سادگی در موسیقی راکی که خشن نبود!

کنسرت گروه پست راک ایرانی «کامنت» پس از استقبال در روز یازدهم مهر ماه، باری دیگر، روز هفدهم در دو سانس در سالن اریکه ایرانیان برگزار شد.

این گروه اولین آلبوم رسمی خود را به نام «از دست رفته» در پردیس سینمایی قلهک رونمایی کردند و دلیل اصلی استقبال خوب از این کنسرت نیز همین آلبوم بود که با موفقیت رو به رو شد و نام کامنتی‌ها را بر سر زبان‌ها انداخت. پیش از این کامنتی‌ها دو آلبوم «میرم بالاتر» در سال هشتاد و هشت و «دایره‌ها» را در سال نود در فضای مجازی منتشر کرده بودند. کیان پورتراب به عنوان وکالیست، نوازنده گیتار آکوستیک، ترانه سرا، نیما رمضان به عنوان نوازنده گیتار الکتریک، بردیا امیری به عنوان درامرز، اشکان آبرون به عنوان نوازنده کیبورد و آرین کشیشی به عنوان گیتار بیسیست اعضای گروه کامنت را تشکیل می‌دهند که هر کدام قبل از این در گروه‌های مختلف نوازندگی می کردند.

این اولین کنسرت کامنتی‌ها در یک سالن بزرگ بود. سالن سرشار از علاقه‌مندان جوان پر شوری بود که با چیپس و پاپ کورن راهی سالن می‌شدند که البته حراست اجازه به داخل بردن تغذیه را نمی‌داد و این از نکات مثبت سالن اریکه ایرانیان بود. برنامه یک ربع تاخیر داشت که با تاخیرهای معمول کنسرت‌ها که تا به حال دیده‌ایم، اصلا به چشم نمی‌آید. سالن جای سوزن انداختن نبود و تک تک صندلی‌ها را طرفداران این گروه پر کرده بودند. هنگامی که تیزر آغازین بر روی مستطیل‌های تو در توی دکور صحنه پخش می‌شد، تماشاچیان با هیجان نام‌های اعضای گروه را فریاد می‌زدند تا هر چه سریعتر به روی صحنه آیند ودر آغاز کار انرژی زیادی به کامنتی‌ها دادند.

این گروه بالاخره به روی صحنه آمدند و قطعه «رفته از دست» را اجرا کردند. کلام نقش اساسی در گروه های راک و پاپ دارد. هر چه احساسات و حال و هوای ترانه سرا واقعی‌تر و در عین حال ساده‌تر باشد، مخاطب عام راحت‌تر می‌تواند با آن گروه ارتباط برقرار کند. زیرا که کلام نشان دهنده حرف اصلی و دغدغه‌های یک گروه ست و آیا این که اصلا این گروه حرفی برای گفتن دارد یا که می‌خواهد باز هم همانند خیلی از فعالان موسیقی ایران در گرداب موسیقی پاپ و دست‌های مخاطبانش و رقص نور و کنسرت‌هایی با بلیت های آن چنانی بیافتد و موسیقی و کلام کاملا فراموش شود. این گروه اما در ترانه سرایی بسیار با دقت عمل کرده و نقش کلام را به درستی درک کرده هر چند که در جاهایی ما به درستی کلام را نمی‌شنویم و به نظر شاید یکی از نقاط ضعف این گروه است اما سبک متفاوت خوانندگی کیان پور تراب که همانند یک ساز عمل و سعی می‌کند در جاهای مختلف خود را با سازها هماهنگ کند، این ضعف را پوشانده ست. کیان پورتراب حتا در ترانه‌های آلبوم «رفته از دست» واژه‌هایی همانند دست و رفته و من را در قطعات مختلفش جای داده که پیوستگی صرفا در موسیقی نباشد.

در ادامه گروه کامنت قطعات «به فکر»، «ستاره ها»، «هی تو»، «دایره ها»، «فرشته مرگ»، «میریم بالاتر»، «نگاه من»، «برگشت»، «اطراف ما»، «درخت»، «نمی ایستم»، «از جنس دیروز»، «به مسیر باد 1»، «به مسیر باد 2»، «لحظه‌ها» را اجرا کردند که در بیشتر موارد تماشاچیان با آنان می‌خواندند و حتا در لحظه‌ای که پورتراب متن ترانه را فراموش کرد، تماشاچیان با او همراهی کردند تا دوباره یادش آید.

از نکات برجسته این کنسرت نور پردازی خیره کننده و هماهنگی نور با موسیقی بود که با حال و هوای قطعه تغییر می‌کرد و به خوبی به فضاهای موسیقایی نشسته بود و حتا در جاهایی دست کمی از نور پردازی‌های رایج در تئاتر نداشت. هر چند اگر بر روی تصویرسازی‌های پشت صحنه بیشتر کار می‌شد، زیبایی صحنه دو چندان می‌شد. صداها هم به درستی تنظیم شده بود و به هیچ عنوان آزار دهنده نبود ، دقیقا برعکس بسیاری از کنسرت‌ها.

کامنتی ها مشخصا دارند خود را به موسیقی معاصر راک دنیا نزدیک می‌کنند اما بسیار محتاطند که شبیه هیچ کدام از آن گروه‌ها نشنوند ولی قطعا از آن‌ها تاثیرات بسیار زیادی گرفته‌اند. این گروه ما را یاد گروه های پروگراسیو راک دهه هفتاد و هشتاد می‌اندازد اما به طرز شگفت انگیزی پیچیدگی‌های ملودیک آن‌ها را ندارند و هر آن چه هست یک سادگی بی‌مرز و یک صدای هماهنگ و گوش نوازست که در دل و جان بسیاری از جوانان ایرانی تا کنون جاری شده است. به طوری که کلیشه خشن بودن سبک راک را در ذهن انبوهی از مخاطبان و از آن مهمتر مدیران شکسته‌اند. در این کنسرت آن‌ها تنظیمات برخی از قطعاتشان را تغییر داده بودند و به جرات می‌توان گفت که بسیار زیباتر و دلنشین‌تر شده بود.

در نهایت گروه کامنت قطعه «می‌تونی» را اجرا کردند که پورتراب اظهار داشت که بسیار این آهنگ را دوست می‌دارد. او در ضمن تاکید کرد: خوشحالم که برای اجرا آمدید و به دنبال هیچ حاشیه‌ای نیستید و اینجا آمده‌اید که موزیک گوش کنید. کیان پورتراب در ادامه گفت: شما هر کدامتان کاری دارید و کار ما همین موسیقی است و درآمدمان از این راه تامین می‌شود که امیدوارم با حمایت شما دیگر هر شش ماه یک بار روی صحنه نباشیم و بیشتر از این‌ها برای شما اجرا کنیم.

بعد از اجرای این قطعه هر چه قدر تماشاچیان با داد و فریاد و تشویق تلاش کردند تا دوباره گروه را روی صحنه بازگردند ، متاسفانه موفق نبودند.(فارس)