سوسک‌ های سایبرگ را می‌شناسید؟

سوسک‌های مجهز به سنسور چگونه کار می‌کنند

1. محموله‌ی متصل شده. متخصصان با استفاده از پرینت 3D ماژول مورد نظر را در پشت سوسک تعبیه می‌کنند. با استفاده از این فرآیند، بلاک دوم که شامل ماژول‌های الکترونیک شامل مدار مورد نظر و میکروکنترلر است، در پشت سوسک قرار می‌گیرد.

2. هدایت سوسک‌ها از طریق تحریک شاخک‌ها. الکترودهای کوچکی روی شاخک‌های سوسک‌ها چسبانده می‌شود که با استفاده از آن دانشمندان می‌توانند با ارسال امواج الکتریکی، نئورون‌های مربوط به حرکت را تحریک کنند. با استفاده از این ساز و کار دانشمندان می‌توانند با تحریک شاخک سمت چپ سوسک مورد نظر را به سمت چپ و با تحریک شاخک سمت راست، سوسک را به سمت راست هدایت کنند.

3. رادیو. یک رادیوی دو طرفه به‌همراه تراشه‌ی آنتن اطلاعات محیطی نظیر مکان و نزدیک‌های صداهای موجود در مکان را برای اتاق کنترل ارسال می‌کنند. با استفاده از اطلاعات ارسال شده توسط سایبرگ‌ها و ترکیب آن با الگوریتم‌های کامپیوتری هدایت کننده، می‌توان چندین سایبرگ را به منشا پخش صدا ارسال کرد و با اتکا به آن عملیات نجات را آغاز کرد.

4. میکروفون. میکروفونی یک یا چند جهته در پشت سوسک مورد نظر تعبیه می‌شود و می‌توان با استفاده از آن جهت صدای منتشر شده در محیط را پیدا کرد. سایبرگ‌ها با دریافت صدای محیط آن را به کامپیوتر مرکزی ارسال می‌کنند که از این طریق می‌توان با الگوریتم‌های توسعه یافته تشخیص داد که آیا صدا متعلق به انسان‌ است یا خیر. در صورتی که کامپیوتر صدا را متعلق به انسان تشخیص دهد، در این صورت دستوری مبنی بر نزدیک‌ شدن به سوژه صادر می‌شود.

5. باتری. یک باتری سه ولتی لیتیویم-پلیمر که تنها نیم گرم وزن دارد، انرژی کل ماژول‌های سخت‌افزاری را تامین می‌کند. این باتری را می‌توان برای شارژ کردن از پشت سوسک جدا کرد. همچنین می‌توان یک پنل خورشیدی را در پشت سوسک سایبرگ قرار داد که با استفاده از آن می‌توان باتری خالی شده را در دو ساعت شارژ کرد.

منبع: زومیت

در استودیوی «جام‌پلاس» میزبان دکتر اسفندیار معتمدی، استاد نامدار فیزیک و مولف کتب درسی بودیم