«نفس گرم»؛ روایتی از روابط سرد

چالش بین روابط

به گزارش جام‌جم، سریال تلویزیونی نفس گرم بعد از مجموعه‌های روح‌الله، ‌گل‌های گرمسیری، جراحت و شیدایی، پنجمین اثر تلویزیونی محمدمهدی عسگرپور است. ویژگی مشترک آثار عسگرپور در تلویزیون به تصویر کشیدن چالش میان روابط آدم‌هاست که در اثر سوءتفاهم به وجود می‌آید. عسگرپور در سریال نفس گرم هم زندگی چند خانواده را به تصویر می‌کشد که درگیر ماجراهایی می‌شوند. شخصیت محوری این سریال زنی میانسال به نام ملیحه است که نقش او را مرجانه گلچین بازی می‌کند.

پیش‌تولید سریال نفس گرم 15 اسفند شروع شد و تصویربرداری آن از 12 اردیبهشت به مناسبت میلاد حضرت‌علی (ع) با ضبط لوکیشن خانه ملیحه و مرتضی (مرجانه گلچین و محمود پاک‌نیت) در جردن شروع شد.

به گفته مرتضی متولی، مدیر تولید سریال نفس گرم، این اثر 15 بازیگر اصلی، 40 بازیگر فرعی و بیش از 57 لوکیشن دارد. بخشی از قصه این اثر در کاشان می‌گذرد که طبق برنامه‌ریزی گروه قرار است در انتهای کار راهی کاشان شده و سکانس‌های مربوط به این شهر را ضبط کنند؛ ضمن این که در این سریال بازیگران محلی از کاشان هم حضور دارند.

کدورت‌های میان 2خانواده

روزی که به پشت صحنه سریال نفس‌گرم رفتیم گروه سازنده هفتاد و هشتمین روز تصویربرداری را در خانه مونس و مقصودی سپری می‌کنند. خانه آنها یک ساختمان چند سال ساخت واقع در یکی از خیابان‌های فرعی فردوس شرق است، یک خانه سه طبقه با سنگ مرمرهای سفید. طبق نشانی گروه در واحدیک مستقر هستند.

در صحنه‌ای که تصویربرداری می‌شود، مقصودی (محمد عمرانی) در آشپزخانه ایستاده و مشغول صحبت با تلفنش است. او با اسماعیل، داماد خانواده (حامد کمیلی) صحبت می‌کند. اسماعیل پسرخوانده مرتضی و ملیحه (محمود پاک‌نیت و مرجانه گلچین) است. همسر اسماعیل در اثر تصادف فوت کرده و همین باعث کدورت‌هایی میان این دو خانواده شده است. مونس از دامادش متنفر است، ولی مقصودی این حس را ندارد.

گروه آماده ضبط

مونس (رویا تیموریان) در گوشه‌ای از اتاق نشیمن نشسته است. دوربین روی ریل قرار دارد و تصویربردار و دستیارانش پشت دوربین قرار دارند. از آنجا که نور خانه مونس و مقصودی برای ضبط مناسب نیست، چراغ‌های بزرگ نورپردازی در آشپزخانه نصب شده است. در نزدیکی عوامل تصویر، صدابردار روی یک صندلی نشسته و جلوی او دستگاه صدابرداری قرار دارد. دستیار او هم بوم و میکروفن صدا را بالای سر مقصودی گرفته است. او در زاویه خلاف تصویربردار ایستاده تا در کادر قرار نگیرد. عسگرپور هم خیلی تیزهوشانه از پشت عینک که بند آن بر گردنش آویزان است بر صحنه نظاره می‌کند. در کنار او منشی صحنه، عوامل صحنه و گریم هم نشسته‌اند تا در صورت نیاز لباس و گریم بازیگر را اصلاح کنند.

از آنجا که مکث‌های مقصودی هنگام صحبت تلفنی با اسماعیل باید درست باشد، فردی در گوشه اتاق نشسته و دیالوگ‌های پشت تلفنی اسماعیل را بلند می‌خواند تا مقصودی بموقع مکث داشته باشد. حضور همه این عوامل آن هم در یک مکان محدود باعث ازدحام شده اما این ازدحام مانع انجام کار درست هیچ یک از بازیگران نمی‌شود. بعد از چند دقیقه عوامل با شنیدن کلمه دوربین، صدا و حرکت از سوی عسگرپور ضبط را شروع می‌کنند.

عسگرپور بعد از چند برداشت، رضایتش را از این صحنه اعلام می‌کند و کات می‌دهد، اما بعد از چند لحظه صدابردار اعلام می‌کند که صدای محیط آشپزخانه را باید داشته باشند. به همین دلیل همه عوامل سکوت می‌کنند تا صدای سرخ‌شدن سیب‌زمینی‌ ضبط شود. با ضبط این صحنه و با گفتن کات از سوی کارگردان، عوامل راهی یکی از اتاق‌خواب‌های این خانه می‌شوند تا صحنه بعدی را آماده کنند. عسگرپور هم بعد از صحبت‌های لازم با گروه درباره صحنه بعدی با شنیدن اذان سجاده‌اش را پهن می‌کند و مشغول خواندن نماز می‌شود. بعد از خواندن نماز و قبل از رفتن به ناهار با او درباره این سریال هم‌صحبت می‌شوم.

انتخاب سخت مرجانه گلچین

محمدمهدی عسگرپور قصد نداشت این سریال را به این زودی‌ها بسازد. گرچه او سیناپس (داستان اصلی) سریال را دو سال پیش نوشته بود، اما نگارش آن به‌دلیل تغییر مدیریت سازمان صدا و سیما با وقفه روبه‌رو شد، ولی از آنجا که مدیران تمایل داشتند این سریال بزودی وارد مرحله تولید شود، به همین دلیل عسگرپور از نویسنده دیگری برای نوشتن فیلمنامه کمک گرفت تا کار را به تولید برساند. عسگرپور معتقد است با وجود آن که جزو کارگردانانی است که تمایل دارد کارش را با فیلمنامه آماده آغاز کند، اما همزمانی نوشتن فیلمنامه و ضبط، تمرکز او را در کار کم نکرده است، زیرا سیناپس اصلی را خودش نوشته است، به همین دلیل نسبت به بخش عمده داستان و شخصیت‌ها تسلط دارد. ضمن این که تجربه همزمانی تولید و نگارش را در سریال گل‌های گرمسیری هم داشته است.

عسگرپور درباره انتخاب بازیگران توضیح می‌دهد: هر کاری سختی‌های خودش را دارد، اما ما دشواری بزرگی در کار داشتیم و آن هم مربوط به انتخاب بازیگر نقش ملیحه بود، چون نقش، شغل و روابط اجتماعی‌اش در قصه خاص است. بنابراین باید بازیگری انتخاب می‌شد که از پس پیچیدگی‌های کار برآید. تا این که به انتخاب مرجانه گلچین رسیدیم.

شکلات تلخ

این کارگردان فضای سریال نفس گرم را بی‌ارتباط با کارهای قبلی‌اش نمی‌داند و توضیح می‌دهد: همیشه دوست دارم به روابط میان آدم‌ها و چالش‌های میان آنها بپردازم، زیرا گاهی با پدیده‌های سخت روبه‌رو می‌شویم که در ریشه‌یابی آن متوجه می‌شویم منشأ آن یک عامل کوچک بوده است. ضمن این که برخی شخصیت‌های قصه در طول داستان دچار بحران هویت می‌شوند.

در مجموع فضای سریال نفس گرم در مقایسه با دیگر کارهای تلویزیونی‌‌ام کمی تلخ‌تر است، اما تلاش کردم این سریال مانند یک شکلات تلخ هم دوست‌داشتنی و هم گزنده باشد. این تلخی باعث مایوس‌شدن مردم در روابط اجتماعی‌شان نمی‌شود. در نفس گرم به مسائل فراگیر جامعه می‌پردازیم تا مخاطب با شخصیت‌ها بیشتر همذات‌پنداری کند.

پرهیز از سطحی‌نگری

رویا تیموریان در سریال تلویزیونی نفس گرم یکی از نقش‌های کلیدی با نام مونس را بازی می‌کند. او یک زن مومن و مادری است که فرزندش را از دست داده است. مونس سعی می‌کند در مجالس مردم را به مسائل مذهبی و اعتقادی آگاه کند، اما مخاطب با پیشرفت قصه متوجه خواهد شد که این زن هم در جایی از زندگی دچار تزلزل می‌شود. ضمن این که بینندگان به واسطه شخصیت او وارد مسائل اجتماعی و درگیری‌های خانوادگی این زن خواهند شد.

تیموریان درباره بازی در این سریال به جام‌جم می‌گوید: من همیشه کارهای آقای عسگرپور را در سینما و تلویزیون دنبال می‌کنم و جنس کارهایش را خیلی دوست دارم. به همین دلیل برای همکاری با او تمایل زیادی داشتم. آقای عسگرپور از معدود کارگردانان حرفه‌ای است که برایش مدیوم سینما و تلویزیون فرقی ندارد و همیشه به نظر مخاطبش احترام می‌گذارد، حتی اگر سلیقه مخاطب با جنس آثار او همسو نباشد، اما کارش را به تماشا خواهد نشست، چون کارهایش همیشه وقار خاصی دارد و دلیل آن هم کیفیت بالای آنهاست.

او احاطه کامل به کارش دارد و با صبوری به پیشنهاد بازیگران گوش می‌دهد و با منطق دلایل موافقت یا مخالفتش را اعلام می‌کند. به همین دلیل بازیگر از کار کردن با او لذت می‌برد. شخصا سعی می‌کنم به نظر مخاطبان احترام بگذارم و کارم را سطحی انجام ندهم. با همه احترامی که برای دوستانم قائل هستم، اما متاسفانه گاهی همکارانم سطحی کار می‌کنند و این مساله مانع کیفیت بالای کار و دور شدن از قاب‌های زیبا می‌شود. امیدوارم همه با احترام به مخاطبان کارهایشان را بسازند تا شاهد کارهای باکیفیت باشیم.

فاطمه عودباشی

گروه رادیو و تلویزیون