‌دستان عبدالله در کربلا حماسه آفرید

آمده است در روز عاشورا هنگامی که «مالک بن نسر کندی» با شمشیرش به سر مبارک امام حسین(ع) زد، امام(ع) پارچه‌ای درخواست فرمود و با آن سر مبارکش را محکم بست و عمامه‌ای بر کلاه خود بست، شمر و دیگران هم به جایگاه خود بازگشتند. زمانی گذشت تا امام بار دیگر به میدان بازگشت و آن‌ها هم بازگشتند و آن حضرت را محاصره کردند.

عبدالله(ع) با وجودی‌ که در قیام عاشورا هنوز به حد بلوغ نرسیده بود و کودکی هشت یا 11 ساله بود در خیمه‌گاه با زنان به سر می‌برد، هنگامی‌که متوجه حمله دشمن به جانب امام حسین(ع) شد، از خیمه‌گاه به سوی میدان بیرون دوید.

او سراسیمه و شتابان رو به جانب امام حسین(ع) رفت و در کنار عمویش ایستاد. حضرت زینب(س) او را دنبال کرد و به او رسیده بود. او تلاش کرد که آن کودک را نگه دارد.

امام حسین(ع) به خواهرش فرمود: «احبسیه یا اخیه؛ ای خواهرم! او را نگهدارید» آن کودک از این‌که بازداشته شود، سخت امتناع می‌ورزید. او به عمه‌اش گفت: «والله لا افارق عمّی؛ سوگند به خدا، از عمویم جدا نمی‌شوم».

هنگامی که در روز عاشورا «ابجر بن کعب» شمشیر خود را به سوی امام حسین(ع) پایین آورد. عبدالله فریاد زد: ای پسر زن ناپاک! وای بر تو! آیا می‌خواهی عمویم را بکشی؟»

بَحر قصد ضربه زدن به امام را داشت، ناگاه عبدالله دستش را پیش آورد تا ضربه را از امام دور سازد، ولی دست مبارکش تا پوست قطع شد و دست آویزان گشت.

کودک فریادش بلند شد: «یا امتاه؛ ای مادرم»

امام حسین(ع)، عبدالله را به سینه گرفت و فرمود: ای عزیز برادر، صبر کن خداوند تو را به پدرانت ملحق گرداند. در حالی‌که در دامن عموی بزرگوارش بود، حرمله ملعون با تیری سه شعبه و زهرآگین گلوی مبارک او را هدف قرار داد و به شهادت رسانید.

در این هنگام امام دست خود را به آسمان بلند کرد و گفت: «پروردگارا! قطرات باران را از این‌ها دریغ بدار و برکات زمینت را از این‌ها بازدار؛ پروردگارا! پس اگر تا هنگام (مرگ) آن‌ها را مهلت داده و بهره‌مند می‌سازی، بین آن‌ها تفرقه بینداز و هر کدام را به راهی جداگانه بدار‌ و سردمداران را هرگز از این‌ها راضی مدار، چرا که این‌ها ما را دعوت کردند تا که یاری‌مان کنند، سپس بر ما دشمنی کردند و ما را کشتند».

ابوالفرج گوید: در نهایت عبدالله به دست حرملة بن الکاهل الاسدی به شهادت رسید. در زیارت ناحیه مقدسه آمده: «السلام علی عبدالله بن الحسن بن علی الزکی» و سپس بر قاتل او به نام «حرملة بن کاهل الاسدی» نفرین شده است.(ایسنا)

برگرفته از: کتاب یاران شیدای حسین بن علی علیهماالسلام، استاد مرتضی آقا تهرانی