آزمایشگاهی شناور بر آب

روجری معتقد است دانشمندان باید رویکرد تحقیقاتی‌شان را تغییر دهند و در مناطق دور به مشاهده مستقیم دست بزنند. دریای سارگاسو پیشنهاد مناسبی به نظر می‌رسد، اکوسیستمی پوشیده از خزه که کمتر مورد بررسی‌های علمی قرار گرفته است.

سیلویا اِرل، زیست‌شناس دریا و رئیس پیشین اداره ملی اقیانوسی و جوی ایالات متحده آمریکا، می‌گوید: «مارماهی‌ها بعد از این که مدتی را در رودخانه‌های آب شیرین سپری کردند، از آمریکای شمالی و اروپا به سمت سارگاسو می‌آیند تا در آنجا تخم‌ریزی کنند. ما چیز زیادی درباره این منطقه نمی‌دانیم، در حالی که یکی از ناشناخته‌ترین دوره‌های زندگی بسیاری از جانداران اقیانوس در اینجا اتفاق می‌افتد.»

هزینه ساخت سی اُربیتر 48 میلیون دلار تخمین زده شده است. اگر این بودجه عظیم از سوی سرمایه‌گذاران فراهم شود، انتظار می‌رود که ساخت این کشتی تا پایان سال آینده به اتمام برسد.

برای بررسی دقیق‌تر این پروژه تحقیقاتی، طبقات مختلف سی اُربیتر را که هر کدام با هدف خاصی طراحی شده‌اند، معرفی می‌شود:

1 ـ دکل دیده‌بانی : از این محل دانشمندان می‌توانند مسیر حرکت پرندگان مهاجر را ردیابی کنند و مطالعات هواشناسی خود را پیش ببرند.

2 ـ عرشه: از روی عرشه می‌توان ربات‌های زیرآبی کنترل شونده از راه دور را هدایت کرد. این محل که بالای سطح آب قرار گرفته سکوی مناسبی برای پرش غواصان است. در این طبقه یک اتاقک فشارشکن قرار دارد تا غواصانی که مدت طولانی زیر آب بوده‌اند بتوانند فشار بدنشان را با شرایط جوی عادی هماهنگ کنند. صفحات خورشیدی و توربین‌های بادی تعبیه شده در محل نیز انرژی حرکتی کشتی را فراهم می‌کند.

3 ـ آزمایشگاه آبی: هر ساله زیست‌شناسان دریا حدود 2000 گونه جدید دریایی را کشف می‌کنند، اما سی اُربیتر قصد دارد این آمار را افزایش دهد. در این آزمایشگاه آبی تعدادی مخزن قرار گرفته که دانشمندان می‌توانند نمونه‌های زنده آزمایشگاهی را به آنها منتقل کنند و به وسیله تجهیزات پیچیده تحقیقاتی مطالعه کنند.

4 ـ آشیانه : این محل آشیانه یک زیردریایی دو نفره، دو ربات زیرآبی کنترل‌شونده از راه دور و یک زیردریایی بدون سرنشین است که می‌تواند تا عمق 6000 متری آب فرو برود. هدف از به کارگیری این ابزار فقط به مطالعه بستر اقیانوس‌ها و کشف گونه‌های جدید جانوری محدود نمی‌شود، بلکه جستجوی پلانکتون‌ها، باکتری‌ها و ویروس‌هایی که در درمان امراض مؤثرند نیز در دستور کار قرار دارد.

5 ـ مرکز تبادل اطلاعات: این بخش تداعی‌کننده ناتیلوس، کشتی زیردریایی کاپیتان نمو در رمان « 20 هزار فرسنگ زیر دریا»ست. کاپیتان نمو، ضد‌قهرمان رمان ژول ورن، زندگی در خشکی را رها کرده بود تا شگفتی‌های اعماق آب را سیاحت کند. از این محل دانشمندان می‌توانند یافته‌های علمی خود را در جهان انتشار دهند.

6 ـ اتاقک‌های فشار : این محل اقامتگاه شش نفر از خدمه است که می‌توانند روزانه تا عمق صد متری غواصی کنند. فراهم شدن امکان زندگی در اعماق آب موجب شده تا غواصان دیگر مجبور نباشند برای آمدن به سطح آب و قسمت‌های بالایی کشتی به طور مداوم وارد اتاقک فشارشکن شوند. روند تکمیل تحقیقات به وسیله زیست‌شناسانی که در قسمت‌های عمقی فعالیت می‌کنند با کارآمدی بیشتری پیش خواهد رفت. به علاوه، فشار این اتاقک‌ها تا دو برابر قابل افزایش است و می‌توانند به عنوان شبیه ساز ایستگاه‌های فضایی برای آزمایش پروتکل‌های عملیاتی به کار روند. با اجرای این طرح، انجام مطالعات روانشناختی بر زندگی طولانی مدت در محیط‌های بسته برای سفرهای آینده فضایی نیز امکان‌پذیر خواهد شد.

popsci / مترجم: صدف دژآلود