فرار شبانه گروگان از چاه

به گزارش جام‌جم، اوایل هفته گذشته مردی از خانه‌اش دریکی از محله‌های شهرستان شهریار در غرب استان تهران خارج شد و دیگر بازنگشت. همسرش چند بار با گوشی تلفن همراه او تماس گرفت، اما تلفنش خاموش بود. با دوستان و خانواده وی تماس گرفت اما کسی او را ندیده بود. زمانی که غیبت مرد جوان طولانی شد همسرش با حضور در پلیس آگاهی شهریار، ماجرای گم شدن وی را گزارش داد و برای یافتن شوهرش کمک خواست.

در حالی که پلیس در جستجوی مرد گمشده بود، دو روز بعد مرد جوان در حالی که بشدت مصدوم شده بود و آثار ضرب و جرح روی چهره و بدنش دیده می‌شد با حضور در پلیس آگاهی برای دستگیری سه مردی که او را ربوده بودند، درخواست کمک کرد.

محبوس بودن گروگان در چاه

همزمان با شروع تحقیقات، مرد جوان به افسر بازجو گفت: روز حادثه زمانی که از خانه خارج شدم، باجناقم در تماس با من مدعی شد برایش مشکلی پیش آمده و خواست نزد او به یکی از محله‌های شهر بروم. غافل از این که چه بلایی قرار است بر سرم بیاید به محل قرار رفتم. او با دو نفر از دوستانش به آنجا آمده بود. در حال گفت‌وگو با من بود که ناگهان به دو همراهش دستور داد مرا بشدت کتک بزنند و به زور داخل خودرو بیندازند.

وی ادامه داد: آنها بشدت کتکم زده و با بستن چشم‌ها و دست و پایم با پارچه‌ای مرا همراه خود بردند. پس از طی مسافتی خودرویشان مقابل باغی توقف کرد و آدم‌ربایان همراه باجناقم وارد آن باغ شده و مرا از خودرو پیاده کردند. آنها دوباره کتکم زدند و بعد از آن که دست و پا و چشمانم را باز کردند، داخل چاهی انداختند. آدم‌ربایان سپس بلوکی را روی دهانه چاه گذاشتند که نفس کشیدن را برایم سخت کرده بود. ساعاتی بعد فقط صدای یکی از آدم رباها ر ا می‌شنیدم که کنار دهانه چاه نشسته و نگهبانی می‌داد.

گروگان جوان افزود: هرچه التماس می‌کردم حداقل دهانه چاه را کمی بیشتر باز کنند تا نفس بکشم بی‌فایده بود. او حتی به من آب و غذا هم نمی‌داد. شب اول را بسختی در آنجا سپری کردم و دیگر امیدی به زنده ماندن نداشتم. شب دوم متوجه شدم که صدای مرد نگهبان نمی‌آید. ازهمین فرصت استفاده کردم. دستانم را روی شیارهای دیواره چاه قراردادم و بسختی خود را به سمت دهانه آن رساندم. در حالی که بشدت زخمی بودم تمام تلاشم را برای زنده ماندن انجام دادم و بلوک سیمانی روی دهانه چاه را به کناری انداختم واز چاه بیرون آمدم، وی یادآور شد: در حالی که مرد نگهبان خواب بود، بسرعت از او دور شده و خودم را به در ورودی باغ رساندم. با برداشتن دیلمی که کنار درخت افتاده بود قفل در باغ را شکستم و از آنجا خارج شدم. با لباس‌های پاره و سر و صورت خون‌آلود در خیابان شروع به دویدن کردم و خود را به شهر رساندم و با سد کردن راه یک راننده از او خواستم مرا به مرکز پلیس بیاورد. او با مشاهده ظاهرم ترسیده بود و حاضر نبود سوارم کند. آن‌قدر به او التماس کردم تا سوارم کرده و مرا به پلیس آگاهی آورد و نمی‌دانم انگیزه باجناقم از این کار چه بوده است.

با ثبت اظهارات وی، کارآگاهان با هماهنگی قضایی با بازپرس اسماعیل برجسته، رئیس شعبه اول دادسرای عمومی و انقلاب شهرستان شهریار به باغی که مخفیگاه آدم‌رباها بود اعزام شده و به بازرسی از آنجا پرداختند، اما معلوم شد پیش از حضور پلیس مردی که از گروگان نگهداری می‌کرده هم آنجا را ترک کرده است. بنابراین باغ را زیر نظر گرفته و ساعاتی بعد مردی را که قصد داشت وارد آنجا شود، دستگیر کردند.

آدم‌ربایی به دست باجناق

این متهم با انتقال به پلیس آگاهی بازجویی شد و ماجرای آدم‌ربایی را تائید کرد و به افسر پرونده گفت: باجناق مرد گروگان از دوستانم است. روز حادثه در باغم بودم که او همراه دو نفر از دوستانش، مرد جوان را به آنجا آوردند. آنها او را بشدت کتک زده و مدعی بودند او را به‌دلیل این که همسر و خانواده‌اش را اذیت می‌کند ربوده‌اند و می‌خواهند چند روزی او را دراین باغ زندانی کنند تا دیگرکسی را اذیت نکند واخلاق و رفتارش را تغییر دهد. او را در یکی از چاه‌های باغ که عمق آن به پنج متر می‌رسید، انداختند و بلوک سیمانی روی دهانه چاه انداخته و به نوبت درآنجا نگهبانی می‌دادند.

وی ادامه داد: از آنها خواستم هرچه زودتر گروگان را از باغم خارج کنند تا به دردسرنیفتم که توجهی نکردند و مراهم تهدید کردند که در این رابطه سکوت کنم. باجناق این مرد و یکی از دوستانش رفتند و فقط نفر سوم همچنان در باغ ماند و نگهبانی می‌داد. حتی چند بار قصد داشتم مقدمات فرار گروگان را فراهم کنم که نشد تا این که نیمه‌شب دوم زمانی که نگهبان به خواب رفته بود، متوجه شدم گروگان خودش ازچاه خارج شده و فرار کرده است.

با صدور قرار قانونی برای این مرد، تحقیقات پلیس برای شناسایی باجناق فراری و دو همدست گروگانگیر وی آغاز شد، اما آنها خانه‌هایشان را ترک کرده بودند و کسی از آنها خبری نداشت.