«زبان مادری» برگی تازه از سینمای هند

به گزارش جام جم آنلاین، فیلم «اینگلیش وینگلیش» با ترجمه «زبان مادری» (در ایران) یکی از آن فیلم‌های متفاوت سینمای هندوستان در سال 2012 است. این فیلم نوشته و ساخته گواری شینده،کارگردان زن هندی است که پیش از این بیشتر به ساخت فیلم‌های تبلیغاتی مشغول بود.

به گفته گواری شینده، زبان مادری در ستایش مقام مادر و شخصیت اصلی آن برگرفته از مادر واقعی اوست. داستان فیلم درباره مادری مهربان و خانواده دوست است که هر روزش را به کارهای منزل و شیرینی پزی می‌گذراند و نمی‌تواند با سرعت دنیای امروز پیش برود؛ به همین علت در برقراری ارتباط با فرزندان و همسرش دچار مشکل می‌شود. یکی از مشکلات اساسی او ناآشنایی با زبان انگلیسی است که برای آن مورد تمسخر اطرافیان قرار می‌گیرد. این مشکل وقتی بیشتر خودنمایی می‌کند که او مجبور است به تنهایی برای عروسی خواهرزاده‌اش راهی نیویورک شود. او در نیویورک مخفیانه در کلاس آموزش زبان شرکت می‌کند و با این کار اعتماد به نفس از دست رفته خود را بازمی‌یابد.

بازیگر نقش اصلی فیلم شری دوی پس از سال‌ها دوری از سینما با این فیلم به بالیوود بازمی‌گردد و با اجرایی قدرتمندانه مورد تحسین قرار می‌گیرد. تحسین‌هایی که مرز آن از هندوستان هم فراتر می‌رود تا جایی که گفته می‌شود مریل استریپ، بازیگر سرشناس سینما پس از تماشای درام زبان مادری به شری دوی پیشنهاد یک کار مشترک داده است. زبان مادری با وجود قصه‌ای آرام و ساده در اکران هم موفق بود و معادلات فروش فیلم‌های هندی را برهم زد. فیلم همچنین در جشنواره‌های متعدد سینمایی، نامزد دریافت جایزه بهترین بازیگر زن، بهترین کارگردان و بهترین فیلم مستقل شد.

زبان مادری به درستی در راستای هدف و خواسته کارگردانش حرکت می‌کند و بدون هیچ گونه زیاده‌گویی، درامی سرراست و باورپذیر را به تصویر می‌کشد. دستمایه اولیه فیلم مشکلی همه‌گیر و آشناست که با پرداختی خوب بیننده را با خود همراه می‌کند. این فیلم تصویری از تلاش‌های یک زن عادی برای همگام شدن با دنیای امروز و نمایش دوندگی‌هایش برای مسلح شدن به مهم‌ترین ابزار حضور موثر در جهان امروز یعنی زبان انگلیسی است. زن بارها مورد بی‌مهری خانواده قرار می‌گیرد، موجب خجالت فرزندانش می‌شود، رنجیده خاطر می‌گردد و در صحنه‌هایی از فیلم مانند سکانس بی‌نظیر استیصال او در کافه می‌شکند اما این نقطه طلایی او را به تلاش برای برخاستن و بازیابی اعتماد به‌نفس از دست رفته‌اش وامی‌دارد و حاصلش می‌شود سخنرانی دلنشین او در یکی از سکانس‌های پایانی فیلم.

فیلم زبانی ساده و قصه‌ای روان دارد که با نقطه‌های اوج و فرودی که در جای جای فیلمنامه تعبیه شده‌اند مخاطب را درگیر می‌کند و تا انتها منتظر واکنش‌های شخصیت اصلی نگه‌اش می‌دارد. مخاطب در میانه راه حس می‌کند شخصیت اصلی فیلم با دیدن آدم‌ها و دنیای جدید از خانواده خود دلسرد شده است، اما او در نهایت نشان می‌دهد نخستین و آخرین انتخابش خانواده است. او حتی برای این موضوع قید انتخاب‌های شخصیش را می‌زند.

نوشین مجلسی

جام‌جم