نقد و بررسی بازی Axiom Verge

شما در نقش Trace به جستجو در سرزمین Axiom Verge می‌پردازید، دنیایی که با ترکیبی از ترس و وحشت نیز همراه است.

عنوان بازی: Axiom Verge
پلتفرم: PC، PS4
ناشر: Thomas Happ Games LLC
سازنده: Thomas Happ Games LLC
سبک: مترویدوانیا
امتیاز: 8.5

تقریبا در همان ابتدای بازی سلاحی با قدرت آتش بالا به شما داده می‌شود، ولی میزان آسیبی که وارد می‌کند کم است. این سلاح بیشتر برای مقدمه‌ سفر شما تدارک دیده شده و به مرور با پیشبرد بازی نه‌تنها می‌توانید مناطق جدید را کشف کرده و به آنها دسترسی پیدا کنید، بلکه اسلحه‌ جدیدی نیز به دست می‌آورید که برای مقابله با دشمنان جدید و سخت‌تر به کار می‌روند. یکی از این سلاح‌ها گلوله‌های بنفشی شلیک می‌کند که می‌توانید به‌صورت دستی آنها را منفجر کنید. این تصمیم هوشمندانه باعث شده بتوانید از آن هم در درگیری‌های دوربرد بهره ببرید و هم در درگیری‌های نزدیک همچون بمب از آن کار بکشید. البته پیدا کردن زمان دقیق انفجار گلوله‌ها نکته‌ای است که باید سعی کنید زودتر فرا بگیرید، زیرا در مبارزه با باس‌ها یا غول‌های آخر هر منطقه می‌تواند بسیار نجات‌بخش باشد.

به‌دست آوردن سلاح‌های جدید مثل به‌دست آوردن نشان افتخار می‌ماند و فراگیری استفاده از آنها لذت‌بخش است. یکی از جنبه‌های نوآورانه و اتفاقا جالب در گیم‌پلی بازی که با سبک کلاسیک متروید و به طور کلی بازی‌های Run & Gun متفاوت است، امکان قفل کردن موقعیت کاراکتر در محیط با فشردن دکمه‌‌ای خاص است. این به‌ معنای آن است که هرگز نیاز نیست خود را در شرایطی قرار دهید که بناچار به سمت مرگ خود پیش بروید. این مکانیک بخصوص در مواقعی که می‌خواهید فاصله‌ خود را با دشمنان حفظ کنید، بسیار مفید است، بویژه وقتی بعضی از آنها را می‌ترکانید، شعاع انفجار نسبتا بزرگی دارند.

اشیای جمع کردنی مثل سلاح Glitch به شما اجازه می‌دهد کارهای هیجان‌انگیزی انجام دهید؛ مثلا با همین سلاح می‌توانید راه‌های جدیدی برای پیشروی در محیط برای خود ایجاد کنید یا دشمنان را به موجوداتی صلح‌جو تبدیل کنید که کاری به سلامت شما ندارند و گاهی می‌توانید از آنها به عنوان سکو برای سکوبازی استفاده کنید. توماس هاپ، سازنده‌ بازی در واقع این مکانیک را با توجه به Freeze Gun بازی متروید طراحی کرده، منتها بدرستی کاربرد آن را گسترش داده است.

در واقع شما وارد دنیایی با گرافیک 8 بیتی می‌شوید که گوشه و کنار آن گلیچ در حال رخ دادن است و گرچه شاید وقتی برای اولین بار چنین چیزی را ببینید کمی احساس سردرگمی کنید، ولی متوجه می‌شوید این چیزی است که بعدها در دل بازی با پیدا کردن بخش‌های تازه بیشتر با آن مواجه خواهید شد.

متاسفانه Backtrack یا بازگشت مجدد به محیط که یکی از ویژگی‌های اصلی سبک مترویدوانیا به شمار می‌رود، در اینجا بخوبی پیاده‌سازی نشده و موجب آزار و اذیت بازیکن می‌شود. با این‌که خیلی موارد دیگر در دنیا و گیم‌پلی بازی به زیبایی طراحی و اجرا شده‌اند، ولی همین ضعف لطمه‌ای بزرگ به‌ بازی وارد کرده است. شما با کمک سلاح گلیچ می‌توانید سکوهای دلخواه برای خود ایجاد کنید تا موجب سرعت حرکت شما در محیط باشد یا حتی سلاح دیگری که همچون قلاب در بازی Bionic Commando می‌ماند نیز این سرعت را افزایش می‌دهد، ولی هیچ‌کدام موفق نمی‌شوند کمبود وجود سازوکاری برای جا‌به‌جایی سریع یا Fast Travel را بین محیط‌ها جبران کنند. البته این موضوعی است که در آینده با ارائه‌ یک پچ برای بازی می‌تواند به نوعی رفع شود، زیرا نبود آن به‌هرحال باعث شده فضای بازی بخصوص برای گیمرهایی که با ساختار کشف و گذار متروید آشنایی ندارند، اندکی خشک به نظر برسد.

لذت زیادی در نابودی ناگهانی دشمنان قرار دارد، شما می‌توانید این کار را با سلاح‌هایی که در اختیار دارید بسادگی انجام دهید و سرانجام به باس‌های مراحل برسید که غول پیکر و سرسخت طراحی شده‌اند. مرگ چیزی است که در این قسمت‌های بازی بیشتر از آن می‌ترسید و اتفاقا به دلیل آزمون و خطا برای یادگرفتن چگونگی غلبه بر باس‌ها، بیشتر هم برایتان رخ می‌دهد، ولی در نهایت از آنجا که سیستم چک پوینت‌ها و ذخیره‌ بازی به گونه‌ای طراحی شده‌اند که این نقاط نسبتا نزدیک به هم قرار دارند، مرگ‌های پی در پی آزاردهنده نمی‌شوند. باس‌ها می‌توانند براحتی شما را از هم بدرند و پی بردن به الگوهای حمله‌ آنها یکی از جذابیت‌های بازی در این قسمت به شمار می‌رود که البته شاید بهترین راه برای پی بردن به آن، مردن باشد!

کنترل بازی بسیار روان و عالی طراحی شده و در نسخه‌ PS4 با استفاده از آنالوگ چپ یا دکمه‌های جهتدار می‌توانید کاراکتر را حرکت دهید و آنالوگ راست نیز برای انتخاب سلاح‌ها به کار برده می‌شود. دیگر مکانیک‌ها مثل پریدن نیز روی دکمه‌های اصلی تعبیه شده‌اند. از لحاظ بصری، Axiom Verge حق مطلب را درخصوص بازی‌های هشت بیتی بخوبی ادا می‌کند. بازی‌هایی مثل Batman: Return of the Joker ثابت کرده بودند می‌توان عمق رنگی بیشتری در بازی‌های NES داشت و Axiom Verge نیز دقیقا همان کار را انجام داده، با این تفاوت که روی سخت‌افزاری قرار دارد که بسیار قوی‌تر از کنسول‌های آن دوران است و به لطف این قدرت، توماس هاپ توانسته جزئیات فنی و گرافیکی بیشتری همچون انفجار باس‌ها را در بازی خود قرار دهد؛ ویژگی‌ای که سخت‌افزار NES هیچ‌گاه نمی‌توانست از عهده‌ پردازش آن برآید.

موسیقی و صداگذاری Chip Tune بازی نیز هرچه بیشتر آن را به حال و هوای بازی‌های 20 سال پیش نزدیک می‌کند و قطعا از شنیدن آن لذت خواهید برد. تجربه‌ Axiom Verge برای دوستداران سبک مترویدوانیا و بازی Metroid واجب و برای افرادی که می‌خواهند اکشن ماجرایی را در صفحه‌ای دوبعدی تجربه کنند بسیار لذت‌بخش خواهد بود.

مجید رحمانی / کلیک (ضمیمه یکشنبه روزنامه جام جم)