تیم ملی باید مانند اتلتیکومادرید بازی کند

طی یک‌ماه گذشته حرف و حدیث‌های زیادی درباره غیبت بازیکنان تاثیرگذار در اردوهای آماده‌سازی تیم ملی مطرح شد، اما کیفیتی که تیم ملی در بازی‌های دوستانه بروز داد امیدوارکننده بود. به طور کلی پروسه آماده‌سازی تیم ملی مطلوب بود؟

به نظرم قضاوت درباره روند آماده‌سازی تیم ملی کمی زود است اما تیم ملی ما تمرینات آماده‌سازی‌اش را زودتر از سایر تیم‌ها شروع کرد و مطمئنا این موضوع در بالا رفتن هماهنگی بین بازیکنان و افزایش آمادگی جسمانی آنها تاثیرگذار خواهد بود. شخصا وضع آماده‌‌سازی تیم ملی را مثبت می‌دانم و معتقدم اثرات زود شروع شدن تمرینات تیم ملی در جام جهانی آشکار می‌شود.

کیفیت حریفان تدارکاتی قابل قبول بود؟

تیم ملی ما به دو مدل بازی نیاز داشت؛ یکی مدل بازی تیم‌های آفریقایی و دیگری مدل بازی تیم‌های حوزه بالکان. بازی‌های تدارکاتی تیم ملی هم تقریبا در همین راستا بوده است. البته شنیدم که چند ماه قبل فدراسیون فوتبال اسپانیا تمایلش را برای برگزاری بازی دوستانه با تیم ملی کشورمان اعلام کرد اما کارلوس کرش مخالف بود و در نهایت این بازی انجام نشد. به نظرم بازی دوستانه با تیم ملی اسپانیا برای تجربه‌اندوزی و آینده فوتبال ایران خوب بود اما سرمربی تیم ملی در این مقطع صرفا به سه بازی ما در جام جهانی فکر می‌کند و بر همین اساس کارها را پیش می‌برد که منطقی هم هست.

در تورنمنت‌های بین‌المللی معمولا نتیجه اولین بازی مهم است و با توجه به این اصل، بازی مقابل نیجریه می‌تواند سرنوشت تیم ملی کشورمان را در جام جهانی رقم بزند. بازی با نیجریه چه روشی را می‌طلبد؟

البته همیشه هم نتیجه اولین بازی مهم نیست و در پاره‌ای از موارد قابلیت حریفان و شرایط جدول هر گروه نشان می‌دهد که کدام بازی مهم است. با توجه به همه پارامترها قطعا بازی با نیجریه مهم‌ترین، حساس‌ترین و حیاتی‌ترین بازی ما در جام جهانی 2014 خواهد بود. اگر بخواهیم در دو بازی آینده مقابل آرژانتین و بوسنی امیدوار باشیم باید مقابل نیجریه امتیاز بگیریم و با همین هدف به مصاف این تیم برویم.

نیجریه از بازیکنان تنومند که قدرت بدنی فوق‌العاده‌ای دارند، بهره می‌برد. با قدرت بدنی بالای بازیکنان این تیم چگونه باید مقابله کنیم؟

ارائه بازی پایاپای با این مدل تیم‌ها صرفا از طریق بالابردن سطح قدرت بدنی بازیکنان امکان‌پذیر است. فرآیند بالا بردن سطح قدرت بدنی ‌ هم در این مدت کوتاه میسر نیست و در این بازه زمانی فقط می‌شود بخشی از قابلیت‌های جسمانی بازیکنان را افزایش داد. کارلوس کرش در اردوی آماده‌سازی آفریقای جنوبی و اتریش تمام تمرکزش را صرف بالا بردن قوای جسمانی بچه‌ها کرده در حالی که بازیکن این روند را باید طی سال و در تیم باشگاهی‌اش طی کند نه در اردوهای کوتاه‌مدت تیم ملی. البته فراموش نکنیم که تیم ملی کشورمان به لحاظ قدرت بدنی بازیکنان در مقایسه با دیگر تیم‌های آسیایی وضع بهتری دارد و از این حیث در ردیف بهترین تیم‌های آسیایی است. حتی تیم‌های ایرانی حاضر در لیگ قهرمانان آسیا هم با تکیه بر قدرت بدنی بازیکنان گاهی تیم‌های قدرتمندی را برده و به مراحل بعدی صعود کرده‌اند. مسلما به لحاظ کلاس بازی نسبت به سایر تیم‌های حاضر در جهانی هم در سطح پایین‌تری قرار داریم اما می‌توانیم به قدرت بدنی قابل قبول بازیکنان تیم ملی به عنوان یک برگ برنده نگاه کنیم.

در مجموع فکر می‌کنید منطقی است که انتظار داشته باشیم ملی‌پوشان مقابل نیجریه به پیروزی برسند؟

انتظار عمومی از تیم ملی باید واقع‌گرایانه و منطقی باشد. اگر بخواهم شرایط ایران و نیجریه را واقع‌گرایانه و فارغ از تعصب تحلیل کنم باید بگویم آنها از نظر کلاس بازی از ما بهترند اما در فوتبال همیشه تیم بهتر برنده نمی‌شود. فوتبال به ما راه‌های زیادی نشان می‌دهد تا در برابر حریفان قدرتمند و برتر به آسانی تسلیم نشویم و حتی آنها را از پا درآوریم. این راه‌ها همان سبک‌هایی است که بسیاری از تیم‌های اروپایی در پیش گرفته‌اند.

شما در همین فصلی که سپری شد دیدید که تیم‌هایی مثل رئال سوسیداد و وایادولید که بمراتب از بارسلونا قدرت کمتری دارند چگونه این تیم را شکست دادند و مانع قهرمانی این تیم شدند. در بوندس لیگا هم تیمی مثل آگزبورگ و بایرلورکوزن که چند کلاس پایین‌تر از بایرن مونیخ فوتبال بازی می‌کنند با سبک و سیاق خاصی این تیم را بردند. تیم ملی کشورمان هم می‌تواند با ارائه همین سبک در جام جهانی امیدوارانه عمل کند. من به این سبک بازی می‌گویم سبک اتوبوسی. به نظرم اگر اتوبوس‌مان را دورتر از دروازه خودی پارک کنیم می‌شود در برابر حریفان مقاومت کرد. خیلی باید حواس‌مان جمع باشد تا بیش از حد نزدیک دروازه خودی بازی نکنیم.

چیزی شبیه سبک و سیاق بازی اتلتیکو مادرید؟

دقیقا. شاید مثل اتلتیکو مادرید نباشیم اما می‌توانیم از مدل بازی آنها کپی‌برداریم. به نظرم تیم ملی در جام‌ جهانی باید مثل اتلتیکو مادرید بازی کند و این تیم را الگو قرار دهد. نه تنها تیم ملی ما بلکه گروهی از تیم‌های متوسط جام جهانی قطعا با سبک اتلتیکو مادرید بازی خواهند کرد و به همین دلیل قابل پیش‌بینی است که تعداد شگفتی بیشتر از ادوار گذشته جام جهانی باشد.

معتقدید تیم ملی در برابر نیجریه، آرژانتین و بوسنی باید بازی بسته و ضدحمله را در دستور کار قرار بدهد؟

ما نمی‌توانیم بگوییم تیم ملی در جام جهانی با چه تاکتیکی باید بازی کند اما سه بازی آخر تیم ملی در مسابقات مقدماتی جام‌جهانی دقیقا مبتنی بر قدرت بدنی، دفاع مطلق و گرایش به ضدحمله‌ها بود و مقابل قطر و کره جنوبی با چنین سبکی برنده شدیم. مطمئنا تیم ملی در جام جهانی هم با همین شیوه به مصاف حریفانش می‌رود و کارلوس کرش چند ماه است آگاهانه این سبک بازی را در تیم ملی جا انداخته است.

شیوه بازی با کره جنوبی و قطر در برابر تیم‌های حاضر در جام جهانی جواب می‌دهد؟

مسلما فضای بازی در جام جهانی بمراتب دشوارتر است اما تیم ملی ما هم نسبت به چند ماه گذشته پیشرفت کرده و بچه‌ها هماهنگ‌تر شده‌اند و آمادگی جسمانی آنها هم بالاتر رفته است. ما حریفانی قوی‌تر از قطر و کره جنوبی را در پیش داریم اما هر تیمی که در جام جهانی بخواهد تیم ملی ایران را ببرد هم باید قابلیت‌هایی بهتر از حریفان گذشته ما داشته باشد. ما نمی‌توانیم پیشرفت تیم ملی در فاصله زمانی بازی با قطر و کره جنوبی تاکنون را انکار کنیم. همین چند بازی دوستانه اخیر تیم ملی نشان داد تا چه حد نسبت به چند ماه قبل پیشرفت کرده و به شاخصه‌های تیم‌های بین‌المللی نزدیک شده‌ایم.

اگر آرژانتین را شانس اول صعود از گروه تیم ملی کشورمان بدانیم، شانس کدام تیم برای دوم شدن
بیشتر است؟

نظر شخصی من این است که بوسنی بیشترین شانس را دارد. به نظرم آنها می‌توانند تیم شگفتی‌ساز این دوره هم باشند.

کدام تیم را مدعی اصلی قهرمانی در این دوره می‌دانید؟

با توجه به شرایط فعلی تیم‌های حاضر در جام جهانی، آلمان، اسپانیا، آرژانتین و برزیل از شانس‌های اصلی قهرمانی محسوب می‌شوند و اگر اتفاق خاصی رخ ندهد یکی از این چهار تیم قهرمان جام جهانی 2014 خواهد شد.

حمیدرضا رسولی ‌/‌ جام‌جم