پرتغال؛ برزیل به توان 2

پرتغال کشوری در جنوب غربی اروپا است. پرتغال غربی‌ترین کشور سرزمین اصلی اروپاست و خاک پرتغال به همراه تنها همسایه خود اسپانیا شبه‌جزیره ایبری را تشکیل می‌دهد. پرتغال از سوی غرب به اقیانوس اطلس محدود شده‌است و دو مجمع‌الجزایر آزور و مادیرا واقع در این اقیانوس نیز جزء خاک پرتغال هستند. پایتخت آن لیسبون و زبان رسمی آن پرتغالی است که از شاخهٔ زبان‌های رومی‌تبار است. زبان پرتغالی امروزه به زبان لاتینی رومی‌ها بیش از سایر زبان‌های اروپایی شباهت دارد. جمعیت این کشور ۱۰٫۵ میلیون نفر و واحد پول آن یورو است.

این کشور از اعضای اتحادیه اروپا و ناتو است و شیوه حکومتی آن جمهوری پارلمانی است. آنیبال کاواکو سیلوا رئیس جمهور این کشور محسوب می شود. پرتغال جزء کشورهای توسعه‌یافته به‌شمار می‌آید. دین مردم این کشور مسیحیت از شاخه کاتولیک رومی است. کشور پرتغال دو منطقه کلان‌شهری عمده دارد که یکی کلان‌شهر لسیبون در جنوب و دیگری کلان‌شهر پورتو در شمال است. مناطق پورتو و لیسبون از قدیم با یکدیگر در رقابت بوده‌اند. پرتغال در سال ۱۱۳۹ میلادی اعلام پادشاهی مستقل کرد. گرچه امپراتوری بزرگی که با کوشش دریانوردان پرتغالی به وجود آمده بود بعداً روی به افول نهاد، آنچه هنوز برجای مانده به حدی است که امروزه دولت پرتغال سومین کشور بزرگ مستعمراتی جهان به شمار می‌رود.

روزگاری حکومت استعماری پرتغال شامل برزیل، گینه بیسائو، موزامبیک در آفریقا، تیمور شرقی و بخش‌هایی از قلمرو هند بود. در دهه ۱۹۶۰ میلادی، به دنبال استقلال بسیاری از کشورهای آفریقایی که پیش از آن مستعمرهٔ سایر قدرت‌های استعماری بودند، پرتغال با نگرانی، بخش‌های استعماری را بخش‌های جدایی‌ناپذیر خود دانست به این ترتیب، بسیاری از این مناطق در حدود پانزده سال برای کسب آزادی و استقلال مبارزه کردند و سرانجام، در سال ۱۹۷۴ این امر به سقوط نظام دیکتاتوری و فاشیستی پرتغال منجر شد. یک سال بعد، کشورهای تحت سلطه و استعمار پرتغال، البته به جز ماکائو، صاحب استقلال شدند. سیب زمینی، گوجه فرنگی، زیتون، انگور، و لبنیات از فراورده‌های کشاورزی پرتغال و پارچه و کفش، کاغذ، پالایش نفت، پلاستیک و سفالگری از تولیدات آن است.

فوتبال در پرتغال ریشه لاتینی دارد و جزو رشته های محبوب و پیش رو محسوب می شود اگرچه افتخارات چندانی نداشته. 4 دوره حضور در جام جهانی جام جهانی و سومی در جام 1996 و 4 دوره حضورد ر جام ملت های اروپا و نایب قهرمانی در یورو 2004 از جمله مهمترین افتخارات این کشور محسوب می شوند. پرتغال در گروه G با آلمان، غنا و آمریکا همگروه است.

ستاره: کریستیاونو رونالدو ستاره اصلی و شماره یک جام است. مردی که در ترکیب رئال مادرید یک فصل فوق العاده را تجربه کرده و همه قله ها و رکوردها را فرو ریخته و با دو جام قهرمانی لیگ قهرمانان و کوپا دل ری بی ترید یکی از سرداران جام بیستم است.

نیمکت: پائولو بنتو در قامت یک پرتغالی اصیل که سال های سال در پست هافبک دفاعی در ترکیب باشگاههای سرشناسی نظیر بنفیکا و اسپورتینگ و تیم ملی پرتغال بازی کرد و از پایان دورهٔ بازی٬ به مربیگری روی آورد و در سال ۲۰۰۴ به مدت یک سال در تیم جوانان اسپورتینگ خدمت کرد و پس از آن به عنوان سرمربی تیم بزرگسالان این تیم انتخاب شد. او ۸ سال بعد از خداحافظی از تیم ملی به عنوان بازیکن، هدایت تیم کشورش را عهده‌دار شده است.

نحوه صعود: پیروزی در پلی‌آف مقابل سوئد؛ با 6 برد،‌ 3 مساوی و یک باخت و 21 امتیاز به عنوان تیم دوم گروه F اروپا بعد از روسیه به بازی های پلی آف رسید و در این مرحله سوئد را در مجموع دو بازی با نتیجه 4-2 از پیش رو برداشت و به جام جهانی راه یافت.

حضور در جام جهانی: 6 دوره/ بهترین عملکرد: سومی (1966)

لیست بازیکنان

دروازه‌بانان: بتو (سویا)، ادواردو (براگا) و روی پاتریشیو (اسپورتینگ لیسبون)
مدافعان: آندره آلمیدا (بنفیکا)، برونو آلوز (فنرباغچه)، فابیو کوئنترائو (رئال مادرید)، ژوائو پریرا (والنسیا)، لوئیز نتو (زنیت سن‌پترزبورگ)، په‌په (رئال مادرید)، ریکاردو کاستا (والنسیا)
هافبک: ژوائو موتینیو (موناکو)، میگل ولوسو (دیناموکیف)، رائول میرلس (فنرباغچه)، روبن آموریم (بنفیکا)، ویلیام کاروالیو (اسپورتینگ لیسبون)، نانی (منچستریونایتد)، کریستیانو رونالدو (رئال مادرید)،
مهاجمان: ادر (براگا)، هلدر پوشتیگا (لاتزیو)، هوگو آلمیدا (بشیکتاش)، رافا (براگا)، سیلوستره وارلا (پورتو)، ویه‌‌ایرینا (ولفسبورگ)