. به همین دلیل، ممکن است ظاهر شدن در نقش یک ابرقهرمان در یک فیلم را قبول کنم و در یک فیلم دیگر نه.

این روزها بازی در نقش‌های ابرقهرمانانه مد شده است.

خب، هر چند وقت یک بار یک چیزی مورد توجه عموم قرار گرفته و به صورت مد درمی‌آید. این روزها این نوع فیلم‌ها طرفدار دارند و صنعت سینما، به سراغ تولید آن رفته است. به هر حال، تماشاگران این جور فیلم‌ها را دوست دارند و برای تماشای آن پول پرداخت می‌کنند. این مساله باعث می‌شود تولید فیلم‌های ابرقهرمانانه افزایش یابد و هر روز تعداد تازه‌ای از این جور شخصیت‌ها، سر از پرده سینما درآورند.

به این فکر نیفتاده‌اید که در قسمت دوم «هنکوک» بازی کنید؟

چند بار صحبت تولید قسمت دوم فیلم مطرح شده است. تهیه‌کنندگانش باید تصمیم بگیرند که بالاخره می‌خواهند این کار را بکنند یا خیر. این روزها فیلم‌های کمیک استریپی زیادی ساخته می‌شود. به همین دلیل، فکر می‌کنم قسمت تازه باید چیز تازه‌ای داشته باشد تا با استقبال بالای تماشاگران روبه‌رو شود. نمی‌دانم تماشاگران سینما تا چه زمانی می‌خواهند از ماجراجویی‌های این ابرقهرمان‌های متعدد و رنگارنگ استقبال کنند.

به عنوان یک بازیگر، تعداد زیاد فیلم‌های این ژانر را خطری برای صنعت سینما نمی‌دانید؟

خیر. شما می‌بینید که فیلم‌های مختلف دیگری در ژانرهای دیگر ساخته و اکران عمومی می‌شوند. کمیک استریپ‌های ابرقهرمانانه جای کسی را تنگ نکرده‌اند. فقط تعدادشان بیشتر از بقیه فیلم‌هاست.

در دنیای موسیقی هم فعالیت دارید. بازیگری بیشتر راضی‌تان می‌کند یا خواندن؟

وقتی می‌خوانم بیشتر خودم هستم و به واقعیت‌ها نزدیکم. اما بازیگری یک دروغ است که باید خودم را به عنوان افراد دیگری جا بزنم. جلوی دوربین باید تغییر شکل و هویت بدهم و تبدیل به آدم دیگری شوم. اما در دنیای موسیقی، خودم و احساساتم را بیان می‌کنم. برای همین، خودم را به دنیای موسیقی نزدیک‌تر می‌بینم تا بازیگری و سینما.

چه چیزی به شما اعتماد به نفس می‌دهد؟

عمیقا بر این باورم که وقتی والدینی قوی داری، آدم قوی‌تری هستی. حمایت‌های آنان باعث می‌شود احساس قدرت بیشتری کنی و با اراده بیشتری کارهایت را انجام دهی. تلاشم این است که فرزندانم هم همین احساس را داشته باشند.

از رنگ پوست خود راضی هستید؟

صد درصد. خیلی خوشحالم رنگین‌پوستی هستم که در آمریکا زندگی می‌کنم. خوشحال‌تر از آن جهت هستم که در هالیوود کار می‌کنم. ما نشان دادیم می‌توانیم با وجود تمام موانع و مشکلات، راه خودمان را باز کنیم و به جلو برویم. خیلی‌ها می‌خواستند حضور و هویت ما را نفی کنند. اما نتوانستند و حالا ما با قدرت تمام، مشغول فعالیت هستیم. ما همیشه خواهان حقوق برابر بودیم و موفق به کسب آن شده‌ایم.

اما با کار و تلاش سخت به این نقطه رسیده‌اید.

کاملا. بدون تلاش هیچ چیزی به دست نمی‌آید، حتی اگر سفیدپوست باشید. عقیده دارم اگر سخت کار و تلاش نکنی، به جایی نمی‌رسی. اگر از عهده کاری برنمی‌آیی، بهتر است راه را هموار کنی تا بقیه آن را انجام دهند. هر کاری را باید به دست کسی سپرد که از عهده انجامش برمی‌آید.

رمز موفقیت کاری‌تان در چیست؟

به همه چیز واقع‌بینانه نگاه می‌کنم. یک بار مادربزرگم نصیحتی کرد که همیشه در گوشم هست. او گفت «نگذار شکست روی قلبت و موفقیت روی سرت اثر بگذارد.» این نصیحت را هیچ وقت فراموش نکردم. وقتی بازیگر شدم به خودم گفتم می‌خواهم بزرگ‌ترین بازیگر و ستاره روی زمین شوم، بازیگر بزرگی که بزرگ‌ترین فیلم‌ها را بازی می‌کند. اما بعدها فهمیدم که این آرزوی خیلی خوبی نیست. به این قناعت کردم که یکی از این گروه بازیگران موفق باشم.

نظرتان درباره جلوه‌های ویژه فیلم‌ها چیست؟

صادقانه بگویم، بازیگر خرابکن است! جلوه‌های ویژه باعث می‌شود ارج و منزلت بازیگر کاهش یابد. آنها در فیلم‌های سینمایی خودشان را به رخ می‌کشند و توجه تماشاچی را به خود جلب می‌کنند. تماشاچی به جای آن که برای دیدن بازیگران به سینما بیاید، برای جلوه‌های ویژه می‌آید. این اصلا خوب نیست. البته خود من هم بازیگر فیلم‌هایی بوده‌ام که سرشار از جلوه‌های ویژه است؛ «روز استقلال»، «من روبات» و مجموعه فیلم «مردان سیاه‌پوش»!

شکست تجاری فیلم‌هایتان ناراحت‌تان می‌کند؟

واقعیت‌های زندگی را باید پذیرفت و با آنها کنار آمد. در غیر این صورت زیر دست و پای مشکلات و سختی‌ها له می‌شوی. شکست تجاری فیلم‌های سینمایی هم، بخشی از بازی سینماست. من در رابطه با زندگی سیاست خاصی دارم. می‌گویم مشکلت را به من بگو، من به تو راه‌حل می‌دهم. این یعنی عاشق زندگی‌ام و به آن ایمان دارم. با این احساس زندگی می‌کنم و از هر روز آن لذت می‌برم.

بازیگری هم لذت ویژه‌ای به شما می‌دهد؟

بازیگری کمک می‌کند تا چیزی را خلق کنم و من عاشق خلق کردن هستم. در بازیگری چیزی هست که هیجان‌زده‌ام می‌کند. کمک کردن به تعریف داستان‌ها و کاراکترهای گوناگون، خوشحالم می‌کند. احساسات تازه‌ای را تجربه می‌کنم و این بخش کار را دوست دارم.

مترجم: کیکاووس زیاری

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها