شهیدی که خلاقیت فنی اش زبانزد همرزمانش بود

در کتاب «جنگ تحمیلی 8 ساله و ارامنه ایران»، درباره این شهید سرافراز با اعلام این مطلب آمده است: وی در نهایت در گرماگرم جنگ با این تانک ها بر اثر شلیک گلوله تانک دشمن در روز 11 آوریل 1983 (22 فروردین 1362) در جبهه دارخوین در خوزستان به افتخار شهادت نایل گشت.

وازگن یک صنعتگر ماهر و خلاق بود و با نمایش مهارت خود بارها از سوی فرماندهان تقدیر شد. به گواهی فرماندهانش، او هرگاه که از مرخصی به جبهه و پادگان بازمی گشت، مطالبی برای به کارگیری بهینه تجهیزات نظامی با خود می آورد.

پیکر شهید وازگن هوانسیان به تهران منتقل شد و با حضور مردم و انجام مراسم مذهبی در آرامگاه ارامنه «نور بوراستان» تهران در جایگاه ویژه شهیدان به خاک سپرده شد.

به مناسبت هفتمین روز شهادت او اسقف اعظم آرداک مانوکیان و جمعی از نمایندگان شورای خلیفه گری با خانواده او دیدار کردند.

پدر روحانی با دعا برای آرامش روح این شهید و تقدیر بسیار در سخنان خود گفت: جنگ برای حفظ تمامیت ارضی و استقلال جمهوری اسلامی ایران وظیفه میهن پرستانه و مقدسی است و روح شهیدان با رفتن به آرامش آسمانی یاد آنان را جاویدان و زنده نگاه می دارد.

پس از مراسم هفتمین روز شهادت وی، برادر شهید وازگن (یغیا هوانسیان) از جبهه دارخوین دیدار کرد و با چگونگی شهادت برادرش بیشتر آشنا شد.

وی در این سفر با برخی از فرماندهان که رشادت های وازگن و شهادت وی را شخصا دیده بودند، ملاقات کرد.

آن ها با چشمانی اشک آلود از فقدان او ابراز تاسف کردند و بر این نکته تاکید کردند که او با مهارت خود در کاربرد بهینه تجهیزات نظامی به لشکر یاری بسیار کرده بود.

آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی هم چند سال قبل با همراهی وارتان وارتانیان نماینده ارامنه تهران و شمال در مجلس شورای اسلامی و مقامات بلندپایه دولتی به مناسبت سال نو مسیحی و میلاد حضرت مسیح (ع) به دیدن خانواده وازگن رفته بودند.

خبرنگار روزنامه ارمنی زبان «آلیک» نیز به این دیدار دعوت شده بود و خبر این دیدار با گزارش وی در روزنامه به چاپ رسید.

وازگن فرزند آقای «نرسس» و خانم «آرگناز هوانسیان» بود که دارای 6 فرزند، 2 دختر و 4 پسر بودند و کوچکترین آن ها شهید وازگن بود.

او در سال 1962 در روستای سنگرد از توابع بخش فریدن به دنیا آمد و در سه سالگی با خانواده به تهران نقل مکان کرد.

تحصیلات ابتدایی و راهنمایی را در مدارس ارامنه «ساهاکیان» و «تونیان» گذراند، سپس ترک تحصیل کرد و به کار پرداخت و در آن پیشرفت و مهارت کاملی یافت.

اعزام به خدمت این شهید نیز داوطلبانه بود.(ایرنا)