کشف استعدادهای بازیگری با چاشنی سرگرمی

حال در هنر هفتم آنچه که برای عموم مردم دارای جذابیت حداکثری بوده، ظرفیت‌های بازیگری است چرا که بیش از دیگر عناصر به چشم آمده و همچون عوامل پشت صحنه در سایه به سر نمی‌برند. همین امر و در عین حال میل فطری انسان به دیده شدن دست به دست هم داده و بازیگری را به یکی از جذاب‌ترین مشاغل برای عموم مردم تبدیل کرده است که نگاهی به تعداد آموزشگاه‌های بازیگری در کشورمان بر آن صحه می‌گذارد. برنامه‌های تلویزیونی با توجه به فراگیربودن این رسانه، برای علاقه‌مندان بازیگری مهم‌ترین سکوی پرتاب به حساب می‌آید که همین امر هسته اولیه تولید مسابقه ستاره ۲۰ را تشکیل داده است؛ مسابقه‌ای با حضور دوستداران رشته بازیگری که خود را صاحب استعداد در این باب دانسته و به دنبال محلی برای بروز استعدادهای خویش هستند. مسابقه ستاره ۲۰ هم با توجه به این ظرفیت بالقوه از آنان برای تست‌های مختلف دعوت کرده که پس از چند مرحله انتخابی به تعداد فعلی رسیده‌اند. در حقیقت از میان جمعیتی 4000 نفری تنها400 نفر به مرحله اصلی رسیده‌اند که فاکتورهای اولیه برای حضور در مسابقه را داشته‌اند. حال از میان این افراد تنها معدود کسانی موفق خواهند شد که از مرحله علاقه صرف گذشته و با تکیه بر استعداد، آموزش و پشتکار در این مسیر حرکت کنند. در واقع هدف نهایی برگزارکنندگان این مسابقه هم نمی‌تواند چیزی جز یافتن این استعدادهای بالقوه باشد که پس از گذشتن از خوان‌های مختلف مسابقه به عرصه بازیگری معرفی شوند. تولید این مسابقه در شبکه نمایش که عموما به نمایش فیلم‌های سینمایی گاه همراه با نقد و بررسی پرداخته، نکته مهمی است که می‌تواند در ادامه این شبکه را به سمت برنامه‌های تولیدی بیشتر سوق دهد. تهیه‌کنندگان ستاره ۲۰ در طراحی برنامه خود به سبک نمونه‌های مشابه خارج از مرزهای ایران رفته و آن را به اصطلاح ایرانیزه کرده‌اند که به خودی خود اشکالی به آن وارد نیست. داوری در مسابقاتی از این جنس می‌تواند به نقطه قوت یا پاشنه آشیل آن تبدیل شده و کلیت برنامه را به سمت حاشیه ببرد. اتفاقی که در ستاره ۲۰ رخ نداده و 4 گروه داوری براساس متر و معیارهای استاندارد بازیگری به داوری پرداخته‌اند. استفاده از بازیگران سینما و تلویزیون ایران در کسوت داور یکی دیگر از نقاط قوت این مسابقه است که به داوری‌ها شکل حرفه‌ای‌تری بخشیده و اعمال سلیقه‌ها را به حداقل ممکن رسانده است. در این بین برخی گروه‌های داوری با توجه به ترکیب مناسبشان بیش از دیگران دیده شده و مورد توجه مخاطبان قرار گرفته‌اند. برای مثال می‌توان به رامسین کبریتی و نسرین مقانلو اشاره کرد که در برابر شرکت‌کنندگان متفاوت‌تر عمل کرده و بعضا شوخی‌های جذابی را در کنار آنها شکل داده‌اند. برای مثال می‌توان به بخشی اشاره کرد که شرکت‌کننده مسابقه در فضای سرد قرار گرفته و صدای زوزه گرگ هم به گوش می‌رسید اما هیچ واکنش خاصی را با توجه به صدا از خود نشان نمی‌داد که در نهایت با یک شوخی کلامی عالی از سوی کبریتی به پایان می‌رسد. بازغی و فریبا کوثری هم در شکل داوری خود موفق‌تر از چنگیز جلیلوند، محمود عزیزی و رضا رویگری نشان داده و بیشتر به فرم و فضای برنامه نزدیک شده‌اند. البته در این بین خود شرکت‌کنندگان هم نقشی کلیدی در جلوه بیشتر برخی قسمت‌های پخش شده داشته اند که به آن بخش‌ها طراوت خاصی بخشیده‌اند. در حقیقت از میان این خیل شرکت‌کنندگان تنها چند نفر رگه‌هایی از بازیگر بالفطره بودن را با خود داشته‌اند که همین امر وجه تمایز آنان با بقیه نفرات است. در برنامه‌هایی از جنس ستاره ۲۰ مجری نقش مهمی در جذاب‌تر شدن یا نشدن برنامه دارد که در اینجا اجرای خوب بیژن بنفشه‌خواه نیز به کمک آن آمده است. در کنار اینها باید به دکور جذاب و شکیل مسابقه هم اشاره کرد که چشم‌نواز و در عین حال با استفاده از نشانه‌های سینمایی ساخته شده است. موسیقی هم یکی دیگر از مکمل‌های این مسابقه است که کارش را بخوبی انجام داده و کاستی‌ از این جهت به چشم نمی‌خورد. در لابه‌لای مسابقه نیز گپ‌های کوتاهی با شرکت‌کنندگان که قبول یا حذف شده‌اند، زده شده که شبیه به یک مستند کوتاه است. این بخش هم یکی دیگر از بخش‌های جذاب ستاره ۲۰ است که از ریتم مناسبی برخوردار بوده و لحن آن نیز با کلیت مسابقه همخوانی کامل دارد.

مسابقاتی از جنس ستاره ۲۰ علاوه بر سرگرمی مخاطبان تلویزیونی می‌تواند به سینما و تلویزیون ایران که این روزها از نظر تعداد بازیگران جوان در مضیقه است، در کشف استعدادهای جدید کمک فراوان کند.

محمد جلیلوند / قاب کوچک (ضمیمه شنبه روزنامه جام جم)