بگو، بخندی با حافظ

غلبه‌ی هنر و اندیشه‌ِ حافظ بر کسی پوشیده نیست و در سرتاسرِ روزگارانی گسترده است که پس از او و در سایة سخنش، بر شعر و شعور ما گذشت.

«بگو- بخند با حافظ» برخوردی است از نزدیک با پدیدة فراتاریخیِ حافظ و تلاشی است برای بازیابیِ بخشی از میراث او در سنّت نقیضه­ ‌گوییِ فارسی.

به نظر می­رسد که «ماجرای پایان­‌ناپذیرِ حافظ» صرفاً نه در شناخت ما از مؤلّف، یا رسیدن به نسخه­‌ای نهایی از دیوان و یا حتی کاویدنِ محتوای اشعارش، بلکه بیشتر در آنچه می­توان میراثِ پس­ از حافظ نامید، جریان داشته باشد.

از این زاویه نیز می­توان به آسیب­شناسیِ رویکردهای غالب در حافظ­پژوهیِ امروز پرداخت و نوید گامِ دیگری داد که به تاریخ هرمنوتیکیِ شعرِ حافظ نظر داشته باشد.

«بگو- بخند با حافظ» گامی به سوی تدوین تاریخِ ادبیِ خوانندگانی است که خواست­ها و خوانش­های مردمیِ ادوار مختلف را از شعر حافظ بازتاب می­دهند.

نقیضه­گویان، شعر حافظ را با زبانِ شوخی و خنده­ در آمیخته‌اند و در حقیقت، چهرة غیررسمیِ حافظ را در طول تاریخ شکل داده‌اند.

استاد بهاءالدین خرمشاهی در پیشگفتار این کتاب آورده‌اند: جای شگفتی است که درباره طنز حافظ، همچنین طنزپردازی با شعر حافظ، در اعصار قدیم هیچ، و در عصر جدید کم نوشته‌اند.... بگو – بخند با حافظ شرین‌ترین طنزنامه در نوع خود است که تا امروز تارخی ادب و طنز ما به خود دیده است. صرف همین توجه که ششصد سال از / با شعر حافظ نقیضه ساخته‌اند، و گلچین کردن این سروده‌ها، دست مریزاد و جای شکر و شکر دارد.

فهرست مطالب کتاب به این قرار است:

پدیدارشناسی صدای حافظ: گامی دیگر در حافظ پژوهی

نقیضه دیوان حافظ

مأخذ نقیضه‌ها

فهرست منابع

فهرست غزل‌های جواب دار

فهرست غزل‌های بی جواب

نمایه اعلام

نمایه کتب و نشریات

نمایه جای‌ها