موج نوی فوتبال فرانسه

تیمی که در نهایت با شکست‌دادن اروگوئه قدرتمند به قهرمانی دست یافت، بر محور کاپیتان و شماره 6 خارق‌العاده‌اش حرکت می‌کرد. پل پوگبا که تازه در فصل اخیرش، نگاه‌ها را در یوونتوس به سوی خود جلب کرده بود. از آن تیم، تنها او و لوکاس دین، مدافع چپ بیست ساله پاریس در برزیل حضور دارند. دین فعلا منتظر کنار رفتن اورا است تا در یورو 2016 و در کشور خود بدرخشد. البته استعداد‌های نوید‌بخش دیگری چون ساموئل اومتیتی، کورت زوما، ژفری کوندوگبیا و ژوردن ورتوت نیز نمایش خوبی داشتند، ولی پل پوگبا چیز دیگری بود. هافبکی که سبک بازیش تلفیقی از جنگندگی، رهبری و قدرت بی‌بدیل در نبردهای هوایی پت ویرا و ظرافت و قدرت پاسوری بالای زیدان را به یاد می‌آورد. زیدان؟ شاید مبالغه‌آمیز باشد. اما هرچه هست، اکنون او فرمانده بی‌رقیب فرانسوی‌ها در خط میانی است.

او با ادامه همین روند و البته انتخاب‌های منطقی در زندگی باشگاهی‌اش، بی‌تردید به بهترین هافبک میانی دنیا تبدیل خواهد شد. کسی که بعد از پلاتینی و زیدان، ستاره ویژه آنها باشد. با 190 سانتی متر بلندی قامت، تکل‌های موثر، نبرد‌های هوایی موفق، قدرت شوت‌زنی بالا (که در یوونتوس گل‌های بسیاری از طریق شوت زدن به ثمر رسانده) و رهبری بالا. دیگر یک هافبک میانی برای رسیدن به بهترین در پست خود به چه خصوصیت دیگری احتیاج دارد؟ در دیدار فرانسه مقابل نیجریه که با برتری 2 بر صفر آبی‌ها به پایان رسید، تا 15 دقیقه قبل از گل نخست و حیاتی این تیم (توسط پل پوگبا) 70 پاس از 76 پاس تیم دیدیه دشان صحیح بود. یک آمار خارق‌العاده که با تماشای گراف پاس‌های این تیم، درمی‌یابیم در تمام این پاس‌ها ردپایی از پل پوگبا دیده می‌شود.

در آمار کلی نیز متیو والبوئنا 17 بار به ستاره سیاهپوست آبی‌ها پاس داده و در مقابل پوگبا نیز 14 بار این کار را انجام داده؛ دو ستاره‌ای که در بازی مقابل نیجریه، بهترین بازیکنان زمین بودند. حضور پوگبا در میدان در تمام بازی‌های این تیم تاکنون در برزیل ارزشمند بوده است. کسی که تقریبا در آرایش سه نفره و نزدیک هافبک‌های فرانسوی جلوتر از یوهان کابای و کمی ساکن‌تر از بلایز ماتوییدی بازی می‌کند. این تیم با چنین مهره‌های با استعدادی از جمله پوگبا، می‌تواند در برزیل تاریخ‌ساز شود. تیمی که در هر پستی تقریبا بی‌نقص است. مدافعان میانی مطمئن و بازیساز، هافبک‌های فوق العاده جوان و با‌انگیزه، بازیساز و فانتازیستای با تجربه‌ای چون والبوئنا و البته مهاجم صاحب کلاسی مانند بنزما. آبی‌ها می‌توانند تا دیدار نهایی پیش بروند. این آلمان شاید از لحاظ عملکرد داخل زمین ضعیف‌ترین آلمان از 2006 تا به امروز باشد. برد آنها مقابل الجزایر با دردسر زیاد به دست آمد. فرانسه تاکنون در چهار بازی 10 گل به ثمر رسانده و این تعداد گل با توجه به آمار گلزنی دیگر مدعیان قابل توجه است. سال قبل، در قهرمانی زیر بیست ساله‌های این کشور در ترکیه، در نیمه نهایی با برتری مقابل غنا، به دیدار نهایی راه یافت. رقابت‌هایی که در نهایت پل پوگبا به عنوان بهترین بازیکن تورنمنت برگزیده شد. تیم یکدست و با دیسیپلین مانکوسکی گرچه با 15 گل زده نشان از آمادگی تیم در فاز تهاجمی می‌داد، اما تورنمنت را خوب شروع نکرد. در گروهی که اسپانیا به عنوان صدرنشین به مرحله بعد صعود کرده بود، آبی‌ها در جای دوم قرار گرفتند. اما کم‌کم به سبک فرانسوی‌ها با ادامه تورنمنت و رسیدن به حساس‌ترین زمان، این تیم نتایج بهتری گرفت. حالا با گذشت یک سال، این تیم که قبل از شروع بازی‌ها به سبب از دست دادن فرانک ریبری، کسی روی موفقیت آنها حسابی باز نمی‌کرد، در یک قدمی حضور در جمع چهار تیم انتهایی جام هستند؛ جایی که اول باید با دشمن قدیمی‌شان آلمان ملاقات کنند. یک مانع سخت که یادآور یکی از کلاسیک‌ترین دیدارهای تاریخ فوتبال است. جام‌جهانی 1982 که در نهایت بعد از تساوی 3 - 3 این تیم در ضربات پنالتی ژرمن‌ها به دور بعد راه یافتند. هرچند به نظر می‌رسد فرانسه به اندازه آن تیم 82 که با «مربع جادویی‌اش» (میشل پلاتینی، لویی فرناندز، ژان تیگانا و آلن ژیرس) یکی از قدرتمند‌ترین تیم‌های تاریخ فوتبال بود نیرومند و باتجربه نباشد. آن تیم دو سال بعد قهرمان یورو84 شد، اما بازیکنان کنونی تیم ـ با وجود جوان بودن ـ کم‌استعداد‌تر از آن مجموعه نیستند. آلمان در انتظار آنهاست.

سهیل نوری‌‌پناه ‌/‌ جام‌جم