تحلیل جالب سیدمحمد غرضی از مسابقات جام جهانی برزیل

به گزارش سایت جام جم ورزشی، سیدمحمد غرضی، بی‌شک یکی از چهره‌‌های انتخابات یازدهم ریاست جمهوری بود، گرچه رای کمی آورد، اما بسیاری بر این باور بودند که وی با این انتخابات دوره به عرصه عمومی کشور بازگشته است؛ جایی که بعد از دولت دوم هاشمی رفسنجانی از آن فاصله گرفته بود. این وزیر نفت سابق و وزیر پست و تلگراف و تلفن از سال ۱۳۶۴ تا ۱۳۷۶ حالا رئیس هیات‌مدیره و مسئول شرکتی است که مهندس مشاور طرح‌‌های بزرگ وزارت نیروست. او جدای از شخصیت سیاسی و اقتصادی‌اش در حوزه‌های دیگر هم صاحب‌نظر است. با غرضی در مورد فوتبال و جام‌جهانی صحبت کردیم.

بازی ایران و آرژانتین را با گروهی از دوستان ورزشی‌اش دیده و البته بازی‌های مهمی مثل اسپانیا، شیلی، کاستاریکا و هلند را هم پیگیری کرده است. با او درخصوص جام‌جهانی به گفت‌وگو نشسته‌ایم.

آقای مهندس! شما بازی ایران و آرژانتین را دیدید؟

بله، اتفاقا در معیت گروهی از دوستان بازی را از طریق تلویزیون دیدم. دوستانی که بیشترشان اهل ورزش و داور مسابقات بودند. عزیزانی که خود روزگاری ورزش حرفه‌ای می‌کردند و حالا پیشکسوتان ورزش هستند. البته در جمع ما جوانانی نیز بودند که با احساس خاصی فوتبال را نگاه می‌کردند.

می‌خواستم بدانم بازی اول را هم دیدید؟

منظورتان بازی با نیجریه بود. بله صدرصد این بازی را نیز دیدم. بازی کاستاریکا، ایتالیا، اسپانیا و هلند را هم دیده‌ام.

جدا!؟ من فکر می‌کردم به دلیل مشغله کاری این بازی‌ها را دنبال نمی‌کنید؟

تا آنجا که وقت ایجاب می‌کند و فرصت باشد، بازی را می‌بینم، اما جدا از بیننده بودن این بازی، من بعد از دیدن برخی از این بازی‌ها مثل کاستاریکا و ایتالیا چیزی به ذهنم خطور کرد و آن این‌که از این بازی‌ها باعث ساخت درونی یک پدیده شده است. ورزش و فوتبال جدا از این‌که باعث تحرک جسمی است، به نظر می‌رسد امروزه به عنوان یک ابزار مهم در مناسبات جاری جهان تبدیل شده است. جایی که برخی کشورها حقوق خود را از برخی کشورهای مرکز در این مسابقات استیفا می‌کنند.

منظورتان این است که برخی شگفتی‌‌های جام‌جهانی مثل پیروزی کاستاریکا در برابر ایتالیا یک‌جور برتری در میادین غیر ورزشی است؟

مسابقاتی مثل مسابقات جام‌جهانی فوتبال، عرصه رقابت است. یعنی جوان ایرانی با جوان آرژانتینی برای پیروزی مسابقه می‌دهد، اما اینجا اتفاقی رخ می‌دهد که خارج از فیزیک بدنی و مسائل فنی است که در ورزش مورد توجه است. اینجا چیزی مافوق مسائل فنی رخ داده است. من با این پدیده کار دارم. ببینید این تیم‌‌های قدرتمند چرا شکست می‌خورند. آیا از نظر امکانات و ابزار چیزی کم دارند. آیا حرفه‌ای نیستند. حتما که در این مسائل قوی هستند. یکی از دلایل توسعه جهانی در امر ارتباطات است. یعنی دیگر مثل سابق نیست که کشورها و ملت‌ها از هم چیزی ندانند.

یعنی یکسری تغییرات اجتماعی در دنیا رخ داده است؟

قطعا که این پدیده اجتماعی است. به هر حال ملت‌ها می‌خواهند پیشرفت کنند. گروهی از آنها به دنبال به دست آوردن غرور از دست رفته‌اند. می‌خواهند انحصار را بشکنند. می‌خواهند بگویند ما از پیش باخته نیستیم. ما قدرتمند هستیم. کدام کشور نمی‌خواهد تاثیرگذار باشد. به نظر من تلاشی که در این زمینه صورت می‌گیرد برای این مساله است. البته که مسائلی چون توسعه جهانی و ارتباطات علمی در این زمینه کمک می‌کند.

شما از تلاش این کشورها سخن گفتید؟ آیا نمی‌توان این‌گونه تعبیر کرد که این شورشی علیه متن است؟

من نمی‌خواهم از این تعبیر استفاده کنم. شاید این‌گونه باشد، اما اینجا بحث غرور ملی مطرح است و شاید تلاش‌‌های اقتصادی را بشود در این راستا تعبیر کرد.

مثلا بازی شیلی و اسپانیا را که دیدید؟

بله. اتفاقا یکسری جوان جهان سومی با اراده قوی‌تر به میدان مسابقه آمدند و بر اسپانیا که در زمینه‌‌های فوتبالی و ورزشی از ابزار و امکانات بیشتری برخوردار است، پیروز می‌شدند. به نظر من اینجا اتفاقی رخ داده که شاید جالب باشد. ببینید پدیده‌‌هایی مثل ورزش وقتی رویکرد هنری به آنها می‌شود، ابعاد گسترده‌تری به خود می‌گیرد. این مساله جدا از جنبه‌‌های علمی و فنی است، آنها جایشان محفوظ ‌است، اما این رویکردهای هنری است که باعث می‌شود حرکت به جلو رخ بدهد. باعث می‌شود روحیه اجتماعی قوی‌تر شود. البته این مساله طول می‌کشد، مثل تلفن که صد سال طول کشید تا بی‌سیم شود. به هر حال اینجا یک نوع حرکت رو به جلو در جنبه‌‌های علمی و فنی ایجاد می‌کند. بگذارید من برای شما مثالی بزنم تا این بحث را بیشتر درک کنید. در عرصه علم الکترونیک شرکت‌های بزرگی مثل زیمنس آلمان یا IBMوجود داشت که انحصار علمی را در دنیا در دست گرفته بودند. اما وقتی یک‌سری پیشرفت‌‌های علمی و ارتباطی مثل اینترنت به وجود آمد، این انحصار شکست و دیدید جوانان سی ساله‌ای وارد عرصه شدند که به اندازه همه عمر این شرکت‌‌های بزرگ نوآوری داشتند. الان هم فوتبال این‌گونه شده است. دیگر تیم‌‌های بزرگ نمی‌توانند بگویند من ابزار و امکانات بزرگ دارم، پس برنده‌ام. شوق و ذوق هنری که به وجود آمده باعث نوآوری می‌شود.

خیلی ممنون، بحث جالبی را مطرح کردید. وقتی بازی ایران و آرژانتین تمام شد، چه حسی داشتید. ضمن این‌که گفتید با گروهی از ورزشی‌ها فوتبال را نگاه می‌کردید؟

خب خیلی‌ها ناراحت شدند. کسانی که من با آنها بودم هم ناراحت شدند. تا قبل از دقیقه 90 ما بازی را برای خودمان نگه داشته بودیم، اما یکباره ورق برگشت و افسوس جای خود را به شادمانی داد. این را هم بگویم که تیم ما خیلی خوب بازی کرد. مثل بازی اول نبودیم، گاهی وقت‌ها توپ را به زمین آنها می‌بردیم و حتی می‌توانستیم گل هم بزنیم. داور هم که به تیم ایران کم‌لطفی کرد و آن پنالتی را نگرفت.

مرتضی برکتی / جام‌جم