پایان محاصره عرفات و مانور سیاسی شارون

اگرچه محاصره چندماهه عرفات و مقر فرماندهی اش در رام الله برچیده شد و وی توانست آزادانه در مناطقی که اساسا تحت کنترل و سیطره نهاد خودگردان فلسطینی قرار دارد رفت وآمد کند اما این موضوع دستکم به دو دلیل نمی تواند علامتی روشن از پایان دادن به فاجعه ای باشد

کد خبر: ۸۳۵۸

که شارون و دارودسته وی با راه اندازی تهاجم گسترده علیه مردم بی دفاع فلسطین مرتکب شده است : دلیل اول ، متن و مفاد فرمولی است که برمبنای آن ، مقر نهاد خودگردان فلسطینی در رام الله از محاصره چندماهه خارج شد؛ و دلیل دوم ، ادامه محاصره و بی حرمتی به کلیسای مهد از سوی نظامیان صهیونیست است که موجی از اعتراض و محکومیت های جهانی نسبت به هتک مقدسات دینی در سرزمینهای اشغالی را برانگیخت.درواقع ، تحویل دبیرکل جبهه خلق برای آزادی فلسطین و همراهان وی به نیروهای امریکایی و انگلیسی و زندانی کردن آنان در اریحا، نقض مسلم وآشکار معاهده اسلو است که برمبنای آن ، نهاد خودگردان از حق برقراری جریان دادرسی قضایی در مناطق تحت سیطره خود، برخوردار شده است ؛ همچنان که اقدام عرفات در تحویل مسوول مالی نهاد خودگردان که اتفاقا به عنوان یکی از نزدیکترین افراد مورد وثوق وی محسوب می شود جای شبهه دارد و پرسش های زیادی درباره زدوبندهای پشت پرده این توافق مطرح کرده است . از چندی پیش سعدات ، دبیرکل جبهه خلق برای آزادی فلسطین و همراهانش به اتهام طراحی قتل وزیر جهانگردی اسرائیل که به تلافی اقدام جوخه های مخفی اسرائیل در به شهادت رساندن ابوعلی مصطفی ، دبیرکل پیشین جبهه خلق برای آزادی فلسطین ،صورت گرفت ، در زندان نهاد خودگردان بسر می بردند وپس از انجام تهاجم قوای صهیونیستی ، به مقر فرماندهی عرفات منتقل شدند. گفتنی است ، یکی از شرطهای شارون برای رفع محاصره مقر عرفات ، علاوه بر خروج دایمی وی از سرزمین های اشغالی ، تحویل این عده به رژیم صهیونیستی به منظور محاکمه و مجازات آنان بوده است ؛اما این کار صورت نگرفت و درعوض ، آنان در چارچوب فرمول میانجیگرانه عربستان و امریکا، به نیروهای مشترک انگلیسی و امریکایی تحویل داده شدند و این در حالی است که کمترین تضمینی درباره سلامت و چگونگی برخورد بعدی با آنان ، داده نشد. از طرفی ، محاصره کلیسای مهد و بی حرمتی به یکی از مقدس ترین اماکن مسیحی در فلسطین ، با وجود درخواست های پاپ و اعزام نمایندگان ویژه وی و تقاضای جامعه جهانی و رهبران اروپا ادامه دارد و شارون در پرتو مصونیت آهنین و حمایت های بی دریغ کاخ سفید، همچنان به مانورهای قلدرمآبانه خویش به منظور پیاده سازی پروژه "استسلام " و نابودی ساختارهای تحتانی نهاد خودگردان و متلاشی شدن پیکره انتفاضه فلسطینی ادامه می دهد.بااین حال ، شارون می کوشد هرگونه طرح احیای نهاد خودگردان در سرزمین های فلسطینی را با پروژه مورد علاقه خود یعنی اخذ امتیاز از کشورهای عربی و برقراری روابط سیاسی با آنان گره بزند و درعین حال ، هزینه های سنگین ناشی از تخریب گسترده مناطق فلسطینی را به دوش اعراب بیندازد و از طرفی ، دربرابر مداخله اروپا و مشارکت روسیه در پروسه موسوم به سازش ، موانع جدی ایجاد کند. هم اینک شارون احساس می کند به قدر کافی نهاد خودگردان فلسطینی را تسلیم خواسته های خود کرده و از این رو دور بعدی وقایع سیاسی را با ابتناء بر نتایج و دستاوردهای تهاجم ددمنشانه اش آغاز کرده است. اما خوشبینی شارون که هماینک یک احساس رضایت در افکار عمومیاسرائیل ایجاد کرده است، دیری نخواهد پایید، زیرا فلسطین تنها در نهاد خودگردان تعریف نمیشود.