طلایی‌ها و تردیدها

در آوردگاه المپیک و بازی‌های بزرگ مثل بازی‌های آسیایی یا بازی‌های اروپایی، طلا حرف اول را در رده‌بندی توزیع مدال‌ها می‌زند؛ مدالی که به تنهایی می‌تواند بی‌شمار مدال نقره و برنز را پشت سر بگذارد و سبب ارتقای رتبه یک کشور در جدول شود. این مهم می‌تواند معنایی نهفته در دل خود داشته باشد؛ این که طلایی‌ها همواره ستاره‌هایی بی‌همتا در عالم ورزش هستند که همه فاکتورهای موفقیت را داشته و با شایستگی در بالاترین نقطه قهرمانی ایستاده‌اند.

در کشورهایی همچون ایالات متحده، روسیه و چین بی‌شمارند نخبگان و بعضا ابرستاره‌هایی چون مایکل فلپس شناگر آمریکایی که به تنهایی در هر دوره از بازی‌های المپیک چند طلا کسب می‌کند و در ورزش کشورهایی چون ایران معدود ستاره‌هایی شانس طلایی شدن دارند که اهمیت و ارزش دوچندان می‌یابند.

ورزش ایران در تاریخ شرکت خود در بازی‌های المپیک یعنی از 1948 لندن تا به حال در مجموع 15 مدال طلا کسب کرده و همین نکته، سختی کار را در مهم‌ترین و معتبرترین تورنمنت ورزش جهان برای ورزشکاران کشورمان نشان می‌دهد.

در این میان المپیک 2016 ریو نیز مستثنا نیست و با این که بسیاری از ورزش‌ها به دلیل غیررکوردی بودن غیرقابل پیش‌بینی هستند، اما ماه‌هاست که چند ورزشکاری را که شانس طلایی شدن دارند می‌توان حدس زد؛ ورزشکارانی که متاسفانه در روزها و هفته‌های گذشته اخبار خوشی پیرامون عملکرد فنی یا وضعیت سلامت آنها به گوش نرسیده و اسباب نگرانی را فراهم کرده است. در اینجا نگاهی می‌اندازیم به برخی از این ستارگان:

بهداد سلیمی و آوار وزنه

یکی از بدترین خبرهایی که سال گذشته در ورزش ایران پیچید، مصدومیت شدید بهداد سلیمی از ناحیه زانو بود؛ وزنه‌بردار فوق‌سنگینی که در المپیک 2012 لندن با شایستگی به مدال طلا دست یافت و در سال‌های گذشته، همواره پای ثابت افتخارآفرینی برای ورزش کشور بوده است.

او در تمرینات و هنگام رکوردگیری بشدت از ناحیه زانو مصدوم شد. با این که ابتدا تردیدهایی درباره صحت و سقم این آسیب‌دیدگی وجود داشت، اما به محض انتشار فیلم لحظه مصدومیت بهداد در فضای مجازی و لحظه آوار شدن وزنه 262 کیلویی، تردیدها تبدیل به یقین و البته موجی از نگرانی دوستداران ورزش را در برگرفت.

بهداد نه‌تنها مسابقات جهانی 2015 را از دست داد که تحت عمل جراحی قرار گرفت. هرچند تیم ویژه در حال مداوای این قهرمان است و او تمرینات خود را آغاز کرده است. با این حال، سلیمی برای رسیدن به اوج و برآورده ساختن انتظارها در المپیک «ریو» کار سختی پیش رو دارد.

سوریان و ناکامی در کسب سهمیه

دیگر چهره طلایی ورزش ایران در لندن 2012 حمید سوریان بود. سردار هفت ستاره‌ای که عنوان پرافتخارترین ورزشکار تاریخ ایران را یدک می‌کشد و تابعی از قانون خودساخته صفر یا صد است؛ او در همه این سال‌ها یا مدالی کسب نکرده یا طلایی شده است.

سوریان نیروی جوانی و قدرت چهارسال پیش خود را ندارد، اما به قول خودش به لطف تجربه سال‌ها حضور در کشتی می‌تواند رقیبان را از پیش رو بردارد، اما او در جهانی لاس‌وگاس نتوانست سهمیه المپیک را بگیرد و با این که تصور می‌شد در آسیایی قزاقستان به این مهم دست یابد در عین ناباوری در قزاقستان هم ناکام ماند تا بخت مسلم طلای ایران در شرایط روحی نامناسبی
قرار بگیرد.

سوریان هنوز بلیت ریو را نگرفته است و این برای یک ستاره که قرار است چهار ماه دیگر جورکش یک تیم یا یک کاروان ورزشی باشد، به هیچ وجه خوشایند نیست. باید امیدوار بود او در روزهای آینده در مغولستان کار را تمام کند و ششدانگ حواسش را معطوف ریو کند نه بلیت ریو!

عاشورزاده و ناکامی در آلمان

فرزان عاشورزاده، ستاره جوان تیم ملی تکواندو با این که فقط 19 سال دارد، اما دوسال درخشش خیره‌کننده در سطح قاره و جهان و صدرنشینی مقتدرانه در رنکینگ فدراسیون جهانی،‌ نام او را هم به عنوان یکی از بخت‌های مسلم کسب مدال طلا برای ورزش ایران در ریو 2016 سر زبان‌ها انداخت.

با این حال، منتقدان تکواندو معتقدند دست این قهرمان شایسته ایران برای حریفان رو شده و او چنانچه تغییر تاکتیکی ندهد در المپیک به زمین سفت خواهد خورد؛ نکته‌ای که بیژن مقانلو، سرمربی تیم ملی آن را قبول ندارد. عاشورزاده در جایزه بزرگ مکزیک در فینال باخت، آن هم در شرایطی که ماه‌ها بود در دنیا کسی او را شکست نداده بود.

عاشورزاده در روزهای گذشته هر چند در یک وزن بالاتر، اما در تورنمنت آلمان هم پنج بر صفر به یک حریف کروات باخت و حذف شد تا شوک جدی به او وارد شود.

عاشورزاده جوان با این شکست دریافت که برای طلایی شدن در المپیک به مراتب بیش از آنچه تصورش را می‌کند، باید خود را ساخته و پرداخته کند. شکست در میدان تدارکاتی در صورتی ایراد ندارد که ورزشکار از آن درس بگیرد، نه از کنارش بگذرد!

یزدانی و باز هم مصدومیت

نام رضا یزدانی، ستاره 97 کیلوی کشتی آزاد گویی با مصدومیت عجین شده است؛ کسی که در لندن 2012 با این که حریف اصلی خود گادیسوف روس را شکست داد، اما در پای فینال با پارگی رباط صلیبی مواجه و حذف شد.

او در ماه‌های گذشته بازهم با آسیب‌دیدگی مواجه شد و رقابت‌های جهانی را از دست داد. در حالی که در هفته‌های اخیر، کادر فنی تیم ملی یزدانی را در میدان‌های مختلف آزمود تا به آمادگی ایده‌آل دست یابد،‌ روز شنبه از جویبار خبر رسید که یزدانی بازهم آسیب‌دیده و مشخص نیست این آسیب‌دیدگی تا چه حد، پروسه آماده‌سازی او را تحت تاثیر قرارمی‌ دهد.

حدادی و نداشتن تمرکز

احسان حدادی، ملی‌پوش پرتاب دیسک که در لندن 2012 به مدال نقره دست یافت در حالی که از همان رویداد خود برای طلای ریو 2016 خیز برداشت، اما متاسفانه در ماه‌های گذشته به دلیل برخی حاشیه‌ها از تمرکز لازم برای آماده سازی به دور بود و در شرایطی که وضعیت کسب سهمیه او نیز به دلیل دور بودنش از آمادگی و نرسیدن به حد نصاب لازم کمی سخت شده بود، خوشبختانه با کاهش رکوردهای ورودی المپیک او موفق به کسب سهمیه ریو شد.

حدادی که با بازگشت مربی روس مورد علاقه خود این روزها تمریناتش را دنبال می‌کند، به گفته خودش رفته رفته به رکورد بالای 65 متر رسیده و امیدوار است در المپیک خوش بدرخشد.

با این حال چندین ماه دور بودن از آمادگی و نداشتن تمرکز کافی، روزهای طلایی ارزشمندی را از این قهرمان گرفته است و باید امیدوار بود در چهارماه باقیمانده شرایط او ایده‌آل شود.

خرداد؛ نقطه امید یا یاس

نیمه اول خرداد برای ورزش ایران و بویژه والیبال اهمیت زیادی دارد. سال‌هاست که والیبال ایران سودای المپیکی شدن دارد و چهار سال نتایج خوب و درخشانی در میدان‌های بزرگ این امیدواری را به وجود آورده که تیم ملی ایران به ریو 2016 راه یابد. رقابت‌های انتخابی المپیک خرداد در ژاپن برگزار می‌شود و تب والیبال حسابی بالا می‌گیرد.

اگر این تیم بتواند المپیکی شود مطمئنا روحیه مضاعفی به مجموعه ورزش کشور تزریق می‌کند و اگر عکس این اتفاق بیفتد، شرایط بیش از آنچه هست، نگران کننده خواهد شد که ما هم امیدواریم هرگز چنین نشود و تیمی که روی کاکل ستارگانی چون سعید معروف و محمد موسوی می‌چرخد، با اقتدار المپیکی شود و دیگر ستارگان ورزش هم در اوج آمادگی به سرزمین قهوه پرواز کنند.

امید توفیقی - ورزش