زندگی در سایه دی‌اکسیدکربن

غلظت دی‌اکسیدکربن که اصلی‌ترین دلیل گرمایش جهانی به شمار می‌آید، به بالاترین میزان خود در ۳۰ سال گذشته رسیده است. سال‌هاست دانشمندان از خطرات افزایش تولید گازهای گلخانه‌ای و افزایش دمای کره زمین هشدار می‌دهند.

دی‌اکسیدکربن در حالت عادی عنصری ضروری برای زندگی است. این گاز به گیاهان سبز امکان می‌دهد نور خورشید را به انرژی تبدیل کنند، ولی اگر مقدار دی‌اکسیدکربن از میزانی خاص بالاتر برود، مانند تله حرارتی عمل می‌کند و موجب گرم ‌شدن زمین می‌شود. دانشمندان معتقدند میزان گازهای گلخانه‌ای در جو پس از انقلاب صنعتی افزایش پیدا کرده و این افزایش از سال ۱۹۹۰ شتاب بیشتری گرفته است.

طبق گزارش سازمان جهانی هواشناسی، میزان غلظت دی‌اکسیدکربن در جو سال ۲۰۱۳ نسبت به میزان آن پیش از انقلاب صنعتی ۱۴۲ درصد افزایش پیدا کرده است. همچنین دیگر گازهای گلخانه‌ای نیز افزایش قابل‌ توجهی داشتند؛ برای نمونه، غلظت گاز متان ۲۵۳ درصد و نیتروژن ۱۲۱ درصد نسبت به پیش از انقلاب صنعتی افزایش داشته است.

گزارش سازمان جهانی هواشناسی نشان می‌دهد میزان گازهای گلخانه‌ای بین سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳ بیشتر از هر زمانی از سال ۱۹۸۴ تاکنون افزایش پیدا کرده است. مهم‌ترین علت این میزان افزایش غلظت، جذب کمتر دی‌اکسیدکربن در اکوسیستم‌هایی مانند جنگل‌هاست که سخت تخریب شده‌اند و همچنین افزایش تولید گازهای گلخانه‌ای است.

همچنین در گزارش سالانه این سازمان برای اولین بار آمارهایی مبنی بر اسیدی‌ شدن اقیانوس‌ها به علت افزایش گازهای گلخانه‌ای در جو آمده است. با افزایش جذب دی‌اکسیدکربن هوا در آب اقیانوس‌ها، ترکیب شیمیایی آب نیز اسیدی‌تر می‌شود. اسیدی ‌شدن آب دریاها را یکی از عامل‌های برهم‌زننده چرخه زندگی بسیاری از گونه‌های دریایی می‌دانند.

همچنین اسیدی ‌شدن آب دریاها به‌طور غیرمستقیم موجب تشدید تغییرات آب و هوایی نیز می‌شود. با گذشت زمان، اقیانوس‌ها دیگر قادر به جذب کربن از جو نخواهند بود و در نتیجه گازهای گلخانه‌ای بیشتری در جو تجمع می‌کنند. (ضمیمه سیب)

شادی توکلی‌مهر