علی(ع) منجی است

قبل از ایام نمایشگاه کتاب، در گفت‌وگویی که با شما داشتیم از انتشار رمان «برج 110» خبر داده بودید که به زندگی حضرت علی (ع) اختصاص دارد. انتشار این کتاب به کجا رسید؟

آخرین صحبت این است که تحویل ناشر جدیدی شده و قرار است جزو اولین کتاب‌هایی باشد که منتشر می‌کند.

مگر کتاب را برای نشر تحویل بنیاد ادبیات داستانی نداده بودید؟

بله. اما همان‌طور که مستحضرید ناشری که کتاب‌های بنیاد را منتشر می‌کرد، دچار مشکل شد و در طول این فاصله، بنیاد با ناشران مختلفی وارد صحبت شد و قرار است «برج 110» را انتشارات علمی فرهنگی منتشر کند.

شما گفته بودید چهار سال برای نگارش این رمان وقت صرف کردید. در ایام لیالی قدر هستیم که متعلق به امیرالمومنین است. این ارادت شما به حضرت علی (ع) از کجا نشأت می‌گیرد؟

بی‌آن‌که خودم بدانم، همیشه دوستان به من می‌گفتند تو آخر همه حرف‌هایت می‌گویی: «یا علی». خواسته یا ناخواسته این همواره ورد زبان من بوده است. من به آن حضرت ارادت خاصی دارم. از طرفی بجز کار نویسندگی، داوری جشنواره‌های زیادی را هم مانند کتاب سال، جایزه جلال و داستان‌های مذهبی به‌عهده داشتم. یعنی علاوه بر نوشتن، شاهد آثار مختلفی که منتشر می‌شود هم بوده‌ام. احساس کردم آن‌طوری که باید و شاید در این زمینه کاری صورت نگرفته است. درباره شخصیت‌های مذهبی نوشته‌اند، اما بیشتر نوحه‌خوانی و سینه‌زنی ادبی بوده است. این‌که با قدرت مانند یک رمان‌نویس وارد فضا و داستان شویم، کمتر در آثار منتشر شده به چشم می‌خورد. من مترصد فرصتی بودم که درباره حضرت علی (ع) بنویسم و نگاهی نو به موضوع داشته باشم. البته این ادعای من است، باید رمان منتشر شود و دیگران قضاوت کنند موفق بوده‌ام یا نه. با این حال این یکی از مشکلات ادبیات ماست که معمولا با نگاهی کلیشه‌ای سراغ سوژه می‌رویم. حتی در سینما هم این موضوع دیده می‌‌‌ شود. کافی است یک سوژه گل کند، چند فیلم از روی آن ساخته می‌‌‌‌شود. مرتب خود را تکرار می‌‌‌‌کنیم و مدام حرف‌هایی می‌‌زنیم که مخاطب می‌‌‌داند. من تمام تلاشم را به کار گرفتم که در رمان «برج 110» نگاهی نو به موضوع داشته باشم.

با توجه به این‌که عنوان کرده بودید این رمان فضای فانتزی دارد، قرار است چه مقطعی از زندگی حضرت علی(ع) را روایت کند؟

در این رمان هیچ مقطعی بیان نمی‌‌‌شود. حتی در 600 صفحه رمان یک کلمه هم نام مبارک و والای علی(ع) نیامده است. این برداشت را خود مخاطب در رمان حس می‌کند. درواقع کاری سمبلیک و نمادین است که یک جهان افسانه‌ای را روایت می‌کند، شبیه نوعی اسطوره است. مثلا فیلم ارباب حلقه‌ها را در نظر بگیرید، چیزی شبیه آن. این جهان افسانه‌ای و اسطوره‌ای صرفا زاییده ذهن من است. هیچ جغرافیایی ندارد. هیچ مقطعی از تاریخ هم ندارد.

پس چطور مخاطب باید به برداشت علوی از این رمان برسد؟

بگذارید خلاصه‌ای از داستانش را برایتان بگویم. بشری است که در جهانی بی‌زمان و مکان حرکت می‌‌‌کند. فرشته‌ای با اوست و شیطانی هم با او دشمنی می‌‌‌کند. تا این که در این مسیر به برجی می‌رسد که 110 طبقه دارد و هیچ‌کس نمی‌داند چه زمانی و توسط چه کسی ساخته شده است. می‌‌‌‌دانید که عدد 110 کد رمز حضرت علی(ع) است. در این برج در هر هفت طبقه گروهی زندگی می‌کنند. گروهی زرگران هستند، گروهی کاتبان و گروهی سلاطین. می‌‌‌گویند در طبقه 110 کسی هست که دیگران از او خبر ندارند. شخصیت داستان بعد از 33 سال به طبقه 110 می‌‌‌رسد و آنجا با نشانه‌هایی مواجه می‌شود که احساس شخصیت حضرت علی (ع) را به مخاطب منتقل می‌‌‌‌کند. در واقع این رمان گوشه‌ای از تاریخ زندگی حضرت علی (ع) با نشانه‌هایی آشنا مانند مسجد کوفه یا ضربت خوردن آن حضرت نیست، بلکه یک رمان نمادین است.

پس می‌‌‌توان گفت حضرت علی به نوعی نقش یک منجی را در این رمان دارد؟

دقیقا. حضرت علی(ع) منجی بشریت است و در نقطه عطف این رمان یعنی طبقه 110 برج است. من سعی کردم زیرساخت‌هایی بسازم که با آن رمانی بگویم که آن حضرت منجی و نقطه عطفش باشد.